عزیز الله حمید نژاد در بخشهایی از گفت وگوی خود با رضا درستکار در شرق حرفهای جالبی زده است .
به گزارش سینماسینما ،حمید نژاد گفته :اگر درباره دوره نادرشاه فیلمی ساخته شود، مخاطب می‌پذیرد که قطعا همه‌چیز از لحن و زبان گرفته تا صحنه و لباس، متعلق به آن زمان است؛ چون پیش‌زمینه‌ای وجود ندارد؛ اما پیش‌زمینه ذهنی برای مخاطب ایرانی درباره دوران قاجار وجود دارد؛ به‌ویژه بعد از ساخت سلطان صاحبقران. مثلا آن اوایل که تمرین‌های سریال را آغاز کرده بودیم، برخی بازیگران به تقلید از سلطان صاحبقران شبیه شخصیت‌های آن سریال، دست را به پشت کمر عمود کرده و ژست می‌گرفتند و حرف می‌زدند! یک باور ذهنی بود که فکر می‌کردند باید این‌طور رفتار کرد! من آن را اصلاح کردم. معتقد بودم با انتخاب زبان میانگین، بهتر می‌توان با مخاطب ارتباط برقرار کرد. بااین‌حال این را هم بگویم که مرجعی وجود ندارد که طبق آن متوجه شویم که مردم در دوره قاجاریه دقیقا به چه زبانی و با چه لحنی صحبت می‌کرده‌اند! چیزی که بیشتر از آن دوران باقی مانده است، ادبیات مکتوب و نامه‌نگاری‌هایی است که نوعی تکلف بیانی در آنها مشاهده می‌شود؛ یعنی که از ادبیات محاوره آن دوره اطلاعی در دست نیست. از آن گذشته، من همیشه فکر می‌کردم که اگر یک روزی مثلا بخواهم فیلمی تاریخی بسازم، قطعا یک ادبیات میانگین را انتخاب خواهم کرد؛ دلیلم هم این بود که فیلم‌هایی مثل ده فرمان، ال‌سید یا بن هور یا بسیاری از فیلم‌های تاریخی با ادبیاتی دوبله شده است که مخاطب به‌خوبی با آنها ارتباط گرفته است. این نوع نگاه باعث شد تا در ساخت بانوی عمارت تردید و تعارف نکنم و بعضی دیالوگ‌ها را اصلاح کنم و از ادبیاتی استفاده کنم که بینابین بوده و ثقیل نباشد که بازیگران راحت‌تر دیالوگ‌ها را ادا کنند و مردم هم راحت‌تر آن را بپذیرند.
