سینماسینما، محمد تقی‌زاده
حضور پرویز پرستویی در فیلم های نه چندان ارزشمند این روزهای سینمای ایران برخی را به این باور رسانده که پرستویی به بازی در هر فیلم و مجموعه ای تن می دهد و تنها به بهانه استمرار حضور در سینما و دریافت دستمزد کلان، به نقش آفرینی در هر فیلمی با هرمحتوا و مضمونی رضایت می دهد.
اما حضور هنرمندانه و متفاوت پرویز پرستویی در فیلم سینمایی مطرب ساخته مصطفی کیایی بیش از هر چیز این گمانه ها و شائبه ها را رد کرد و نشان داد که وی بیش از هر چیز شیفته و عاشق بازیگری است و نفس این حرفه با همه فراز و فرودها و کمی و کاستی ها برایش مهم، ارزشمند و البته درآمدزاست. به بیان دیگر اینکه پرستویی و امثال پرستویی در فیلم های نه چندان هنری و صرفا سرگرم کننده ایفای نقش می کنند بیشتر به کلیت و سیستم ناقص و مستاصل سینمای ایران مربوط است و نقش مافیا، سو مدیریت و نداشتن استراتژی مشخص در این حوزه را آشکار می سازد و امثال پرستویی تنها به دلیل قرار گرفتن در این جریان به پذیرش چنین نقش هایی رضایت می دهند و مانند دسته دیگری از بازیگران که به بهانه نبود فیلمنامه جذاب و متن های شاهکار ماه ها و یا سال ها نقشی را بازی نمی کنند خانه نشینی را انتخاب نکرده اند. به عبارت روشن تر پرستویی و بازیگرانی همچون وی سینما و بازیگری را به عنوان یک حرفه پذیرفته اند و با عشق و علاقه به ایفای نقش و گذران زندگی به وسیله این شغل اهتمام می ورزند.
پرستویی در مطرب بار دیگر نشان داد که هنوز دود از کنده بلند می شود و می توان وی را به عنوان یکی از قدرتمند ترین بازیگران ایرانی در نقش های جدی و کمدی انتخاب کرد. در کارنامه هنری پرستویی انواع و اقسام فعالیت ها از گویندگی، تهیه کنندگی، مشاور هنری و بازی در فیلم های کمدی، جدی و فیلمسازان جوان و مستقل دیده می شود که بار دیگر بر عاشق و دغدغه مند بودن این هنرمند ۶۴ ساله صحه می گذارد.
پرستویی در نقش ابراهیم خوش لحن در فیلم مطرب و با ایفای یک تیپ آشنا در قالب خواننده محبوب ترکی بار دیگر نقشی ماندگار در کنار حضور در نقش هایی کمیک خود همچون رضا مثقالی در فیلم مارمولک، صادق مشکینی در فیلم لیلی با من است، سروان قربانی در فیلم مومیایی ۳ به یادگار گذاشت که تاریخ و گذر زمان این جذابیت و ماندگاری در شیوه و تکنیک های بازیگری و باور پذیری و سمپات بودن برای مخاطب را نشان خواهد داد.
