رضا رسالت کارشناس روابط بین الملل در گزارشی تحلیلی برای خبرآنلاین نوشت؛ بنابر اعلام آنتونیو گوترش، سازمان ملل سلاحهای مورد استفاده در حمله به تأسیسات نفتی سعودی در عفیف در ماه مه، فرودگاه بین‌المللی ابها در ماه ژوئن و اوت و نیز تأسیسات نفتی آرامکو در خریص و عبقوق در ماه سپتامبر را بررسی کرده است. گوترش نوشته است: دبیرخانه سازمان چنین ارزیابی می‌کند که موشک‌های کروز یا قطعات دیگری که در این چهار حمله مورد استفاده قرار گرفته‌اند، دارای منشأ ایرانی هستند. وی همچنین مدعی شد، پهپادهای مورد استفاده در حملات ماه می و سپتامبر نیز «سرمنشأ ایرانی» داشته‌اند. به گفته او سازمان ملل متحد مشاهده کرده که برخی از اقلام موجود در دو مورد توقیفی ایالات متحده «مشابه یا عین» مواد یافت شده در بقایای موشک‌های کروز و پهپادهای مورد استفاده در حملات سال ۲۰۱۹ به عربستان سعودی بوده است.
در این خصوص جمهوری اسلامی ایران ضمن رد ادعاهای دبیرخانه سازمان ملل متحد که به نظر می رسد تحت فشارهای سیاسی رژیم های آمریکا و عربستان صورت گرفته، مراتب نگرانی عمیق خود را در قبال استفاده ابزاری از دبیرخانه سازمان ملل متحد برای اهداف سیاسی، ابراز داشته است. در حالی که دبیرخانه سازمان ملل متحد بر اساس تفسیر غیرمعمول از قطعنامه ۲۲۳۱ تاکنون از گزارش موارد متعدد نقض برجام توسط آمریکا و کشورهای اروپایی خودداری کرده و حتی با خروج آمریکا از برجام که نقض آشکار قطعنامه ۲۲۳۱ است در نهایت تسامح و ابهام برخورد کرده است؛ اما در موضوعی که دبیرخانه طبق ترتیبات مرتبط با اجرای قطعنامه ۲۲۳۱ اساسا اختیاری در آن ندارد، ورود کرده و اقدام به تهیه گزارش به اصطلاح تخصصی می کند. در این خصوص مقتضی است با بررسی رویه ی حقوقی این موضوع ابعاد آن بیشتر روشن شود.
کمیسیون حقوق بین الملل سازمان ملل در ماده 8 طرح مسئولیت بـین المـللی اعلام کرد که رفتار یـک شـخص یا گروهی از اشخاص، اقدام دولت تلقی خواهد شد، چنانچه آن شخص یا اشخاص عملا به دستور دولت یا تحت کنترل و یا هدایت آن دولت اقدامی را صورت داده باشند. در رویه های قضایی بین الملل در خصوص ماهیت و آستانه ی مفهومی کلمه ی کنترل مباحث فراوانی مطرح شده است، اما آنچه از برایند آراء و نظرات حقوقی قابل استحصال است، مفهوم کنترل موثر است.
شناخت مفهوم و ماهیت کنترل و درجه ی تأثیرگذاری آن در تحقق انتساب عمل سؤال جدی فراروی مراجع قضایی بین المللی و اندیشمندان حقوق بوده است. آنچه در این دوره تحت عنوان کنترل مؤثر مطرح شده با مفهوم “کارگزار دولت” یکسان تلقی می شود. در حالی که هرگز نمی توان تصور نمود که دولت یمن و نیروهای نظامی آن کشور کارگزاری دولت ایران را پذیرفته باشند یا تحت کنترل ایران باشند. ایران نیز چنین ادعایی ندارد و در مراوده با کشورهای مختلف و سازمانهای بین المللی در تلاش است که از مردم مظلوم یمن رفع ظلم شود. به سخنی دیگر، حمایت ایران از مردم مظلوم یمن معنوی است.
آنچه از رویه های قضایی بین المللی بر می آید اینکه ملاک انتساب یک اقدام به دولت دیگر میبایست بر اساس کنترل موثر و هدایت سازمان یافته صورت پذیرفته باشد، حال آنکه چنین چیزی با درنظر گرفتن محاصره ی کامل یمن توسط ائتلاف سعودی _آمریکایی عملا امکان تحقق نخواهد داشت. مجامع بین المللی بارها در تلاش بوده اند تا کمک های بشر دوستانه ی خود را به مردم مظلوم یمن برسانند، اما هربار به نحوی با مشکلات عدیده روبه رو شده اند. حال سوال اساسی این است که جمهوری اسلامی ایران چگونه میتواند عامل مستقیم و تامین کننده ی تسلیحاتی حمله به تاسیسات نفتی آرامکو بوده باشد، در حالی که مردم یمن به دلیل محاصره از دسترسی به حداقل های حیاتی خود از جمله غذا و دارو محروم هستند.
عادتی که آمریکایی ها همواره به ان تمسک جسته اند، ابهام افکنی در مفاهیم حقوقی و تفسیر به رای آن مفاهیم است. تاریخ از یاد نخواهد برد که دولت آمریکا مبنای حمله ی خود به افغانستان را حمایت طالبان از القاعده عنوان نمود و بر مبنای مفهوم خودساخته‌ی “کنترل” ، اقدامات نظامی القاعده را تحت حمایت ها و کنترل مستقیم طالبان برشمرد و با دامن زدن بر همین محمل سیاسی مقدمات حمله ی همه جانبه به افغانستان را فراهم نمود. از سوی دیگر حمله به عراق به بهانه ی دستیابی آن کشور به سلاحهای کشتار جمعی صورت گرفت، درحالی که بعدا مشخص شد که این ادعا از اساس دروغ بوده است.
به نظر میرسد مقامات آمریکا در طرح سناریوی جدید خود دچار اشتباه محاسباتی شده اند، آن ها با عبرت نگرفتن از تاریخ باز هم به دنبال تکرار اشتباه خود هستند. غافل از آنکه این حربه نخ نما شده نه تنها وجاهت حقوقی ندارد، بلکه امروزه بیش از هر زمان دیگری برای جامعه‌ی بین المللی مشخص شده که آمریکایی ها برای سرپوش گذاشتن بر اقدامات مخرب خود حاضرند به هر دستاویزی تمسک جویند تا به هر نحو ممکن دستان آلوده ی خود در جنایت های ضدبشری را تطهیر نمایند. واقعیت میدانی منطقه ان است که انصارا… یمن با اتکا به توان داخلی و تعمیق ظرفیت های ملی خود به آن حد از بازدارندگی متقابل رسیده است که خود را در عرصه ی نظامی هماورد دولت سعودی با آن همه پشتیبانی های لجستیکی و تسلیحات غربی میداند و اقدام به طراحی عملیات های مقابله جویانه مینماید. عدم درک این واقعیت میدانی از سوی آمریکا و متحدین منطقه ای آن سبب شده تا از تحلیل اتفاقات پیش امده عاجز بمانند و برای پنهان کردن شکست های پی در پی خود به فرافکنی و اتهامات واهی رو بیاورند.
متهم سازی دولتها با فرآیندهای خودساخته و ضوابط خودسرانه بدعت خطرناکی است که مورد تایید جامعه بین المللی نیست. این چنین فرآیندهای سفارشی شدیدا به اعتبار سازمان ملل متحد لطمه وارد خواهد ساخت. تهیه گزارش با انگیزه های سیاسی، تغییردهنده حقایق نبوده و بر همگان روشن است که وضعیت امروز منطقه نتیجه مستقیم سیاست های غلط آمریکا و رژیم کودک کش عربستان است. چگونه است که هیچ توجهی به فروش سلاح های مرگبار به عربستان که استفاده از آنها علیه مردم بی دفاع یمن بر همگان چون روز روشن است، نمی شود اما تیم های تحقیقاتی برای جستجو در زباله های عربستان اعزام می شوند تا مگر مدرکی برای ادعاهای بی پایه آمریکا ساخته شود؟ بی تردید، چنین گزارش هایی نه تنها به صلح و امنیت در منطقه و اجرای قطعنامه های شورای امنیت کمکی نخواهد کرد، بلکه اعتبار و آبروی سازمان ملل متحد را نیز یکسره نابود می کند.
310 310
