#حسام_حیدری در شهرونگ نوشت :

بدون شک مهمترین خبر سینما تلویزیونی هفته گذشته، پخش فیلم جکی چان از شبکه استانی کیش بود که همگان را در بهت و حیرت و شعف فروبرد. اما خبر خوشحال کننده برای دوستداران جکی‌چان‌ایسم در صدا و سیما این که، مدیر برکنار شده شبکه کیش به عنوان مشاور معاونت امور استان‌های صداوسیما منصوب شد. در حکم ایشان به «حسن سابقه» و «تعهد»ش اشاره شده و این نشان می‌دهد مدیران تلویزیون هم از خودمان هستند و خیلی جدی نبوده. امیدوارم این مدیر در جایگاه جدیدش موفق باشد و حداقل از ساعت دوازده شب به بعد که همه خوابند از آن سی.دی جکی چان جدیدها چهارتا پخش کند.
خبر دیگر این که قرار است احسان علیخانی برنامه استعدادیابی تولید کند. یعنی اگر فکر می‌کنید در زمینه‌های بعض کردن، گریه کردن، زار زدن، ناله کردن، شیون کردن و بر سر و صورت خنج مالیدن، از شدت فغان از حال رفتن، غمباد، افسردگی و چیزهایی از این دست توانایی خاصی دارید حتما با این برنامه تماس گرفته و اعلام آمادگی کنید. به نظر می‌رسد داوران این برنامه استعدادیابی افراد زیر باشند: صابر ابر (پدر بغض سرعتی و چهره ناله. متخصص در ایفای کاراکترهای بدبختِ فلک‌زده و فلک زده بدبخت)، محمد علیزاده (استاد بغض آوازی و صاحب چند تالیف در باب چگونه در حین ترانه خواندن از حال برویم)، جواد خیابانی (صاحب سبک ناله در اجرا و صاحب جمله قصار کسی که گریه می‌کند حتما در استودیو است)
موضوع دیگر این که چند فیلم کمدی مطرح به جشنوراه فجر امسال نمی‌رسند (یا بهتر بگم: نرسانده شدند) و تهیه‌کننده‌های این فیلم‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که سری را که درد نمی‌کند چرا دستمال ببندند؟ وقتی هیچ وقت تو هیچ جشنواره فجری، فیلم کمدی مورد توجه قرار نمی‌گیرد و کلا داوران به فیلم‌هایی علاقه دارند که نوید محمدزاده توش داد می‌زند و دعوا می‌کند و چند تا معتاد زار دارد؛ برای چی الکی فیلم‌هایشان را درد سر بدهند؟ البته این که بعد از جشنواره فیلم‌ها توقیف می‌شوند هم بی‌تاثیر نیست. یکی از این فیلم‌ها که در جشنوراه شرکت نکرده. فیلم «زندانی‌ها»ی آقای ده‌نمکی است که کارگردانش در مورد این فیلم گفته: «بعضی فیلم‌ها جلوتر از زمان خودشان هستند و نباید تو مسابقه شرکت کنند» نکنید با ما این کارها رو آقای ده‌نمکی. انقدر فیلم جلوتر از زمان خود برای ما نسازید. ما جنبه‌اش رو نداریم. ما به همون بایرام لودر و باقالی و ارژنگ امیرفضلی راضی هستیم به خدا. یک وقت زیادی از زمان جلو می‌رید دردسر می‌شه.