آقای دعایی میراثی که از عباس مسعودی رسیده بود را حفظ کرد. حتی میز و مجسمه مسعودی را حفظ کرد، در شرایطی که تخریب وجهه عمومی بسیاری از موسسات بوده و هست. او روزنامه را جزو بیتالمال میدانست و اولویتش در روزنامه حفظ منافع ملی بود.
از ایجاد التهاب و هیجانهای کاذب و تیترهای جنجالی اجتناب کرد و روزنامه را به طور فراجناحی مدیریت کرد.
حل مشکل مسکن کارکنان موسسه در دوره او عملی شد و ۹۰ درصد کارکنان موسسه صاحبخانه شدند. موسسه در دوره او از خیابان خیام به حقانی منتقل شد.
دعایی هم سخنور بود هم سخنران و هم نکتهسنج ولی همیشه خود را کمتر از آنچه بود نشان میداد و سعی میکرد دیده نشود.
