۲۲ اکتبر هر سال به “روز جهانی آگاهی از لکنت زبان” اختصاص دارد؛ این اختلال با تکرار صوت‌ها و هجاها و دیگر اختلال‌های سیالی گفتار همراه است که معمولا از سنین ۳ تا ۷ سالگی شروع می شود و بیشترین فراوانی آن در حدود ۵ سالگی است.
لکنت زبان اختلال تکلمی چندعاملی است یعنی عوامل ژنتیکی، مادرزادی و زیستی بر روی آن تاثیر دارند؛ برخی مطالعات نشان داده‌اند که برخی افراد دارای لکنت زبان حداقل یک خویشاوند مبتلا به لکنت داشته‌اند؛ گفتار درمانی از راه‌های درمان این اختلال است؛ با این حال رعایت نکاتی می‌تواند به بهبود روند درمان کودکان کمک کند.
چه عواملی لکنت زبان در کودکان را تشدید می‌کند؟
در برخی موقعیت‌ها، رفتار والدین، اعضای خانواده و یا بستگان می‌تواند باعث بروز اشکال در گفتار کودک شود؛ رفتارهایی مثل کامل کردن جمله، قطع کردن و وقفه ایجاد کردن در صحبت کودک، فشار بر کودک برای سریع‌تر صحبت کردن، صحبت کردن با سرعت زیاد و بطور کلی، پایبند بودن به یک سبک زندگی سریع و پرتنش، گفتار کودک شما را با مشکل مواجه می‌کند.
نکاتی برای کمک کردن به کودکان دارای لکنت زبان
گام اول: پذیرش
فرزندتان را بپذیرید؛ سعی کنید راه‌هایی پیدا کنید تا به کودکتان نشان دهید او را دوست دارید و محبت‌تان را به او ابراز کنید؛ به او نشان دهید برایش ارزش قائلید و از در کنار او بودن لذت می‌برید.
درک متقابل
به احساساتش پاسخ دهید و اگر در رفتار و صحبت‌هایش غم و ناراحتی مشاهده کردید، با او هم‌صحبت شوید تا درک شدن توسط شما را احساس کند.
صبور باشید
صبورانه یک شنونده باشید؛ به چگونگی صحبت کردن فرزندتان واکنشی نشان ندهید و به او اجازه دهید تا نظرها و صحبت‌هایشان را کامل کند و دقت کنید که گفته‌هایش را زودتر از خودش کامل نکنید!
تا حد امکان گفتارتان آرامتر، آهسته‌تر و شمرده‌تر از همیشه باشد
هنگام صحبت کردن کودک، عجله و استرس نداشته باشید.
محیط آرامی فراهم کنید و فضای خانواده را از استرس دور کنید.
سؤالات کمتری بپرسید و در صورت سؤال و جواب وقت کافی در اختیارش بگذارید.
پس از تمام شدن صحبت‌های کودک و قبل از اینکه عکس‌العملی داشته باشید، یک یا چند ثانیه مکث کنید و سعی کنید بدون عجله و آرام به او پاسخ دهید.
