، میگ ۲۹ که در ناتو به نام فالکروم مشهور است، اولین جنگنده نسل چهارم شوروی بود که توسعه‌اش از سال ۱۹۷۴ آغاز شد. این پرنده با قابلیت مانور بالا و تجهیزات روز که سال ۱۹۸۲ وارد خدمت شد در رده جنگنده‌های چند منظوره قرار دارد.
میگ-۲۹ شباهت زیادی به جنگنده بزرگ‌تر سوخو-۲۷ دارد که هم‌زمان با آن طراحی و تولید شد.
فالکروم با دو موتور توربوفن با نیروی رانش ۲۲ هزار پوندی می‌تواند به سرعت ۲.۳ ماخ برسد و از این نظر بهتر از اف ۱۶ است. اما وقتی صحبت از مانورپذیری به میان بیاید برگ برنده در اختیار میگ ۲۹ است که در بسیاری مانورها بهتر از اف ۱۶ ظاهر می‌شود.
آمریکا که سال‌ها به دقت توسعه میگ ۲۹ را از دور نظاره‌گر بود، اولین بار با فروریختن دیوار برلین فرصت روبه‌رو شدن نزدیک با این هواپیماها که حالا در اختیار ارتش آلمان بودند، را پیدا کرد. آنجا بود که مشخص شد میگ ۲۹ در نبردهای نزدیک جنگنده‌ای بسیار زهردار و خطرناک است.
گسترده تسلیحات مورد استفاده فالکروم هم از نقاط قوت دیگر آن بود و موشک آر ۷۳ با هدایت مادون قرمز مهم‌ترین آن‌ها بود. این موشک با دوربینی که روی کلاه خلبان نصب می‌شد، هدف‌گیری و شلیک را ممکن می‌کرد و خلبان برای این کار فقط باید به یک هدف در جلوی خود نگاه می‌کرد.
آمریکا میگ ۲۹ خرید!
آمریکا در دهه ۱۹۹۰ میلادی و پس از فروپاشی شوروی تعدادی از این جنگنده‌ها را خریداری کرد. از دلایلی که برای این رفتار عجیب آمریکا ذکر می‌شود غیر از بررسی فنی آن از نزدیک، جلوگیری از رسیدن جنگنده به ایران بود.
میگ ۲۹ از پرنده‌های ارتش ایران است و بر اساس روایت‌های تاریخی ایران تمایل داشت که تعداد دیگری از این جنگنده را از مولداوی خریداری کند. میگ‌های مولداوی از نسخه بروزرسانی شده c بودند.
در نهایت آمریکا با پرداخت ۴۰ میلیون دلار پول نقد، کمک‌های غیرنقدی و البته فرستادن برخی تجهیزات نظامی غیرتهاجمی مولداوی را راضی کرد که این جنگنده‌ها را به آمریکا بدهد تا قطعات این پرنده شرقی سر از اردوگاه غرب درآورد.
۵۸۵۸
