سینماسینما، ایلیا محمدی‌نیا

صدا و سیما خرق عادت کرد و در اقدامی عجیب در روزهایی که هیچ مناسبتی نداشت به یک باره فیلمی درباره استاد شجریان را در شبکه افق رونمایی کرد. «از سپیده تا فریاد» مستندی با استاندارهای رایج در حوزه تلویزیون بود که عاری از هر خلاقیتی در روایت، به سفارش خبرگزاری تسنیم توسط مهدی طوسی کارگردانی شد. در این مجال کوتاه قصد نقد فیلم را ندارم که همچنان که در بالا اشاره کردم بالاخره مستندی با استاندارد های تلویزیون است و تکلیف مخاطب با فیلم و تلویزیون روشن.

اینکه فیلمساز و خبرگزاری تهیه کننده فیلم تلاش می کنند روایتی یک سویه و کاملا جانبدارانه به نفع خود و جریان مطبوعش از آنچه که پیرامون استاد شجریان در سالهای اخیر اتفاق افتاده ارائه دهند چندان محل تعجب نیست.

اینکه فیلمساز تلاش می کند در چینش متن ها و گفت و گو ها به نحوی عمل کند که خواسته خود و تهیه کننده اثرش را به مخاطب تلقین کند چندان محل ایراد نیست. اما اینکه به یکباره بی هیچ علت و بهانه ای فیلمی که در سال ۹۴ با موضوع استاد شجریان تهیه شده بی کم کاست در روزهای نوروز در شبکه افق نمایش داده شود حتما محل تعجب است.
اینکه تلویزیون وقتی بخواهد پیرامون تخریب شخصیتی شناخته شده از بدیهی ترین اصول بی منطقش همچون نشان دادن سازها و ابزار موسیقی عدول کند عجیب است.
اینکه …

البته موارد بسیار است که مخاطب می تواند به فراخور برداشتش از فیلم و شرایط ساخت و تولید فیلم و شرایط جامعه چیزهایی به آن اضافه یا کم کند.
نمی خواهم به اینکه در فیلم به انصاف با استاد شجریان برخورد شده یا نه اشاره کنم که شخصیت و رفتار استاد در تمام سالهای فعالیتش بر کسی پوشیده نیست.

می خواهم با نگاهی خوشبینانه به پخش مستند از سپیده تا فریاد از تلویزیون نگاه کنم اینکه ماه رمضان نزدیک است و تلویزیون به شدت نیاز دارد با توجه شرایط این روزهایش که اعتبارش در نزد مردم با چالشی بزرگ مواجه شده همچون قضیه عادل فردوسی پور و برنامه نود و سریالهای کم جان ایام عید و تبلیغات تهوع آور همه برنامه ها وکانالها و…با پخش ربنای استاد در ماه رمضان از تلویزیون کمی اعتبار و اعتماد جمع و جلب کند و البته چه کانالی بهتر از شبکه سوم یعنی شبکه فروغی معروف.
خوش خیالی است؟
باید صبوری کنیم کاری که سالهاست به آن عادت کرده ایم.
۱۲ فروردین ماه ۹۸
رشت