امید سلیمی بنی: برخی ناظران نوشته های اخیر تعدادی از اعضای شورای شهر درباره استعفا در پی حادثه سقوط هواپیمای اوکراینی را مانوری برای جلب توجه مردم عنوان می کنند و منتقدان شورا هم می گویند این راه فراری از پاسخگویی به مطالبات مردم شهر تهران است، چون نه تنها آلودگی هوا و ترافیک کمتر نشده بلکه غیرشفاف بودن برخی مسایل در مدیریت شهری از جمله نحوه انتخاب شهرداران دوره پنجم بیشتر هم شده است.
ولی موافقان شورای شهر می گویند نباید در شرایط فعلی، استعفا صورت بگیرد چون شکست به قطار اصلاحطلبان می رسد و معلوم نیست در صورت ورود یکی از جناح رقیب، در خیابان بهشت تهران یعنی ساختمان شورای شهر چه خبر خواهد شد.
زمزمه‌های استعفا
زمزمه های استعفا در شورای شهر، تنها مربوط به روزهای اخیر نیست. از ابتدای تشکیل شورای پنجم و احتمال حضور محسن هاشمی در کسوت شهردار تهران و پس از آنکه چندین بار اعضای شورای شهر به رفتن محسن هاشمی از شورا به شهرداری رای منفی دادند، این زمزمه در شورا پیچید که محسن هاشمی استعفا خواهد داد. استعفایی که بوی قهر کردن از آن می آمد ولی هرگز عملی نشد.
پس از آن، با یارگیری های جدید دولت، برخی از منابع سیاسی اعلام کردند از طرف دولت، رایزنی هایی برای حضور برخی اعضای شورای شهر در دولت انجام شده و در نهایت، این رایزنی ها باعث استعفا خواهد شد. به طور مثال از حضور محسن هاشمی و محمد علیخانی در وزارت راه و شهرسازی نام برده شد که این مسئله هم پس از چندی، به سکوت گرایید.
حجت نظری، عضو جوان شورای شهر هم بارها در حضور خبرنگاران گفته است در اعتراض به رفتارهای برخی از همکارانش، اگر برخی دیگر از ملاحظات نبود استعفای خود را هر چه زودتر تقدیم شورای شهر می کرد که این مسئله با مخالفت بسیاری از خبرنگاران روبرو شد، چون به بیان آنها، یکی از کانالهای ارتباطی اطلاع رسانی خوب در شورای شهر را نظری می دانستند.
حالا احتمال استعفای بهاره آروین و ناهید خداکرمی از شورای شهر تهران مطرح شده است. بهاره آروین که در دو سال اخیر منشی شورای شهر بوده و چندان با رسانه ها میانه گرمی ندارد و بعضا در مقابل میکروفن خبرنگاران با برخوردهای سرد پاسخ منفی می دهد، ترجیح داده باز هم بدون توجه به رسانه های گروهی، از طریق کانال تلگرامی شخصی خود، درباره استعفا حرف بزند.
او نوشته: «هنوز نمی‌دانم که استعفای شخصی، آیا می‌تواند به نتیجه‌ای منجر شود یا لااقل به معنای اقدام مسئولانه از موضع منتخب مردم تلقی شود یا خیر. هنوز باید فکر کنم، ولی اگر به چنین نتیجه‌ای رسیدم، پیشاپیش عذرخواه مردم این شهر غم‌زده خواهم بود.»
ناهید خداکرمی هم به اعتماد آنلاین گفته: «هنوز استعفایی نداده‌ام و در حال فکر کردن به این موضوع هستم. در این مدت خیلی فکر کردم و امروز هر کاری کردم نتوانستم به جلسه شورای شهر بروم.»
هر چند این سخنان از سوی ناظران و تحلیلگران عملکرد مدیریت شهری، چندان جدی تلقی نمی شود و عده ای به موضوع از دیدگاه دیگری نگاه کرده و مراحل استعفای این اعضا را از «فکر کردن» و «تصمیم گرفتن» تا «اعلام به شورای شهر» و «مخالفت با استعفا» برشمرده اند و می گویند این اعلام احتمال استعفاها، تنها یک مانور تبلیغاتی است، ولی واقعیت این است که لیست امید در شورای شهر موقعیت شکننده تری از همیشه پیدا کرده است. نارضایتی عمومی از آلودگی هوا و تعطیلات مکرر، عدم توانایی در مدیریت ترافیک و راه بندانها، وارد کردن فشار مضاعف اقتصادی به شهروندان از طریق افزایش چشمگیر عوارض شهری و ناتوانی در ایجاد تغییر در شهر، از جمله دلایل عمده ای است که تعدادی از اعضای شورای شهر را به فکر «استعفای واقعی» انداخته است.
پیامدهای احتمالی استعفا در شورای شهر
می توان اینطور بیان کرد که استعفای یک یا دو عضو لیست امید از شورای شهر، شاید از لحاظ سازمانی،چندان اثری بر عملکرد شورای شهر نگذارد چون جلسات شورا همچنان برقرار خواهد بود و رای گیری با حضور اقلیتی که از لیست اصولگرایان به جای اعضای استعفا داده وارد شورا خواهد شد، انجام می‌شود، ولی پیامدهای مهمی نه به خاطر استعفای یکی دو عضو لیست امید، بلکه به خاطر ورود کاندیداهای لیست رقیب در مدیریت شهری رخ خواهد داد.
اولین موضوع، احتمال استعفای دیگر اعضای شورای شهر است که سعی می کنند در یک و نیم سال باقی مانده از عمر شورای پنجم، خرج خود را از سفره ناکامی در رفع مشکلات شهری سوا کنند و بگویند ما هم به وضع موجود معترض هستیم و در اعتراض به این وضع، استعفا داده ایم.
یکی دیگر از پیامدهای این موضوع این است که در شورای شهر با حضور نامزدهایی از لیست رقیب فضای متفاوتی به وجود خواهد آمد.
در لیست منتظران ورود به شورای شهر، پیش از همه عضو اول علی البدل دیده می شود، مهدی چمران که توانسته بیش از ۶۵۰ هزار رای تهرانی‌ها را کسب کند. هر چند او در برخی رسانه ها تلویحا گفته علاقه ای به حضور در شورای شهر ندارد. نفر دوم علی البدل ها، علیرضا دبیر است که نزدیک ۵۲۸ هزار رای آورده ولی چون رئیس یک فدراسیون ورزشی بین المللی است، دوشغله تلقی می شود و بعید است عطای صدر فدراسیون کشتی را به لقای «اقلیت شدن» در شورای پنجم شهر تهران که یک سال و اندی بیشتر مصدر امور نخواهد بود، ببخشد. پس از او، حبیب کاشانی که نزدیک ۴۷۴ هزار رای آورده و مرتضی طلائی با ۴۶۷ هزار رای در لیست انتظار هستند که هر دو شدیدا سیاسی و با پایگاهی در اصولگراترین نیروهای اجتماعی و سیاسی تهران ارزیابی می شوند.
در لیست منتظران ورود به شورای شهر، پیش از همه عضو اول علی البدل دیده می شود، مهدی چمران که توانسته بیش از ۶۵۰ هزار رای تهرانی‌ها را کسب کند.
هر یک از این اشخاص که به شورای شهر راه پیدا کند، مسایلی را که در جلسات غیرعلنی اعضای شورای شهر مطرح می شود، به رسانه ها بیان خواهد کرد و دیگر جلساتی مانند «هم اندیشی» معنی نخواهد یافت. البته اصلاحطلبان می توانند با اکثریتی که باز هم در شورای شهر خواهند داشت، جلسات هم اندیشی فعلی را که به دور از چشم خبرنگاران تشکیل می شود و ظاهرا مسایلی مهمی در آن مطرح می شود به «جلسات فراکسیون اصلاحطلبان» تغییر دهند و آنجاست که باز هم ابهام در عملکرد ادامه خواهد یافت.
باید در نظر داشت به قول متل معروف فارسی، استعفا «نه به دار است و نه به بار» ولی همچنان زمزمه های رسمی و غیررسمی آن در راهروهای شورای شهر، کانالهای شخصی برخی اعضا و محافل ناظران عملکرد شورا شنیده می شود.
۴۷۲۳۱
