محمد عطریانفر چند ماه پیش درباره مقایسه سعید جلیلی با باقر قالیباف گفته بود: «فکر می‌کنم در مقایسه‌ای، تناسب آقای جلیلی با پارلمان بیشتر از آقای قالیباف است؛ کمااینکه تجربه آقای قالیباف در حوزه اجرا از پارلمان بیشتر است. از این جهت به نظر می‌آید انتخاب آقای سعید جلیلی از سوی پایداری‌ها برای حضور در رقابت اسفند ۹۸، انتخابی درست و درخور توجه بوده و از تناسبی نیز برخوردار است». 
این در حالی است که او دو رقیب سرسخت دیگر هم دارد. غلامعلی حدادعادل و قالیباف که این روزها زمزمه حضورش در مجلس از سوی نزدیکانش شنیده می‌شود. حدادعادل که این روزها به گواه برخی اخبار و حتی ادعاهای برخی چهره‌های اصولگرا مانند پرویز سروری، محوریت ائتلاف را برعهده دارد، محتمل است که مانند چهار سال قبل خودش هم وارد کارزار شود. او سال 94 رئیس و سخنگوی ائتلاف اصولگرایان بود و سرلیست هم قرار گرفت. حدادعادل رئیس مجلس هفتم و عضو مجالس هشتم و نهم بود. او قطعا تمایل دارد که خاطره مجلس هفتم را دوباره تکرار کند و بر صندلی لاریجانی بنشیند؛ همان صندلی‌ای را که در مجلس هشتم به او واگذار کرد؛ چه در غیاب یا حضور لاریجانی در مجلس بعدی از او پس بگیرد.

این دو نفر اما باید با یک رقیب جدی دیگر هم رقابت کنند. قالیباف با سه دوره نامزدی انتخابات ریاست‌جمهوری هم قطعا برای نشستن روی یکی از صندلی‌های سبز به مجلس نمی‌رود. او هم به جایگاه لاریجانی فکر می‌کند و به کمتر قائل نیست، به‌ویژه که زودتر از اینها فراخوان ویدئویی خود را خطاب به جوانان اصولگرا صادر کرده و از آنها خواسته که در انتخابات ثبت‌نام کنند. قالیباف احتمالا می‌خواهد حامیان جوان خود را در مجلس گرد آورد تا ایده نواصولگرایی ابداعی خود را فارغ از چهره‌های سنتی و قدیمی اصولگرا به پیش ببرد. پس او اگر به مجلس می‌آید برای خودش قامت ریاست متصور است، به‌ویژه که در انتخابات پیشین ریاست‌جمهوری به نفع نامزد نهایی کنار رفت و حالا معتقد است که اصولگرایان بابت این فداکاری به او بدهکارند. از نگاه قالیباف حالا وقت وصول طلب و فداکاری باقی مدعیان ریاست است.
روزنامه صبح توس، چاپ خراسان، چندی قبل نوشته بود: «شنیده‌ها حاکی از حضور احتمالی «محمدباقر قالیباف»، شهردار سابق تهران، در فهرست اصولگرایان حوزه انتخاباتی مشهد و کلات است که می‌تواند معادلات بسیاری از گروه‌ها و جناح‌های سیاسی را در استان و حتی کشور برای کسب کرسی ریاست مجلس برهم بزند». شایعه ورود جلیلی و قالیباف به عرصه انتخابات مجلس، سال ۹۴ نیز مطرح بود؛ اتفاقی که رخ نداد، چراکه آن زمان احتمالا هر دو به انتخابات ریاست‌جمهوری ۹۶ فکر می‌کردند، به‌ویژه قالیباف. 
به نظر می‌رسد قالیباف هم در صورتی که نتواند سهم خود را از فهرست بگیرد و بر صدر بنشیند، فهرست جدا بدهد، اما به صورت مشترک در فهرست ائتلاف هم باقی بماند. با وجود همه این گمانه‌ها کار برای اصولگرایان امسال بسیار سخت‌تر خواهد بود. همه بزرگانشان قصد مجلس دارند، آن هم درحالی‌که اصلاح‌طلبان وضعیت خوبی در آستانه انتخابات ندارند. پس رقابتی جدی میان خودشان درخواهد گرفت.
اخیرا هم پیرهادی دبیر کل جمعیت پیشرفت و عدالت، حزب نزدیک به قالیباف و هم مرتضی‌طلایی، از نزدیکان شهردار سابق، درباره احتمال قریب‌به‌یقین حضور قالیباف در انتخابات مجلس گفته‌اند. احمد توکلی هم گفته بود که سرلیست‌شدن قالیباف عقلانی است: «عقلانی است که سرلیست شود، زیرا چهره‌ای شناخته‌شده است و مردم تهران اگر برخورد سیاسی نکنند به او رأی می‌دهند، زیرا از چنین شخصیت‌هایی خوششان می‌آید». یک منبع آگاه و نزدیک به قالیباف به «نامه‌نیوز» گفته بود: «قالیباف به‌عنوان سرلیست اصولگرایان در این انتخابات نامزد می‌شود… محمدباقر قالیباف این تصمیم را پس از جلسات متعددی که طیف‌های مختلف اصولگرا با او داشته‌اند اتخاذ کرده است. درهمین‌حال برخی نظرسنجی‌ها که نشان‌دهنده وضعیت خوب او در تهران نیز هست، در اتخاذ این تصمیم مؤثر بوده است».
اما تا این لحظه درباره سرلیست‌شدن چهره‌های دیگر اظهارنظری شنیده نشده است. استقبال از سرلیستی قالیباف قطعا، هم نامش را بیش از پیش برای این سمت بر سر زبان‌ها خواهد انداخت، هم زمینه را برایش بیشتر فراهم خواهد کرد و هم قطعا چیزی نیست که به مذاق باقی رقبا خوش بیاید. مهدی چمران درباره سرلیستی قالیباف در لیست نهایی شورای ائتلاف گفت: تاکنون هیچ بحثی درباره سرلیستی نشده و هر اتفاقی ممکن است درباره سرلیست درست یا غلط باشد، اما تاکنون هیچ بحثی نشده است. برخی رسانه‌ها درباره سرلیست شورای ائتلاف نظرات و گمانه‌زنی‌های خود را مطرح و هر روز اسم یکی از اصولگرایان شاخص را مطرح می‌کنند، درحالی‌که ما تاکنون هیچ صحبتی با هیچ‌ فردی نکرده‌ایم.

23302