اینجا قصد داریم بدترین و بهترین کاراکترهای پدر در دنیای سینما را معرفی کنیم .

بهترین: ربوده شده ۲۰۰۸

در این فیلم، لیام نیسون نقش پدری را بازی می‌کند که دخترش ربوده می‌شود. او به سراغ سارقان می‌رود و دردسرهای زیادی را متحمل می‌شود تا دخترش را نجات دهد. دیالوگی که او پشت تلفن به دزد دخترش می‌گوید بسیار معروف است. او می‌گوید به دنبالت می‌گردم، پیدایت می‌کنم و تو را می‌کشم.

بدترین: زندگی این پسر ۱۹۹۳

داستان فیلم در مورد یک مادر و پسری است که برای زندگی کارهای زیادی را انجام می‌دهند؛ اما در نهایت این زن مجبور می‌شود با مردی به نام دوایت ازدواج کند که خودش را مردی مهربان جا زده است. دنیرو نقش این مرد را بازی می‌کند که همیشه برای فرزند خوانده اش مشکلاتی را ایجاد می‌کند و با او درگیر می‌شود. نقش این فرزند خوانده نیز توسط لئوناردو دی کاپریو بازی شده است.

بهترین: در جست و جوی نمو ۲۰۰۳

دلقک ماهی که شخصیت اصلی این انیمیشن محبوب است، برای پیدا کردن پسرش سراسر اقیانوس را طی می‌کند و خطرات زیادی مثل کوسه‌ها و دیگر تهدیدها راپشت سر می‌گذارد. آلبرت بروکز صداپیشه این دلقک ماهی بود.

بدترین: ناپدری ۱۹۸۷

پیش از آنکه تری اوکوئین در سریال «گمشدگان» بازی کند، او برای بازی در مجموعه فیلم‌های «ناپدری» که در ژانر اسلشر بود و ترسناک بود شناخته می‌شود. او خودش را به خانواده‌هایی که پدر ندارند القا می‌کند و پیش از آنکه به سراغ خانواده بعدی برود آن‌ها را به قتل می‌رساند.

بهترین: خانم داوت فایر ۱۹۹۳

از خودتان بپرسید برای دیدن فرزندانتان چه می‌کنید؟ شاید کاری که پدر خانواده برای دیدن فرزندانش و مراقبت از آن‌ها انجام داد به ذهن کسی نرود. رابین ویلیامز در این فیلم نقش پدری را بازی می‌کند که از همسرش جدا شده و دوست دارد فرزندانش را ببیند. با این حال همسرش اجازه چنین کاری را نمی‌دهد و به همین خاطر او با پوشیدن لباس‌های مبدل خودش را به عنوان پرستار داوت فایر جا می‌زند.

بدترین: درخشش ۱۹۸۰

جک نیکلسون در این فیلم سینمایی نقش پدر خانواده‌ای را داشت که برای زندگی به یک هتل در کوهستان می‌روند. اما پیش از این درهتل اتفاق ناگواری افتاده و چند نفر به قتل رسیده اند. این اتفاق برای شخصیت جک نیکلسون نیز می‌افتد و او قصد دارد همسر و فرزند خود را به قتل برساند. این فیلم بر اساس رمان استیفن کینگ و به کارگردانی استنلی کوبریک ساخته شده است.

بهترین: پدرخوانده ۱۹۷۲

مردی که برای خانواده اش وقت نگذارد نمی‌تواند یک پدر خوب باشد، کاری که شخصیت دون کورلئونه به خوبی انحام می‌داد اگرچه که صاحب یک خانواده مافیایی بود. عشق و محبت شخصیت مارلون براندو به شخصیت آل پاچینو در فیلم دیده می‌شود و او مردی بود که برای فرزندانش هر کاری را انجام می‌داد.

۵۸۵۸