این عفونت می‌تواند سلامت جنسی مردان را در سنین مختلف تحت تأثیر قرار دهد؛ اما در سنین 20 تا 40 سال شایع‌تر است و معمولاً در اثر عفونت باکتریایی یا عفونت مقاربتی (STI) پدید می‌آید.
این وضعیت معمولاً پس از مصرف آنتی بیوتیک بهبود می‌یابد. اپیدیدیمیت حاد، شش هفته یا کمتر و اپیدیدیمیت مزمن بیش از شش هفته به طول می‌انجامد.
علائم اپیدیدیمیت چیست؟
اپیدیدیمیت ممکن است تنها با چند علامت خفیف شروع شود. با این حال، باید توجه داشته باشید که درصورت عدم درمان، این علائم شدت یافته و بیماری تشدید می‌شود.
افراد مبتلا به اپیدیدیمیت، ممکن است با این علائم مواجه شوند:
تب خفیف، لرز، درد در ناحیه لگن، احساس فشار در بیضه‌ها، درد و بروز حساسیت در بیضه‌ها، سرخ شدن و داغ شدن کیسه بیضه، بزرگ شدن غدد لنفاوی در کشاله ران، درد در حین رابطه جنسی و انزال، درد در هنگام دفع ادرار یا حرکات روده، تکرر ادرار، ترشح غیر طبیعی آلت تناسلی، وجود خون در منی.
اپیدیدیمیت چگونه تشخیص داده می‌شود؟
معاینه رکتوم: می‌تواند نشان دهد که آیا بزرگ شدن پروستات باعث ایجاد بیماری اپیدیدیمیت شده است یا خیر.
آزمایش خون: آزمایش CBC تجویز می‌شود (که برای شمارش سلول‌های خون است) و تعیین می‌کند آیا یک پاتوژن عفونی در سیستم شما وجود دارد یا خیر.
نمونه ادرار: می‌تواند نشان دهد که آیا عفونت دستگاه ادراری (STI) دارید یا نه.
سونوگرافی بیضه: پزشک ممکن است برای دریافت تصاویری از بیضه و بافت‌های اطراف کیسه بیضه، سونوگرافی بیضه را تجویز کند.
درمان اپیدیدیمیت
درمان اپیدیدیمیت شامل درمان عفونت زمینه‌ای و به حداقل رساندن علائم است.
درمان‌های رایج عبارتند از:
آنتی‌بیوتیک‌ها: مانند داکسی سایکلین و سفتریاکسون؛ این داروها می‌بایست توسط متخصص تجویز شود. معمولاً دوره مصرف این داروها برای افراد مبتلا به اپیدیدیمیت، چهار تا شش هفته است.
داروهای ضد درد یا مسکّن‌ها: مسکن‌هایی چون ایبوپروفن، بدون نسخه و به سهولت در دسترس هستند. مسکن‌های قوی‌تر مانند کدئین یا مورفین باید توسط پزشک تجویز شوند.
استراحت در رختخواب: در کاهش درد مؤثر است.
این روش‌ها معمولاً اثربخش هستند، اما گاهی ممکن است چندین هفته طول بکشد تا درد یا ناراحتی به طور کامل از بین برود.
منبع: healthline / مترجم: الهه جعفرزاده
4747
