به تهیه‌کننده می‌گویند که فلان برنامه مناسبتی را روی آنتن ببر. او باید در یک ۷۲ ساعت، دکور و آیتم بسازد و مجری برنامه را انتخاب کند! و کاش برنامه‌های مناسبتی، از پشتوانه مطالعاتی و تحقیقاتی کافی برای تولید برخوردار می‌شدند زیرا در وضع موجود آنها می‌توانند تأثیر منفی هم با خود حمل کنند.

در وضع فعلی، برای ساخت برنامه‌های مناسبتی، عادت شده چند نفر را به استودیوی تلویزیونی دعوت می‌کنند و با آنها به گفت‌وگوی خشک رادیویی می‌پردازند. این شیوه انتقال مفاهیم نمی‌تواند ارتباط مؤثری با بیننده برقرار کند. 
امسال مانند سال‌های گذشته دست به پخش فیلم و سریال‌های تکراری زده‌اند. درحالی‌که ساخت برنامه ملی مناسبتی، با فهم نیاز مردم به تاریخ معاصر، امکان ظهور می‌یابد. با این درک تازه، تولید هم شکل علمی و جدیدی به خود می‌گیرد.

برنامه‌های فعلی، تا با آداب کلیشه‌ای، تکراری و مبتنی‌بر تحریک احساسات تولید می‌شوند و از شناخت معرفتی از تاریخ و نسل امروز بی‌بهره هستند، هیچ تأثیر بنیادی‌ای بر جای نخواهند گذاشت. رسانه باید به تحقیقات بها بدهد و متناسب با تکنیک‌های هنری روز پیش برود و شیوه‌های مؤثر بیانی را به کار گیرد تا بتواند از این وضعیت به درآید. رسانه ملی با رسیدن به یک رسانه الگو، فاصله‌ای بسیار دارد. یک شوک مثبت می‌تواند رسانه فراگیر را از خواب طولانی بیدار کند اما حقیقتا چگونه می‌توان به خوابگاه امن مدیران رسانه دست پیدا کرد؟ این یک قصد خیر است، کسی نگران نشود!

1717