ولی در کشور آزاد و بدون سانسور لبنان، هر حزب و گروه و حتی افراد متمول یک رادیو راه اندازی می‌کردند و به دلیل کوچک بودن لبنان روی موج اف‌ام پخش می‌کردند و در همه لبنان قابل دسترسی بود.
ویژگی منحصر به فرد لبنان در این است که حکومت تقسیم شده بین طوائف مذهبی است. به صورت سنتی رییس جمهور مسیحی است، نخست وزیر سنی و رییس پارلمان شیعه. به همین دلیل مسیحیان و سنی‌ها و شیعه‌ها همیشه و حتی قبل از شروع به کار ماهواره، از طریق تقویت کننده‌های زمینی هر یک از مذاهب و ادیان در سراسر لبنان تلویزیون داشتند.
به همین دلیل همه از برنامه‌های مختلف دیگر ادیان استفاده می‌کردند و در جریان اعمال مذهبی یکدیگر بودند و همه می‌دانستند که مراسم روز «عید فصح» مسیحیان چه اتفاقی می‌افتد و یا روز عاشورای شیعیان و یا روز هجرت پیامبر به روایت سنی‌ها.
اولین بار در سال ۷۳ به عنوان مسئول دفتر صداوسیما به نشستی در دارالندوه لبنان رفتم که مسئولان تلویزیون‌های لبنان در آن بودند. آن‌جا این تلنگر به من خورد. در تقسیم‌بندی‌هایی که کرده بودند شیعه را با تصویر عزاداری‌های مختلف می‌شناختند. پرسیدم یعنی چه؟ گفتند ما به عنوان بیننده در بین تلویزیون‌های مختلف ادیان، چیزی که توجه‌مان را جلب کرده تعدد مراسم عزاداری در تلویزیون‌های شیعه است.
به این نکته خیلی فکر کردم. آیا شیعه با این عزاداری ها موفق نشده که با تکیه بر احساسات صاف و پاک بر حقش تاکید کند؟! یا این‌که این گریه‌های فراوان بنا به نقل دکتر شریعتی مخدر بوده است؟!
باید باز هم صحبت کنیم.
* منتشر شده در سایت جماران/ دوشنبه ۱۰ مرداد ۱۴۰۱
