دکتر آنا فِلز، همسر اطلس گفت همسرش بر اثر سرطان ریه در بستر بیماری بود و در نهایت از پا درآمد.
نقطه قوت اطلس زندگینامه‌نویسی بود. اولین کتابش تحت عنوان «دلمور شوآرتز: زندگی شاعر آمریکایی» را در دهه سوم زندگی‌اش نوشت. چهل سال پس از آن علاقه خاصش به نوشتن زندگینامه را در کتاب «سایه باغ: داستان زندگینامه‌نویس» روایت کرد و در سال ۲۰۱۷ منتشر کرد.
سپس در همکاری با انتشارات پنگوئن و لیپر مجموعه زندگینامه‌های چندین نویسنده را نوشت. هر زندگینامه حدود ۱۵۰ صفحه بود. همزمان با این کار در حال نوشتن زندگینامه سال بلو بود که ۷۰۰ صفحه شد.
«بلو: یک زندگینامه» در سال ۲۰۰۰ وارد بازار کتاب شد. نیویورک‌تایمز هم در نقد کتاب نوشت: «پس از خواندن چند صفحه از کتاب دیگر نمی‌توان رهایش کرد؛ همان‌طور که نمی‌توان از خواندن کتاب‌های سال بلو گذشت.»
خود اطلس هم معتقد بود زندگی شاعران بیشتر از اشعارشان برایش جذابیت دارد. در دانشگاه هاروارد زیر نظر رابرت لوول و الیزابت بیشاپ درس خواند و دوست داشت شاعر شود. اما پس از دریافت مدرک کارشناسی در سال ۱۹۷۱ علاقه خود را به شاعر شدن از دست داد.
دوره آموزشی را هم در دانشگاه آکسفورد زیر نظر ریچارد اِلمان، بیوگرافر جیمز جویس گذراند که خیلی تحت‌تأثیرش قرار داد: «کتاب ِالمان منبع الهام من شد. با خواندن کتاب او دریافتم دوست دارم زندگینامه‌نویس شوم.»
کمی بعد شروع به نوشتن رمان کرد و داستانی تحت عنوان «متظاهر بزرگ» را در سال ۱۹۸۶ منتشر کرد اما نقدهای بدی درباره آن نوشته شد و ناامیدش کرد. سپس فیلیپ راث به او پیشنهاد نوشتن زندگینامه سال بلو کرد. خود بلو هم با اطلس همکاری کرد.
۵۷۵۷
