، موذنی به دلیل تحصیل در دانشکده هنرهای دراماتیک و نیز اشتغال جدی در زمینه داستان‌نویسی، نمایشنامه و فیلمنامه نویسی و اجرای تئاتر و ساخت آثار تلویزیونی همواره در مقام یک مولف صاحب نظر و منتقد جدی و صریح در حوزه‌های کاری خود شناخته شده است.
این کتاب در بخش نخست خود که به موضوع ادبیات اختصاص دارد، شامل نگاه و نقد او بر آثاری چون سه قطره خون اثر صادق هدایت، داستان گرگ اثر هوشنگ گلشیری، عشق و بانوی ناتمام اثر امیرحسن چهلتن، عالیجناب کیشوت اثر گراهام گرین، هاثورن اثر ناتانیل هاثورن و مجموعه داستان اصغر الهی است و در کنار آن مقالاتی از او درباره نقش ادبیات داستانی در تبیین ارزش‌های جنگ و نیز یادداشت‌هایی درباره ساختار، انرژی و موخره در داستان نویسی را در بر می‌گیرد.
کتاب در بخش دوم که به موضوع تئاتر اختصاص دارد نگاه تخصصی نویسنده به آثاری چون اتللو و شاه لیر را شامل شده و در ادامه درباره تجربه‌های شخصی چخوف در خلق روایت نمایشی را مورد توجه قرار داده است.
در بخش سینما با تاکید بر موضوع فیلمنامه نویسی، مقالاتی درباره فیلمنامه بدنام اثر بن هکت و نیز درباره فیلمنامه مسیر سبز تالیف شده.
نکته مهم درباره این مقالات روایت ساده و بعضا داستانی نویسنده برای ورود به موضوع مد نظرش است. موذنی در این مقالات نیز مانند داستان‌هایش از تکنیک ساده‌نویسی و در عین حال دقیق و تکنیکی نوشتن بهره‌ای توامان برده است. هنر او در واقع توضیح ساده و روان ظریف‌ترین نکته‌های فکری و فلسفی مد نظرش درباره یک متن روایی است. او با تکیه بر همین مهم چنان می‌نویسد که هم خواندنی و جذاب است و هم در مقاطعی بسیار رک و جدی و تیز با مخاطب مواجه می‌شود و به انتقال پیام می‌پردازد.
۵۷۲۴۷
