، سال ۷۶ نخستین سالی بود که سینماگران وارد عرصه انتخابات ریاست جمهوری شدند و در طول مبارزات انتخاباتی، درباره هر کاندیدا، سه فیلم نیم ساعته از تلویزیون پخش شد.
طبق اطلاعیه صداوسیما در آن سال، هر کاندیدا حق داشت سه برنامه به تلویزیون ارائه دهد و در دو برنامه اول دیدگاه‌های خود را مطرح کند و در سومی به زندگی‌اش در هر قالبی که برای شناسایی خود مناسب می‌داند بپردازد. در این میان بعضی از فیلمسازان به ابتکارهای جالبی دست زدند و بعضی هم کلیشه‌ای عمل کردند.
این سرآغاز استفاده سیاستمداران از هنر اهالی دنیای تصویر در انتخابات ریاست جمهوری بود و از سوی دیگر از آن‌جا که بر سر این نکته که موسیقی در برانگیختن احساسات و تهیج‌مان نقشی انکارناپذیر دارد حرفی نیست، پس موسیقی را هم به خدمت گرفتند تا احساساتی را برانگیزند که گاه اندوه بود و گاه لرزشی از خوشی که در اندام‌مان جاری می‌شد و گاه‌وبیگاه شوری که وامی‌داشتمان گامی برداریم و مگر می‌توان سیاستمدار بود و از این تاثیر بی‌اطلاع؟
اگر از سمت نزدیک‌ترین به سوی دورترین برویم و تمرکزمان را بر کاندیدای پیروز انتخابات بگذاریم، در سال ۱۳۹۶ «دوباره ایرانِ» حجت اشرف‌زاده را با ترجیع‌بندِ «دوباره لبخند، دوباره پیوند، دوباره پیمان، دوباره ایرانِ» به یاد می‌آوریم و در سال ۱۳۹۲ «طلای سیاه» با صدای مانی رهنما و موخره «پاشو از کنار ساحل، بسه هرچی گریه کردی/ دوباره بیا تو میدون، حالا تو مرد نبردی» را.
«آرمان تو/ آورد پیام انقلابمان به یاد/ زنده‌باد نام تو احمدی‌نژاد» با استفاده از ملودی «ای ایران، ای مرز پُرگهر» در سال ۱۳۸۸ و «مردی از جنس مردم» در سال ۱۳۸۴ که هر دو توسط گروه کُر اجرا شدند و دومی با «پیچیده تو شهر و کوچه دوباره بوی رجایی» بر شباهتی که نامزد پیروز در انتخابات خود بر آن تاکید داشت، انگشت گذاشته بود.
در سال‌های ۱۳۸۰ و ۱۳۷۶ نمی‌توان قطعاتی را یافت که مشخصا برای نامزد پیروز خوانده شده باشند و پیش از آن نیز هنوز سیاستمداران و دولت‌مردان به صرافت استفاده از موسیقی برای برانگیختن احساسات آدم‌ها نیافتاده بودند.
متن کامل این گزارش را در آهنگ‌هایی که از سمت پیروز انتخابات به گوش می‌رسد بخوانید.
۵۷۲۵۹
