فقط شاعران و نویسندگان نیستند که اسم‌شان به جعلیاتی گره می‌خورد تا عده‌ای از این طریق برای خود، شاید شهرتی به دست بیاورند.
در فضای مجازی جمله‌ها و متن‌هایی را می‌بینیم که با نام کورش، دست به دست می‌شوند اما واقعیت این است که این‌ها هم همانند هزاران متن دیگر که به اسامی شناخته‌شده نسبت داده می‌شوند، جعلیاتی بیش نیستند.
کمپین مبارزه با نشر جعلیات هم‌زمان با هفتم آبان که از آن به عنوان روز کورش یاد می‌شود و البته همین عنوان هم همواره با چالش‌هایی مواجه بوده، یکی از این متن‌های جعلی را با عنوان «سخن کورش بزرگ به دخترش آتوسا» منتشر کرده است که در پی می‌آید: «هیچ‌گاه چشمانت برای کسی که معنی نگاهت را نمی‌داند گریان مکن، قلبت را خالی نگه‌دار و اگر روزی خواستی کسی را در قلبت راه دهی، سعی کن فقط یک نفر باشد، به او بگو که تو را بیشتر از خودم و کمتر از خدا دوست دارم؛ زیرا به خدا اعتقاد دارم و به تو نیاز. چهار چیز را هرگز فراموش نکن: ۱. به همه نمی‌توانی کمک کنی. ۲. همه چیز را نمی‌توانی عوض کنی. ۳. همه تو را دوست نخواهند داشت ۴. همه را نمی‌توانی راضی نگه داری… پس زندگی کن، آن‌گونه که خودت می‌خواهی.»
این کمپین همچنین در توضیحی نوشته است: «ترجمه منشور کورش کبیر تنها مکتوبی است که از او باقی مانده، و باقی جمله‌های منسوب به کورش جعلی هستند.»
استوانه کورش، لوحی از گل پخته است که در سال ۵۳۸ پیش از میلاد به فرمان کورش هخامنشی نگاشته شده است. این استوانه، در ماه مارس ۱۸۷۹ میلادی (برابر با اسفند – فروردین ۱۲۵۷/۸ خورشیدی) توسط هرمزد رسام در جریان کاوش‌های او در بابل، بر تپه موسوم به عَمران پیدا شد. پس از آن نیز بخش‌هایی از نسخه دیگری از متن استوانه بر روی دو قطعه لوح گلی در مجموعه بابلی موزه بریتانیا شناخته شده که بازمانده نسخه بایگانی‌شده همین استوانه است. نیمه نخست این لوح از زبان رویدادنگاران بابلی است و در نیمه پایانی آن، سخنان و دستورهای کوروش به زبان و خط میخی اکدی (بابلی نو) نوشته شده است.
هفتم آبان، چند سالی است به نام کورش و بزرگداشت این پادشاه ایرانی گره خورده است. به باور گروهی، این روز بر پایه منابع تاریخی یونانیان، زادروز کوروش است. عده‌ای دیگر نیز آن را روز فتح بابل به دست کورش می‌دانند.
۵۷۵۷
