نشست نقد و بررسی فیلم «پرویز» به کارگردانی جمشید برزگر در جلسات سینماچشم با مدیریت پرویز جاهد برگزار شد. جمشید برزگر و پرویز جاهد هر دو مراسم را با ذکر خاطراتی از دوستی مشترک با لوون هفتوان (بازیگر درگذشته فیلم پرویز) در تهران و تورنتو که هفتوان سال‌های زیادی از عمرش را در آنجا و در مهاجرت سپری کرد، آغاز کردند.
در این نشست یادی شد از مرحوم لوون هفتوان بازیگر فیلم پرویز بود و پرویز جاهد درباره او گفت: لوون خیلی زود از دنیا رفت در حالی‌که در اوج بود. بازیگری بود که دیر کشف شد و تازه استعدادهای او در حال ظهور بود. لوون هفتوان چهره‌ای متفاوت در سینمای ایران بود.
بحث اصلی پرویز جاهد و جمشید برگزر در این نشست پیرامون خلق یک شخصیت قاتل سریالی در فیلم‌های ایرانی بود که اتفاقی بسیار نادر است.
جاهد با بیان اینکه «در سینمای ایران ژانر فیلم‌های جنایی خیلی ضعیف است» گفت: البته پرویز چندان فیلم ژانر محسوب نمی‌شود چون از اصول و قواعد فیلم‌های ژانر جنایی تبعیت نمی‌کند بلکه یک نوع سینمای مدل فیلم‌های جنایی اروپایی مانند کارهای هانکه است که خشونت پنهان و سادیسم را نمایش می‌دهد و در پرویز هم به خوبی مطرح می‌شود.
این منتقد و نویسنده ادامه داد: این فیلم مطالعه شخصیت یک قاتل سریالی است که چگونه می‌شود یک آدم بی‌آزار، معصوم و منزوی بر اثر تحقیرهای مداوم و بی‌مهری‌هایی که به او می‌شود تبدیل شود به یک قاتل سریالی و هیولای خطرناکی که نه به انسان رحم می‌کند و نه به حیوان. پروسه تبدیل، دگردیسی و تحول این شخصیت در فیلم بسیار جالب است. اما برخلاف فیلم‌های هالیوودی این تبدیل و حتی نمایش خشونت را به‌صورت اغراق‌آمیزی نمی‌بینیم حتی در صحنه‌ای که این شخصیت مدیر خشک‌شویی را می‌کشد، این قتل بسیار راحت اجرا می‌شود؛ می‌بینیم که پرویز با یک ضربه به سر او می‌زند، بی‌آنکه فیلم‌ساز مثلا بخواهد هیجانی ایجاد کرده یا توجه تماشاگر را به چیزهای دیگری جلب کند چون اصلا قرار نیست در آن سبک قرار بگیرد.
جاهد تصریح کرد: یکی از مواردی که آقای برزگر در این فیلم به کار برده و خیلی رادیکال محسوب می‌شود، عدم استفاده از موسیقی است. به جایش از ضرب‌آهنگ نفس‌های لوون هفتوان استفاده کرده که خودش آدم تنومندی بود و مشکل آسم داشت. فیلم‌ساز به شکل خیلی دراماتیکی از صدای نفس‌های بازیگر در فیلم استفاده کرده است.
۲۴۱۲۴۱
