بنا بر پژوهش‌های جدید در دانشگاه واشنگتن، طی ۱۴۰ سال اخیر بین سال‌های ۱۸۸۰ تا ۲۰۱۹، عوامل مختلف انسانی اکوسیستم زمین و زیستگاه ما را در سراسر دنیا با تغییرات قابل توجهی مواجه کرده است.

اکنون بر اساس بزرگترین و طولانی‌ترین مجموعه داده موجود در مورد شیوع انگل‌های حیوانی، انگل‌ها ممکن است به طور ویژه در برابر تغییرات آب و هوایی آسیب‌پذیر باشند.

چلسی وود، استادیار علوم آبزیان و شیلات دانشگاه واشنگتن می‌گوید: مردم عموماً فکر می‌کنند که تغییرات آب و هوایی موجب رشد انگل‌ها می‌شود و با گرم شدن روزافزون زمین شاهد افزایش شیوع انگل‌ها نیز خواهیم بود. برای برخی از گونه‌های انگل، این ممکن است درست باشد، اما انگل‌ها به میزبان‌ها وابسته هستند و این باعث می‌شود که آنها در دنیای در حال تغییری که سرنوشت میزبان‌ها در حال تغییر است، آسیب‌پذیر باشند.

همانطور که در این پژوهش گفته شده است، تجزیه و تحلیل نمونه‌های ماهی‌های تاریخی نشان داد که انگل‌هایی که در طول عمرشان به سه یا چند گونه میزبان وابسته هستند که شامل بیش از نیمی از گونه‌های انگل یافت شده در این مطالعه می‌شود، به طور متوسط ۱۱ درصد کاهش فراوانی در هر دهه را نشان می‌دهند. مشاهده شد که ۹ گونه از ۱۰ گونه انگل که تا سال ۱۹۸۰ کاملاً ناپدید شده بودند، به سه میزبان یا بیشتر نیاز داشتند.

وود گفت: نتایج ما نشان می‌دهد که انگل‌های دارای یک یا دو گونه میزبان تقریباً ثابت ماندند، اما انگل‌هایی با سه میزبان یا بیشتر از بین رفتند. میزان این کاهش به قدری شدید بوده است که اگر در انواع گونه‌هایی که مردم به آن‌ها اهمیت می‌دهند، مانند پستانداران یا پرندگان رخ دهد، اقدامات حفاظتی آغاز می‌شود.

روشی جدید برای احیای اطلاعات

پژوهش حاضر یکی از اولین پژوهش‌هایی است که از تکنیک جدیدی برای بازیابی جزئیات جمعیت‌های تاریخی انگل‌ها استفاده کرده است. از روش تاکسیدرمی که فقط انگل‌های روی پوست، پر یا خز را حفظ می‌کند، برای حفظ پستانداران و پرندگان استفاده می‌شود. با این حال، نمونه‌هایی از ماهی‌ها، خزندگان و دوزیستان در مایعی نگه داشته می‌شوند که آن نیز انگل‌های موجود در هنگام مرگ حیوان را حفظ می‌کند.

این مطالعه بر روی هشت گونه ماهی متمرکز شد که اغلب در مجموعه‌های پنهان موزه‌های تاریخ طبیعی یافت می‌شوند. اغلب آنها از مجموعه ماهی موزه تاریخ طبیعی و فرهنگ بورک(Burke) بودند. قبل از بازگرداندن نمونه‌های ماهی نگهداری ‌شده به موزه‌ها، نویسندگان به‌ دقت هر کدام را برش دادند و انگل‌هایی را که در آن یافتند، شناسایی و شمارش کردند.

وود گفت: این کار زمان زیادی برده است. من دوست دارم این ماهی‌ها را در مخلوط کن بریزم و از یک تکنیک ژنومی برای تشخیص دی‌ان‌ای انگل‌هایشان استفاده کنم، اما متاسفانه ماهی‌ها با مایعی که دی‌ان‌ای را متلاشی می‌کند، نگهداری شده‌اند. بنابراین کاری که ما انجام دادیم، فقط یک انگل‌شناسی معمولی بود.

این پژوهش در مجله PLOS منتشر شده است.

۲۲۷۲۲۷