، تهدیدات بزرگ شوروی و بمب‌افکن‌هایی که در ارتفاع بالا پرواز می‌کردند، سوئد را به فکر ساخت جنگنده‌ای انداخت که همزمان توان رهگیری بمب‌افکن‌های استراتژیک و درگیر شدن با دیگر جنگنده‌ها را داشته باشد.
بر اساس گزارش ۱۹۴۵، برای این کار مهندسان کمپانی مشهور ساب دست به کار شدند و ایده‌ای ارائه کردند که در زمان خود انقلابی بود و منجر به ساخت جنگنده مشهور ساب ۳۵ دراکن شد.
دراکن، اژدها یا کایت سوئدی
دراکن که در زبان‌های گوناگون به اژدها ترجمه شده است، در حقیقت کایت معنی می‌دهد. اریک برت مهندس مشهور ساب با تیمی متشکل از ۵۰۰ متخصص صنایع هوایی پروژه ساخت ساب ۳۵ دراکن را پیش بردند. جنگنده رهگیری مافوق صوت که برخی از اولین‌ها را ممکن کرد.
آن‌ها پس از بررسی طرح‌های گوناگون برای نصب تجهیزات و نگهداری سوخت برای این جنگنده ایده بال دلتای دوبل را پیشنهاد دادند. طرحی انقلابی که در حقیقت دراکن را به نخستین پرنده موفق جهان با این شکل از بال تبدیل کرد.
این طراحی مزایا و معایب گوناگونی دارد. از مزایای آن می‌توان به حمل سوخت بیشتر و در نتیجه برد بالاتر در عین استحکام بالاتر سازه هواپیما اشاره کرد و نکته منفی آن افزایش مقدار پسار است.
آن‌ها نمونه کوچک این هواپیما را سال ۱۹۵۲ ساختند و به پرواز درآوردند. ساختن نمونه کوچک در آن دوران که شبیه‌سازها و سیستم طراحی کامپیوتری قدرتمند کنونی وجود نداشتند، راهی برای آزمودن کارایی طرح‌ها بود.
نخستین نمونه از این جنگنده سرانجام در سال ۱۹۵۵ ساخته و آزمایش شد. طراحی بدون دم این هواگرد هدایتش را برای خلبان‌ها دشوار می‌کرد و برنامه آموزشی دشواری برای خلبان‌های سوئدی طراحی شده بود.
البته این آموزش‌های سختگیرانه نتیجه‌های جالبی همچون ابداع مانور مشهور کبرا در پی داشت که اکنون بیشتر به نام هواگردهای روسی چون سوخو ۲۷ و سوخو ۳۵ شناخته می‌شود.
ساب ۳۵ در دوران جنگ سرد به خوبی نشان داد که رهگیر قابلی است و علاوه بر آن در نبرد رو در رو با جنگنده‌های رقیب نیز قابلیت‌های بالایی دارد.
دراکن یکی از نخستین هواگردهای نظامی اروپایی بود که به سرعتی فراتر از ۲ ماخ (دو برابر سرعت صوت) رسید و با توانایی‌های خاصش به ارتش کشورهای دیگر از جمله دانمارک، اتریش و فنلاند راه پیدا کرد.
از این جنگنده رهگیر که حالا بازنشسته شده است، در مجموع ۶۵۱ فروند ساخته شد.
۵۸۵۸
