بررسی‌ها نشان می‌دهد “خستگی حیاتی” که شاخص پریشانی روانی به حساب می‌آید خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را افزایش می‌دهد.
فاکتورهای بسیاری از جمله سن، سابقه خانوادگی و ساختار ژنتیکی با افزایش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر مرتبط هستند. همچنین برخی مشکلات دیگر از قبیل بیماری‌های قلبی-عروقی یا دیابت می‌توانند خطر ابتلا به زوال عقل را افزایش دهند چرا که بر عروق تاثیر می‌گذارند.
در این بررسی جدید آشکار شد که فاکتورهای روان‌شناختی نیز می‌توانند بر احتمال ابتلا به بیماری آلزایمر تاثیرگذار باشند. به طور ویژه، پریشانی روانی از جمله عواملی است که با افزایش احتمال ابتلا به این بیماری مرتبط است.
در این بررسی، گروهی از متخصصان در دانمارک به مطالعه روی ارتباط بین خستگی حیاتی و بیماری آلزایمر پرداختند. خستگی حیاتی حالت روانی پریشانی روان‌شناختی است که با علائمی همچون حساسیت‌پذیری، خستگی و احساس ناامیدی همراه است.
به گفته محققان، خستگی حیاتی واکنشی به مشکلات غیر قابل حل در زندگی شخص است؛ بخصوص در مواقعی که فرد در معرض عوامل استرس‌زا برای مدت زمان طولانی قرار دارد. بنابراین، خستگی حیاتی می‌تواند نشانه‌ای از پریشانی روان‌شناختی باشد.
در این بررسی اطلاعات ۷۰۰۰ نفر که در فاصله سال‌های ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۴ جمع‌آوری شده بود مورد مطالعه قرار گرفت. به عنوان بخشی از این تحقیق از شرکت کنندگان در مورد خستگی حیاتی، پرسش‌هایی انجام گرفت. این افراد تا پایان سال ۲۰۱۶ تحت کنترل بودند. همچنین وضعیت این افراد به منظور بررسی علائم زوال عقل مورد توجه قرار گرفت.
به گزارش مدیکال نیوز، متخصصان در نهایت مشاهده کردند که بین خستگی حیاتی در اواسط دوران زندگی و خطر ابتلا به آلزایمر در سال‌های بعدی ارتباط وجود دارد. همچنین به ازای هر نشانه مازاد خستگی حیاتی، احتمال ابتلا به زوال عقل دو درصد افزایش پیدا می‌کند.
ایسنا
