مصاحبۀ طولانی اسحاق جهانگیری با روزنامۀ فایننشال تایمز، متأسفانه به زحمت خواندنش نیرزید. این مصاحبه، در طرح معضلات رویاروی کشور و چشم انداز راه حل آنها، بسیار کتمانگر و محافظه کار بود و از همین رو، گمان نمی کنم مخاطبان از جمله مصاحبه کننده را در هیچ زمینه ای قانع و یا متقاعد کرده باشد.
در توجیه ضعف مصاحبه می توان گفت که یک مدیر بلند پایۀ اجرایی، معمولاً سفرۀ دلش را نزد رسانه های خارجی باز نمی کند و الزاماً در پی تلطیف واقعیت بر می آید. شاید اینطور باشد؛ اما از نگاه من در عصر انقلاب ارتباطی و رسانه ای، اگر مدیری واقعاً قصد بیان نکات تازه و بدیعی ندارد و در عین حال، برای بیان واقعیت ها نیز محدودیت هایی پیش روی خود می بیند؛ بهتر است تن به انجام چنین مصاحبه هایی ندهد.
جهانگیری همشهری من است. این نقد کوتاه را به واقع از روی حس همشهری گری نوشتم و گرنه من مدت هاست چندان کاری به گفته های دولتمردان ندارم.
