ترجمه اختصاصی نوریاتو: جاسپر دو ئست در طول سالهای زیادی که به عکاسی مشغول بود، چندین جایزه دریافت کرد و آثارش در نشریات بین المللی و کتاب های زیادی از جمله مجله نشنال جئوگرافیک و GEO منتشر شد. او همچنین با اتحادیه بین المللی عکاسان حافظ محیط زیست (iLCP) همکاری دارد.  کارهای دوئست تمرکز بر حفاظت از محیط زیست دارد. او با مجموعه عکس خود تحت عنوان «آخرین زخم» نامزد دریافت جایزه عکس ورلدپرس فوتو در بخش طبیعت در سال ۲۰۱۸ شده است.

به گزارش مجله عکس نوریاتو، جاسپر دوئست در مصاحبه ای با گاردین از بهترین عکس خود می گوید:

معمولا سوژه هایی را انتخاب می کنم که از آنها زیاد عکاسی  شده است، مانند قوها یا چنگرها (نوعی پرنده آبزی)، سپس آنها را در نوری کاملا جدید به تصویر می کشم. این میمون های ژاپنی که به میمون های برفی هم مشهور هستند، در کوه های پارک ملی جیگوکودانی زندگی می کنند. در اوایل دهه ۱۹۶۰ خانمی که یکی از استراحتگاه های چشمه های آب گرم را اداره می کرد، تعدادی از آنها را دید. دلش برای آنها سوخت که در آن زمستان سخت در هوای سرد بودند.

کمی بعد، گروهی از میمون ها هر روز از کوه ها پایین آمدند تا حمام کنند و گرم بمانند. اما این امر برای توریست ها رویدادی بهداشتی نبود. برای همین استخری جداگانه برای میمون ها ساختند. البته باید به این نکته اشاره کنم که آنجا تبدیل به باغ وحش نشد. این حیوانات هنوز وحشی هستند اما مردم با اتوبوس برای دیدن آنها به این منطقه می آیند. دیدن میمون هایی که از استخر آب گرم بیرون آمده اند، منظره جالبی می تواند باشد.

من نیز به دنبال این بودم تا از این میمون ها به شیوه ای کاملا متفاوت عکاسی کنم. طی چند سال گذشته، یک ماه و نیم وقت صرف عکاسی از آنها کردم. این استخر در منطقه کوهستانی ژاپن واقع شده، در دره ای به نام جیگوکودانی که معدل آن در انگلیسی دره جهنم ترجمه می شود. این نام گذاری به دلیل فعالیت های آتشفشانی منطقه است. آنجا هیچ نور آفتابی وجود ندارد و تنها بازتابی از نور خورشید بر روی برف ها به چشم می خورد. می توانید بوی گوگرد را که از چشمه های آب گرم به وجود می آیند، به راحتی استشمام کنید.

این عکس را زمانی به تصویر کشیدم که کولاکی شدید شروع شده بود. کولاک با چرخش مه در اطراف آب به طور ناگهانی سرعت گرفته بود. این اتفاق چندبار در هفته رخ می داد. کف استخر سیاه بود به حدی که سطح آب تاریک به نظر می رسید. شرایط یک دفعه همان طوری شده بود که مدنظر من بود. اما هیچ میمونی در استخر نبود. همیشه ۳۰ حیوان همزمان در آب بودند اما آن روز هیچ میمونی به چشم نمی خورد. منتظر ماندم. ناگهان، میمونی  بر روی تخته سنگی پرید و شروع به تکاندن برف ها از روی خود کرد. سنگ عجیبی بود. تقریبا مربع شکل بود و طبیعی به نظر نمی رسید. وقتی آن میمون روی سنگ پرید، همه چیز طور دیگری به نظر رسید. فضا پر از مه و برف بود و سطح آب نیز تاریک شده بود. انگار این میمون در کهکشان روی فرشی جادویی شناور بود.

در عکاسی طبیعت، نمی توانید بر چیزی کنترل داشته باشید. در حقیقت شما در طبیعت مهمان هستید و وقایع آن طوری که انتظار دارید، رخ نمی دهند.

جاسپر دو ئست

تولد: فلاردینگن، هلند ۱۹۷۹

دانش آموخته: بیولوژی در دانشگاه آمستردام

تحت تاثیر: مایکل نیکولز، پاول نیکلن و جول سارتور

بهترین دستاورد: دریافت جایزه نخست عکاس حیات وحش سال.

بدترین دستاورد: جا گذاشتن ۱۵ هزار یورو تجهیزات در قطار.

توصیه کلیدی: از خودتان بپرسید چه چیزی ضربان قلب تان را بالا می برد و بعد به دنبال آن بروید.

مترجم: سعیده فراهانی

نوشته بهترین عکس من: جاسپر دوئست اولین بار در مجله نوریاتو | رسانه جامع هنرهای تجسمی پدیدار شد.