با دستور ویژه هیات دولت، بازیکنان تیم ملی فوتبال ایران حالا تا لحظه صعود به جام جهانی هیچ طلبی از فوتبال ندارند. این البته یک بازی برد برد بین دولت سیزدهم و فوتبال ملی است.

، یکی از گلایه های موفق ترین تیم ملی فوتبال ایران در مسیر صعود به جام جهانی بحث پاداش های بازیکنان بود. پاداش هایی که پس از صعود معجزه آسا از منامه صفر شده بودند اما درخشش ویژه تیم ملی در ادامه مسیر از یک سو و افزایش نجومی نرخ ارز از سویی دیگر و بسته بودن مسیر مبادلات ارزی با فیفا هم مزید بر آن علل ، توان پرداخت شان را ناممکن می کرد.

هزینه های جاری، مشکلات اقتصادی ناشی از تحریم ها و کرونا هم به این چالش ها بیفزایید تا مشخص شود میانگین پاداش های ۵ هزار یورویی برای هر برد برای جمعیتی حدود ۳۵ نفر ، آن هم برای حدود ۵ برد متوالی چه عددی را تشکیل می دهد و تازه وقتی قرار باشد عدد حاصل ضرب در عدد میانگین ۳۰ هزار شود، به رقمی نجومی بدل می شود.

فوتبال اما ارزشی بالاتر از همه این ها برای کشورها دارد. آخرین شادی ملی ایرانی ها چه زمانی رقم خورده است؟ بی تردید اگر مروری بر سال های کرونا، سال تلخ ۹۸ و کمی قبلتر بکنیم یعنی اوج گرانی های دلار ، می رسیم به روزهای بازی تیم ملی در جام جهانی روسیه و همان روزهای خوش و پر غرور ملی که توانسته بود همه را دور هم جمع کند. شاید اگر پرسپولیس قهرمان آسیا می شد، یا تیم ملی با کی روش به جام ملتها رسیده بود،  این آخرین حس شادی تا حالا بینش فاصله نیفتاده بود انگار هیچ پدیده سیاسی و اجتماعی و هنری دیگری هم نداشتیم که مثل فوتبال این حس شادی ملی را نصیب مان کند.

به همین دلیل هم هست که هر بار ملی پوشان گلایه می کنند و گاهی نامه می نویسند و استوری می کنند و گاه در برنامه زنده تلویزیونی چون مهدی طارمی از لزوم توجه بیشتر می گویند.

بیشتر بخوانید :

فدراسیون عزیزی خادم اگرچه تا امروز در تحقق برنامه های مالی وعده داده شده در برنامه اش به نقطه ای که قول داده نرسیده اما حالا با تعامل با دولت توانسته یک بار دیگر بی حساب باشد. آنها که قبلتر با صفر کردن مطالبات مربوط به پاداش های ۸ ساله گذشته همه تیم های ملی ۱۷ گانه از محل اعتبار دریافتی از دولت دوازدهم ، به یک نقطه صفر بدهی ها رسیده بودند این بار پس از جلسات متوالی در دو هفته گذشته در نهاد ریاست جمهوری و وزارت ورزش توانستند دولت سیزدهم را متقاعد به پرداخت یک بودجه پر سود برای فوتبال کنند. جلساتی که حاصلش توئیتی شد از علی آذری جهرمی سخنگوی دولت با این مضمون:«به دستور رییس جمهور بودجه پاداش های ملی پوشان فوتبال و هزینه های جشن صعود تیم ملی تامین شد.»

دستور ویژه معاون اول برای اختصاص بودجه برای تسویه پاداش های ملی پوشان و برگزاری جشن صعود ملی در ۵۰۰ نقطه از کشور یک بازی برد برد برای فوتبال و البته دولت سیزدهم است.

کل این بودجه بی شک در میان ارقامی که در کشور به بهانه های مختلف فرهنگی و اجتماعی و سیمنارهای سیاسی هزینه می شود، هیچ نیست اما کاربردش در روزهای سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی، دستاوردی بزرگ برای دولت سیزدهم است. 

آنها که احتمالا در دل تمام درگیری های فشارهای اقتصادی، مشکلات کرونا، تحریم، بحران های حاصل از فشارهای منطقه ای، میز مذاکرات و کمبود در روزمرگی ها و سهم خواهی ها در تشکیل کابینه فوتبال در اولویت های چند دهم شان هم قرار نمی گرفته و احتمالا خیلی از سیاستمردان مان حتی هنوز دقیقا نمی دانند تیم ملی فوتبال چگونه در این نقطه قرار گرفته است اما به درستی نیاز به یک شور ملی را برای کشور درک کرده اند. 

نیاز به یک عامل وحدت ساز و احتمالا جلسات مشترک با رئیس فدراسیون فوتبال و تیم اداره کننده فوتبال و وزارت ورزش قانع شان کرده است فوتبال و لحظه صعودش به جام جهانی کم هزینه ترین و در دست ترین راه برای بازگشت حتی کوتاه مدت امید به خانه های مردم است. اینکه آنها قانع شدند و چنین مسیری را برگزیدند هم ابتکار جالبی از سوی اداره کنندگان فوتبال بوده چون دولت تا همین دیروز به گفته وزیر ورزش فقط یک پنجاهم از سهم بودجه ورزش کشور را به وزارتخانه پرداخت کرده بود.