اگرچه فیلم دیدن غالبا راهی است برای گریز از حس تنهایی و ملال و حتی نوعی پناه آوردن به سینما برای احساس امنیت! اما گاهی ترس هم جذاب می شود. آنها که ژانر وحشت را می پسندند می دانند تجربه این لذت ترسناک چیست! اما همیشه ترس و نگرانی صرفا یک ابزار سرگرمی یا تجربه هیجان نیست. گاهی می توان ترسید و نگران شد. می توان نگران شد و احساس مسئولیت کرد. می توان بر اساس همین احساس مسئولیت، دیگران را هم آگاه و از خواب بیدار کرد. سینما این امکان را می دهد که در کنار سرگرمی، آگاهی هم کسب کرد.
بویژه برخی از آگاهی ها که اگرچه با ترس و نگرانی همراه است اما یک تلنگر مهم است. چه بسا ما را نسبت به خطری در آینده مصون می کند و کمک می کند تا به فکر درمان چیزی باشیم یا از وقوع یک فاجعه پیشگیری کنیم. این روزها در گروه سینمایی هنر و تجربه، مستندی در حال اکران است به اسم «تالان». مستندی که تماشای آن می تواند ما را متوجه جدی بودن بحران آب در کشور کند؛ بحرانی که اگر حواسمان به آن نباشد آینده ما و فرزندانمان بشدت در آستانه فاجعه ای بزرگ قرار می گیرد. اگرچه تالان به مشکل بحران آب در خراسان می پردازد اما سمت و سو و دامنه فراگیری آن کل ایران را شامل می شود. مستندی که مشاور وزیر نیرو توصیه کرده که تماشای آن برای همه ایرانیان واجب است! هنرمندان و فعالان محیط زیست هم تماشای این فیلم را توصیه کرده اند.
«تالان» به کارگردانی محمد صادق دهقانی جایزه بهترین مستند نیمه بلند دهمین جشن مستقل سینمای مستند ایران را کسب کرده و نامزد پنج جایزه از جشن مستند خانه سینما شامل بهترین تدوین، بهترین صدا، بهترین پژوهش، بهترین کارگردانی و بهترین فیلم، نامزد جایزه بهترین کارگردانی مستند در جشن بزرگ سینمای ایران و برنده جایزه بهترین پژوهش از جشنواره ملی فیلم رضوی بوده است. شاید بعد از تماشای این مستند حواستان بیشتر به چکه چکه کردن آب منزلتان باشد. به این که بیهوده شیر آب را باز نگذاریم. به این که جنگ آینده بر سر آب است و به این که بدون آب چه بلایی بر سر ما خواهد آمد. اگرچه اغلب برای گریز از واقعیت های تلخ زندگی به سینما پناه می بریم اما گاهی برای درک واقعیت های زندگی باید به سینما رفت. تالان واقعیتی را جلوی چشم ما می گذارد که خیلی ها می خواهند از چشم ما پنهان کنند.
