، یکی از مسائلی که آمریکایی‌ها همواره از آن بعنوان یک اهرم فشار نظامی و در برخی موارد حتی روانی از آن علیه ایران استفاده می‌کنند، حضور ناو هواپیمابر آنها در آب‌های خلیج فارس است.
در سال ۱۳۸۹ و پس از رونمایی از موشک بالستیک دریایی خلیج فارس، آمریکایی‌ها در تجدید نظری قابل توجه به دلیل خطر جدی که این موشک متوجه ناوگان آنها می‌کرد، به مرور از حضور خود در منطقه خلیج فارس کاستند به طوریکه تا شهریورماه سال‌جاری که ناوگروه نیمیتز وارد خلیج فارس شد، بیش از ۱۰ ماه بود که آمریکا پس از رفتن ناوهواپیمابر آبراهام لینکلن در خلیج فارس ناو هواپیمابری نداشت.
آنگونه که فارس روایت کرده است، از سوی دیگر برد ۳۰۰ کیلومتری موشک‌های بالستیک دریایی ایران حتی موجب شده بود تا آنها نقاط ایستایی دورتری را برای خود انتخاب کنند به طوریکه ناو هواپیمابر آیزنهاور که از اسفند سال گذشته و همزمان با تشدید تنش‌ها میان ایران و آمریکا به منطقه گسیل شده بود، تا تیرماه سال جاری در محدوده دریای عرب حضور داشت و آنجا را برای خود منطقه‌ای امن و خارج از برد موشک‌های بالستیک دریایی ایران در نظر گرفته بود.
پرسه زدن ناو هواپیمابر آیزنهاور در شمال اقیانوس هند در بازه زمانی بهمن و اسفند ۹۸
اما برد ۷۰۰ کیلومتری موشک ذوالفقار بصیر، ایران را قادر می‌سازد تا مناطق شمالی دریای عرب را هم برای ناوهای آمریکایی به منطقه‌ای ناامن تبدیل کند چراکه در صورتی که از این منطقه تهدیدی متوجه کشورمان باشد، ناوهای آمریکایی به راحتی با استفاده از موشک‌های بالستیک دریایی هدف قرار خواهند گرفت که در تصویر زیر می‌توان منطقه تحت پوشش موشک ذوالفقار بصیر را در دریای عرب و شمال اقیانوس هند در صورت شلیک از چابهار مشاهده کرد.
محدوده تحت پوشش موشک ذوالفقار بصیر
2727
