یک- ماجراهای جورج فلوید:

شرایط دونالد ترامپ تا قبل از شروع کرونا، بسیار عالی بود. رونقِ اقتصادی در اوج بود و آمار بیکاری، در پایین ترین حدّ ممکن خود بود.

کرونا شروع شد و بازار اشتغال اُفت کرد و بعد از مدتی، ماجرای جورج فلوید و ناآرامی ها شروع شد. دموکراتها ، خوشحال از این تلاقی اتفاقات (یا به تعبیر حافظ “از خلاف آمدِ عادت”) سعی کردند بیشترین بهره را از ماجرای جورج فلوید ببرند و با داغ کردن (هات کردن تاپیک) آرای خاموش سیاهان و هیسپنیک ها را به میدان بیاورند.

متاسفانه هدایت ماجرا به سمتی رفت که تقریبا می توان گفت نتیجه عکس داده است.

چرا؟ چون سفید پوستانی که سبد رای ترامپ محسوب می شوند به شدت از بهم ریختگی کشور و طولانی شدنِ اوضاع “کلافه” شدند و این آنها را مصمم خواهد کرد که “حتما” رای بدهند.

یعنی عملا اتفاق جورج فلوید که در ابتدای کار باعث “شرمساری” برای همه بود، بعد از مدتی، با غارت کردن فروشگاهها و طولانی شدنِ نامنی در جاهایی مثل ایالت اورگان (شهر پورتلند) باعث شد که این حرف در میان طرفداران ترامپ رد و بدل شود که: ببین! کشور را دست دموکراتها بدهیم این چنین هرج و مرجی خواهد بود.

فرض کنید در خیابانهای تهران (به هر دلیلی) آشوب باشد ولی، این آشوب “طولانی” شود و این حس پدید آید که “نظم” و “امنیت” دارد فدا می شود. چه خواهد شد؟ عملا دلیلی که باعثِ شروع “آشوب” بوده ، به حاشیه خواهد رفت.

الان هم هواداران ترامپ، چنین حسی دارند. اینکه: ببین! مملکت ما که (به زعمِ خودشان) بهترین کشور دنیاست، امروز در خیابانهایش، پرچمِ خودِ ما به آتش کشیده می شود!

… و تو خود حدیث مفصل بخوان از حسِ خشمی که در درون سفیدهای دو آتشه هست از این اوضاع اخیر.

در نگاهِ بخشی از سفیدپوستهای طرفدار ترامپ، رسانه سی ان ان نقشِ بسیار مخربی در ادامه آشوبهای خیابانهای آمریکا داشته و باور دارند که سی ان ان نقشِ بنزین روی آتش را (بعد از جورج فلوید) ایفا کرده.

در سمتِ دیگر، فاکس نیوز دائما در این بوق می دمد که: ای مردم ببینید! آقای رئیس جمهور ما، می خواهد کشور را اداره کند، ولی دموکراتها آشوب را می خواهند.  

دو- کرونا:

ممکن است برخی تصور کنند که آمارِ بالایِ کشته های کرونا در آمریکا، باعث ریزش شدیدِ آرای ترامپ در میان هواداران سفیدپوست خواهد شد. این گزاره هم صحیح نیست. دلیل این امر، دو نکته است.

اول اینکه طرفداران پر و پا قرص ترامپ معتقدند که کشته های ویروس، چندان ربطی به ترامپ ندارد و این ویروس در هر حال “چنین می کرد”.

اما نکته دوم اینکه ترامپ (با وجود برخی حرفهای احمقانه ای که در مورد کرونا زد ولی) در تمامِ مدتِ کرونا ارتباطِ “کلامی” و گفتار “مستقیم” روزانه اش را با مردم (هوادارانش) حفظ کرد.

به زبان ساده، ترامپ (بر خلاف بسیاری از سیاستمداران) با مردم، “حرف می زند” و کرونا، بهانه/ابزاری شد که ترامپ “بیشتر” و “روزانه” با مردم تکلم کند.

این شاید به نظر، پارامتر کوچکی باشد، ولی برای کسی که مشتاق/محتاجِ دیده شدن است، و همیشه به دنبال “بهانه” برای مصاحبه می گشت، این بحرانِ کرونا، ابزاری شد برایِ هر روز حرف زدن!

دقت کنید که برای ترامپ، “کیفیتِ حرف” مهم نیست؛ مهم، حرف زدن است.

ترامپ یک “حضور رسانه ایِ بسیار قوی” را در مدت کرنا داشته، و کمتر رهبری از میان رهبرانِ دنیا در مدت کرونا این میزان حضورِ یومیه در رسانه ها را داشته است.

سه- … و اما چه خواهد شد؟

سوال رایج در این روزها این است که:

“ترامپ رای می آورد یا خیر؟”

برای پاسخ به این سوال، لازم است ابتدا در خاطر داشته باشیم که جامعه آمریکا، یک جامعه به شدّت دوقطبی است.

 یعنی در حالت عادی، دو نگاه و دو جهان بینیِ مختلف، با دو پایگاهِ اجتماعیِ “حدودا برابر” در عرصه هستند.

یعنی در حالت عادی هم، شرایط هر دو طرف شکننده است و “کارت گارانتی” یا تضمینی برای رای آوردنِ نماینده دموکراتها/جمهوریخواهها وجود ندارد!

حال امروز، که اوضاع بدتر است و این دو قطبی، شدید تر.

می توان گفت که نتیجه این انتخابات ، بسیار بستگی به این دارد جو بایدن در عرصه “مناظره ها” چطور ظاهر شود؟

اگر جو بایدن در زد و خورد کلامیِ مناظره ها، قوی ظاهر شود، و بتواند شخصیتی توانمند (و به زبان خودمانی “با عُرضه”) از خودش نشان دهد، شاید بخشی از آرایِ بلاتکلیف و مُردد را به سمت خودش بکشاند.

عملا، عددِ رایِ سنتیِ دموکرات/جمهوریخواه در هر ایالت، تقریبا “مشخص” است؛ آنچه که Game changer است و در اصطلاح، سرنوشت را عوض می کند، موجی است که ممکن است در این روزها در اذهانِ جامعه، ایجاد شود (یا نشود!)

آیا جو بایدن، توانِ ایجادِ چنین موجی را داراست؟

پیرمرد، خسته تر از این است که توانِ جسمی و روحیِ چنین کاری را داشته باشد. اما باید منتظر بنشینیم و ببینیم؛ شاید توانست!

از خلاف آمدِ عادت بطلب کام که من

کسبِ جمعیت از آن زلفِ پریشان کردم / حافظ

پی نوشت:

 توجه کنیم که در انتخاباتِ قبل، هیچ خشونتِ ناشی از اسلحه در آمریکا اتفاق نیفتاد. در قضایای جورج فلوید هم کسی سلاح در میان اعتراض ها استفاده نکرد. ولی در این ماجرای انتخابات پیش رو، کاملا پتانسیل شکلگیریِ خشونت های خونین و جدی هست.