محمد عبادی

در شرایط امروز ایران و دردهای فراوان اقتصادی ، سیاسی و کشمکش های بین المللی ، انتخابات سالانه هیئت رئیسه مجلس می‌توانست پایه ای از انسجام و وحدت داخلی را بروز دهد و البته این امر بلوغ سیاسی جناح‌ها را نشان می داد اما چرا صحنه طور دیگری ورق خورد ؟ 
ابتدا به نظریه های که برخی از مسئولان فراکسیون ها منجمله فراکسیون امید بیان داشتند می پردازیم و به روش و مقام عمل آنان : 

1- بارها این مطلب  را از زبان آقای دکتر عارف رسانه‌ها ملاحظه کردید که ارائه لیست کامل هیئت رئیسه برای «حفظ هویت» است یا آقای کواکبیان بعد از اعلام نتیجه انتخابات در مجلس اعلام کرد «مردم ملاحظه کردند که ما در مجلس در اکثریت نیستیم» یا آقای عارف رئیس و شورای سیاستگذاری اصلاح طلبان ، بعد از انتخابات هیئت رئیسه اعلام کردند « ما در انتخابات بعدی با هیچکس ائتلاف نمی‌کنیم » و بسیار نظرات دیگر …
همین چند گزاره را مورد کاوش نظری قرار دهید تا عیار عقلانیت سیاست ورزی مسئولان جریان اصلاح‌طلب در مجلس به خوبی درک شود.
اولا  آقای عارف در گزاره نخست می گویند مقصود ما از این اقدام «حفظ هویت » بوده است! سخن عجیبی است ، مگر در این سه سال فراکسیون امید در مجلس هویت نداشت ؟ 
اگر نداشت که نشان می‌دهد اصلاح‌طلبان در مجلس در حد ایجاد یک تشکل هم وامانده بودند و اگر تشکل را اداره کردبد و در این چند سال برای هیات رئیسه مجلس و کمیسیون‌ها افرادی را معرفی کردید پس اجمالا هویتی داشتید پس حفظ هویت در این انتخابات یعنی چه ؟ آیا حفظ هویت فقط به این روش مشخص می‌شود که یک تشکل بدون ملاحظه محاسبه شرایط کشور در شرایط خود و مجلس ، سر خود را زیر بیندازد و یک لیست بدهد و بداند که موفق نمی‌شود و آقای مطهری را هم در این کشمکش از نایب‌رئیس بیندازد و بعد ادعا کند عمل صحیح سیاسی انجام داده است؟
آیا حفظ هویت فقط به ارائه کاندیدا برای ریاست مجلس است که باعث چالش و عدم انسجام در این صحنه سیاسی گردید و یا می‌توانست با حفظ هویت با توجه به شرایط کشور ، میدان دار همگرایی در مجلس بشوید و به اندازه وزن خود ( که آقای کواکبیان در انتهای انتخابات اظهار نمودند) در اداره مجلس هم مشارکت داشته باشید.
و نکته مهم این است که در شرایطی که کشور با چالش بیرونی تحریم و فشار آمریکا مواجه است آیا بروز و ظهور هویت سیاسی باید اصل باشد : یا کنار زدن این حصار منیت سیاسی و ایجاد همگرایی و انسجام سیاسی اجتماعی در کشور ؟ مبنای این سخن نشانگر عدم درک مقتضیات زمانه است ، جریانی که  نیاز کشور به حرکت فراگیر ملی چنگ به حصار هویت حزبی و گروهی خود بزند، یا عدم بلوغ نظریه خود را عیان کرده است یا این عنوان ، پوششی برای هدف دیگری بوده است که بیان نمی گردد 
ثانیا: ادعای آقای کواکبیان که گفتن ملت متوجه شد ما در مجلس در اکثریت نیستیم و لذا مسئولیت امور فعلی کشور به عهده ما نیست ! آقای کواکبیان، در دولت هم اکثریت نیستید ؟  تمام دولت که مربوط به شما است و دولت هم بیش از ۸۰ درصد قدرت کشور را در دست دارد ، پس چرا وضع اداره کشور چینن است؟ 
در مجلس چند کمیسیون در اختیار شماست، کمیسیون فرهنگی آموزش و تحقیقات و …در این کمیسیونها چه کردید ؟ مثلا چه  قانونی مهمی به مجلس ارائه دادید و چه معضلی از کشور را حل کردید؟ آیا کمیسیون فرهنگی برای فضای مجازی که مسئله مهم دنیای امروز است یک پیشنهاد قانونگذاری ارائه کرده است؟ این در حالی است که در تمام کشورها قوانین زیادی در این زمینه تدوین کرده‌اند .

آیا در کمیسیون آموزش و تحقیقات آقای دکتر عارف مسئول آن است در این یکسال کاری در جهت اشتغال دانش آموختگان دانشگاهی ارائه نمودند که مسئله مهم کشور ماست ؟ آیا طرحی برای جلوگیری از فرار نخبگان تدارک دیدند ؟ یا اینهمه سخن از اشکالات کنکور مطرح کرده اند کاری در این زمینه ارائه کرداند؟
آیا در این سه سال گذشته حداقل پنج عضو هیئت رئیسه مجلس که در نایب رئیس هم در آن جای داشت از آن فراکسیون امید نبود. چه پیشنهادی فراکسیون امید برای بهبود شرایط کشور ارائه داد که در هیئت رئیسه نمایندگان این فراکسیون آنرا دنبال کنند ؟
باید بپذیریم که این فراکسیون اصولا  برنامه ای برای ادامه خودش ندارد تا چه رسد به امورات مجلس و یا کشور.

آقای کواکبیان می‌گویند ما می‌خواستیم ملت متوجه شود ما اکثریت مجلس نیستیم . اگر واقعاً قصد فراکسیون امید این امر بوده که در سه سال گذشته شما حداقل در دو انتخابات برای ریاست مجلس کاندیدا دادید و موفق نشدید . آیا این امر برای ادعای شما کافی نبود و باید حتما سه بار این عمل عدم موفقیت تکرار می گردید ؟ این سخنان بار دیگر عدم بلوغ فکری و تئوریک جریان اصلاحات در مجلس را نشان می‌دهد و یا مقصود و هدفتان چیز دیگری بوده و مخفی می کنید ، اگر ظاهرا ادعای شما را مبنای قضاوت قرار دهیم یک جریان سیاسی که سه سال متوالی در یک موضوع  عدم توفیق را بدست خود عیان میکند حداقل نشان میدهند پختگی در کار سیاسی ندارند چون این افکار سیاسی تبعات خود را دارد مثل انداختن آقای مطهری از نایب رییس مجلس و بسیاری مسائل دیگر .

ثالثا اقای عارف پس از انتخابات اخیر در مجلس اعلام کردند در صحنه انتخابات آینده مجلس آینده مجلس در پایان امسال با هیچ گروهی ائتلاف نمی‌کنیم ! این نظریه از زبان رئیس شورای سیاستگذاری اصلاحات بیان می گردد ، اگر شما در صحنه سیاسی کشور اکثریت نیستید پس با این بیان  قصد حذف و خودکشی سیاسی خود را دارید و اگر اکثریت هستید علی القاعده جریان اکثریت همیشه دنبال زیر پر و بال گرفتن سایر گروه ها ست که آنها را همراه کند لذا طرح این موضوع که نوعی خط و نشان کشیدن برای دیگران است یک سخن به جا و سنجیده نیست.

از طرفی با این اوضاعی که جریان اصلاحات در دولت داشته ، آیا محاسبه کرده که اصلاً گروهی طالب مشارکت با شما باشند ؟ بُگذاریم از مشکلات درونی جریان اصلاحات در برخی مسائلی که اصلاحات در ورود به صحنه انتخابات از نظر ضوابط بیرونی انتخابات مثل تایید شورای نگهبان دارند؛ حال با این وضعیت با چه پشتوانه سیاسی و تدبیرعقلانی این سخن را رئیس شورای سیاستگذاری بیان می دارد که با هیچ یک از گروه‌ها قصد ائتلاف نداریم به نظر می‌رسد جریان اصلاح طلبی قبل از ارائه طریق اصلاح امور کشور باید وضع داخلی خود را اصلاح و سامان دهد .

با این نوع بینش سیاسی و اینگونه تجربه عملی که نمونه آنرا در سه انتخابات پیاپی مجلس دیدیم چنانچه اصلاحات آبروی خود را حفظ کند و به صحنه سیاسی ورود نکند آبرومندتر است .

اما فراکسیون امید در مقابل عمل چه روش را برگزید ؟ حرف و نقش‌های زیادی در داخل مجلس در مورد و بندها با فراکسیون اصولگرایان در سه سال گذشته و امسال مطرح بود که ابتدا انکار می شد و بعد معلوم شد واقعیت داشته ، در سال گذشته بین اطرافیان آقای عارف و آقای حاجی‌بابایی توافق صورت گرفته بود که ائتلاف نانوشته ای  را عملاً علیه رئیس فعلی مجلس به کار بندند بنحویکه وقتی این زد و بند سال گذشته جواب نداد، یکی از اعضای فراکسیون امید اعلام  کرد در مجلس اعلام کرد قرار نبود این طوری عمل شود ؟! پس قرار بود طور دیگری عمل کنند ، آن قرار چه بوده ؟ پ
اینکه اصلاح‌طلبان که در بیرون مجلس فریاد می زنند اصولگرایان مانع کار ما هستند و چنین و چنان هستند ولی در پشت صحنه با هم فالوده  می‌خوردند، پرده دیگری از نوع رفتار فراکسیون امید در صحنه سیاست ورزی است ؛ از یک طرف رئیس فراکسیون می‌گوید ائتلاف نمی‌کنیم و مسئله هویت برای ما مهم است و از طرفی با جریانی که مستمراً در کشور علیه هم سر و صدا می کنند ، هم ائتلاف نانوشته می‌کنند و ابایی هم ندارند که این کار را با بدترین شیوه انجام دهند ، پس چه هویتی ؟؟ و این همه دعوا در خارج از مجلس علیه یکدیگر برای چیست ؟
جدای از این امرپچ پچ های زیادی در داخل مجلس از زد و بندهای سطح نازلتر مطرح بوده است حداقل که برخی از آنها واقعیت داشت ، این زد و بند چه جنسی بود ؟

مثلا آقای وکیلی با آقای زاهدی (که وزیر آقای احمدی‌نژاد بودند) تماس می‌گیرد که شما رای خودت را برای ریاست مجلس به من بدهید تا به نام آقای عارف بنویسم و ما شما را رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات می کنیم .
همین بساط زد و بند را سال گذشته در مورد ریاست کمیسیون فرهنگی به خرج دادند که چون یک طرف آن یک اصلاح‌طلب و طرف دیگر یک فرد متمایل به پایداری بود ، از آن کنارگذشتند .
از این سهم معاملات نازل سیاسی برای پیروزی در انتخابات هم وجود داشت که نوعی رهزنی سیاسی بود ، خیلی مایه تاسف است همین آقایان اصلاح طلب فراکسیون امید که به شیوه آقای احمدی‌نژاد ایراد می گرفتند که با سیب زمینی رای می‌خرد حالا همین معاملات نازل را در مجلس انجام می دهد اینها نشان می‌دهد اصلاح‌طلبان اگر قصد کار سیاسی در سطح کشور را دارند ابتدا اصلاحات را در درون خود انجام دهند و افراد فهیم سیاسی که درک درستی از صحنه دارند بکار گیرند وگرنه با این افراد آبرویی بزرگان خود را نیز می برند