در مورد بنزوئیل پراکسید چه می دانید؟ آیا با موارد کاربرد آن آشنایی دارید؟ چه عوارضی با مصرف این ماده شیمیایی در کمین شما خواهد بود؟ همه ی مردم از مزایای بنزوئیل پراکسید آگاه نیستند، اما فواید آن سبب می شود ترکیب مناسب و مفیدی برای نگهداری در خانه باشد. در این مقاله از بخش داروهای روژان به بررسی بنزوئیل پراکسید می پردازیم.

بنزوئیل پراکسید

بنزوئیل پراکسید یک داروی موضعی و ماده شیمیایی صنعتی است که به عنوان ضد عفونی کننده، آنتی بیوتیک و سفید کننده استفاده می شود. اگرچه در صورت بلعیدن آن، سمی در نظر گرفته می شود اما تحقیقات انجام شده توسط دکترHyein Mi kim در موسسه ملی تحقیقات محیطی کره شمالی نشان داده است که در صورت تماس با پوست، تجزیه می شود و در نتیجه بنزوات تولید می کند که در گیاهان یافت شده و سمی نمی باشد.

 مزایای بنزوئیل پراکسید

بنزوئیل پراکسید ، پرکاربرد ترین ماده در درمان آکنه می باشد. آکنه نوعی تورم هورمونی وعفونت غده ای فولیکول های مو می باشد. تغییرات هورمونی می تواند سبب افزایش سطح کراتین پوست شده و باعث شود غده های چربی مسدود شوند و در معرض عفونت باکتریایی پروپیونیک قرار بگیرند. (یک نوع باکتری که در پوست های انواع جانداران وجود دارد.)

بنزوئیل پراکسید آنتی بیوتیک و ضدعفونی کننده ای پرقدرت می باشد. اگر در معرض پوست قرار گیرد، در یک فرایند فرار، اکسیژن آزاد کرده و باعث می شود اکسیژن به منافذ بسته شده نفوذ پیدا کند و باکتری های زنده موجود را از بین ببرد. بنزوئیل پراکسید در مقایسه با سالیسیلیک اسید، موثرترین راه برای از بین بردن آکنه نوع p  می باشد. در مقابل این موضوع به کاهش تورم و قرمزی کمک می کند.

 بنزوئیل پراکسید چربی پوست را کاهش می دهد:

روغن طبیعی پوست شما توسط غده های چربی تولید شده و سبب می شود پوست شما مرطوب مانده و به درمان آن کمک می کند. تغییرات هورمونی که باعث به وجود آمدن آکنه می شود با واکنش افراطی غده های چربی همراه است.

چربی بیشتر منافذ را می بندد و باعث می شود باکتری آکنه نوع p  که به طور طبیعی روی پوست شما زندگی می کند، داخل شود و از آنزیم های لیتیک استفاده کند تا پروتئین و چربی ها را تجزیه کند و چربی پوست بیشتری تشکیل دهد. این ترکیب قدرتمند کمک می کند پوست شما خشک شده و به مراتب میزان چربی کمتر شود و به پوست اجازه می دهد تعادل چربی خود را دوباره بازیابی کند.

طبق مطالعه منتشر شده در دارودرمانی، این ماده جایگزین فوق العاده ای برای درمان آکنه می باشد. همچنین چربی زیاد از پوسته پوسته شدن سلول های مرده پوستی جلوگیری می کند که همین موضوع منافذ را بسته و سبب به وجود آمدن جوش های سرسیاه می گردد که در صورت عدم درمان، به کیست تبدیل می شوند. ترکیب این ماده به همراه درمان های دیگر پیشنهاد می شود تا به خشکی جوش و آکنه کمک کند.

 کاهش کراتین:

یکی از دلایل بسته شدن غده های چربی تولید بیش از حد کراتین در پوست شماست که به وسیله هورمون ها ایجاد شده است. بنزوئیل پراکسید سبب آزادشدن اکسیژن و رادیکال های آزاد شده و کراتین را تجزیه می کند. این به منافذ کمک می کند دوباره مسدود شوند.

 چگونه از بنزوئیل پراکسید را استفاده کنیم؟

بنزوئیل پراکسید بدون نسخه و در مقادیر بالاتر با تجویز پزشک در دسترس است و به صورت ژله، شوینده و لوسیون موجود می باشد. اگر اولین بار است آن را استفاده می کنید؛ قبل از استفاده باید مطمئن شوید به آن حساسیت ندارید.

ابتدا آن را روی نقطه کوچکی از پوست خود چندین بار پشت سر هم امتحان کنید. واکنش معمول آن خشکی پوست بوده ولی در صورت مشاهده تورم و قرمزی بیش از حد به این معنی است که بنزوئیل پراکسید نباید مصرف شود.

بنزوئیل پراکسید لباس، مو یا وسایل خانه را سفید می کند. پس هنگام استفاده از آن مراقب باشید. وقتی از ژله بنزوئیل پراکسید استفاده می کنید، آن را با مقادیر کم و مستقیما روی نقاط آکنه بگذارید.

آن را وارد دهان خود، چشم ها یا بینی نکنید و تا زمانی که دستور داده شده، آن را رها کنید. اگر از مایع تمیزکننده استفاده می کنید، محلول را روی مناطق تحت تاثیر مالیده و برای ۱۰ تا ۲۰ ثانیه قبل از شست و شو روی پوست بگذارید.

قبل از استعمال بنزوییل پراکسید، ناحیه مورد نظر را با تمیزکننده ملایم به آرامی شسته و از خراش یا تراشیدن پوست بعد از استفاده خودداری کنید. زیرا سبب حساسیت پوستی شده و متورم می گردد.

کاربردهای دیگر

بنزوئیل پراکسید یک ماده سفید کننده نیز می باشد. عموما برای سفید کردن موها استفاده شده و یک ماده فعال در بسیاری از سیستم های سفید کننده دندانی است. در صنعت به عنوان ماده اکسید کننده و کاتالیزگر در شیمی ارگانیک و سفت کننده در علم پلیمر استفاده می شود. قدرت اکسید کننده این ترکیب باعث می شود تمیز کننده پرقدرتی برای سطوح غیرارگانیک مثل وینیل و سنگ باشد.

 عوارض جانبی:

بنزوئیل پراکسید نباید خورده شود و باید از تماس با پوست باز یا زخم، دهان، چشم ها و بینی خودداری شود. بعد از اولین استفاده واکنش های پوستی مثل قرمزی، خشکی و پوست انداختن طبیعی است اما بعد از آن نباید ادامه پیدا بکند.

بعضی از مردم حساسیت زیادی به بنزوئیل پراکسید  نشان می دهند که شامل قرمزی و تورم بیش از حد می شود. حساسیت به نور نیز در بعضی موارد نادر گزارش شده است. همچنین واکنش های آلرژیک جدی می تواند اتفاق بیفتد که شامل جوش، ورم دهان و زبان، سختی در تنفس و سرگیجه می شود.