ال پاییس در این مقالعه به قلم لوییس باستس روزنامه نگارش نوشت: سیاست بین المللی «دونالد ترامپ» ، اگر داشته باشد یا بشود آنچه که انجام می دهد را سیاست نامید ، در قطب مخالف «تئودور روزولت» رئیس جمهوری مشهور آمریکاست زیرا روزولت سخنان مهربانه خود را با نمایش قانع کننده عصای بزرگ خود همراهی می کرد .
روزنامه افزود :ترامپ به خاطر غیر قابل پیش بینی بودن، خودشیفتگی ، سیاست های ارتجاعی ، فساد و دروغ های فاحشش ، به خودی خود یک تهدید می باشد. اما تهدیدهایش مخصوصا نظامی ، خطرناک نیستند زیرا هیچ تاثیری در پی ندارند . وی بلند صحبت می کند اما پس از آن عمل نمی کند . این را دشمنان آمریکا می دانند و دوستان و متحدانش از آن رنج می برند .
نشریه تصریح کرد :واکنش محتاطانه کاخ سفید نسبت به حمله متحمل شده از سوی عربستان سعودی که ظرفیت تولید نفتی کشور را به نصف رساند، آخرین قسمت از بی توجهی تدریجی امنیت جهانی از سوی آمریکا است . رئیس جمهوری آمریکا فریاد می زند ، توهین می کند و دشمنان خود را می ترساند اما پس از آن هیچ مشکلی ندارد که با آنها بنشیند و تلاش کند تا با آنها به یک توافق که در صورت امکان تجاری باشد، برسد .
ال پاییس اضافه کرد: بحران موجود بین ایران و عربستان سعودی ، یک دوره تاریخی ۷۵ ساله را می بندد که در آن واشنگتن امنیت این کشور عربی را تضمین می کرد و در مقابل سعودی ها به آن نفت کافی برای کار کردن اقتصادش عرضه می کردند. اکنون آمریکا در حال بستن چترهای محافظتی که در طول دوران طولانی با هدف حفاظت از متحدان خود در تمام جهان باز کرده بود، است و در عوض برای دستیابی به توافقاتی که به تجارت و صنعتش نفع برساند ، تلاش می کند .
رسانه مذکور نوشت : ترامپیسم قارقار می کند اما جنگ نمی خواهد .در صورتی که مجبور شود از ارتشیان خود در خارج از قلمروی ملی استفاده کند ، ایده او این است که باید با پیش پرداخت مبلغ این لشکر کشی از سوی کشوری باشد .مرکانتیلیسم یا سوداگرایی بین المللی ترامپ ، وی را به پاکسازی در صفوف دیپلمات های واقع گرا ، نظامیان نگران ظرفیت بازدارنگی و شاهین هایی نظیر «جان بولتون»که هر روز مایل به اعلام جنگ بودند ، وا داشته است .فقط «مایک پومپئو» یا “مایک بله قربان” برای او باقی مانده است .
روزنامه ادامه داد :ترامپ پس از اینکه همه کار را کرد تا که به تنش های جنگ پهپادی کنونی برسد ، رویای داشتن یک نشست در اجلاس (سازمان ملل ) با «حسن روحانی» رئیس جمهوری ایران را دارد، جایی که بتواند استعداد خود در دستیابی به توافقات را نشان دهد .ضعف انتخاباتی «نتانیاهو» و بی اعتبار شدن «محمد بن سلمان» ، این اجازه را به او می دهند.
