آیا مردم ایران راضی هستند و رضایت دارند که ما همواره در سختی، مشقت و مبارزه به سر ببریم؟ به هر دلیل ما دچار این سرنوشت شده‌ایم و باید تدابیر سنجیده‌ای توسط مسئولان از بالقوه به بلفعل دربیاید که یک حداقل شرایط اقتصادی برای مردم فراهم شود.
صرف نظر از اینکه دولت را در مواجه با این سختی‌ها و برنامه‌ریزی‌ها چقدر مقصر بدانیم، واقعیت این است که بوجود آمدن این شرایط نتیجه نگاه ایدئولوژیک محور به سیاست خارجی است و این نوع نگاه هزینه‌هایی دارد که باید این هزینه‌ها را مردم بپردازند. زمانی هم که نوبت به پاسخگویی می‌رسد و اینکه چه کسی باید در این شرایط دشوار مسئولیت پاسخگویی را برعهده بگیرد؟
آن زمان انگشت اتهام به سمت دولت به عنوان قوه مجریه گرفته می‌شود. در واقع کسانی که این مشکلات را به بار آوردند پاسخگو نیستند و می‌خواهند دولت پاسخگو باشد و اقداماتی را انجام دهد تا شرایط بهبود پیدا کند.
باید در حقیقت این پرسش را مطرح کنیم که چرا این وضعیت در کشور بوجود آمده و انرژی، توانمندی و دارایی‌هایی که باید صرف پیشرفت و توسعه و آبادانی مملکت و رفاه مردم شود، چرا باید صرف مبارزه با تحریم و مشکلات و مسایل دیگر شود. باید از مردم نظرخواهی شود که آیا اعتقادی به جنبه های مختلف سیاست خارجی ایدئولوژیک دارند؟ اگر مردم پذیرفتند، باید هزینه آن را هم بپذیرند اما نسبت به قبول این موضوع از سوی مردم تردید دارم.
*تحلیلگر مسائل سیاسی و استاد دانشگاه
۱۷۲۱۴
