احسان خراسانی: حضور آندره استراماچونی روی نیمکت استقلال در لیگ نوزدهم میتواند جذابیت‌های زیادی را وارد فوتبال ایران کند. استراماچونی اولین سرمربی ایتالیایی لقب گرفته که وارد فوتبال ایران و لیگ برتر کشور ما شده. به همین دلیل بدون شک از همین حالا تا پایان لیگ نوزدهم نگاه‌های زیادی روی عملکرد مربی سابق باشگاه اینترمیلان زوم خواهد بود. تا پیش از استراماچونی فوتبال ایران به حضور سرمربیانی از کشورهایی مثل کرواسی، برزیل و حتی پرتغال عادت داشت اما حضور سرمربی جدید آبی‌ها یک تجربه جدید برای فوتبال ایران هم به حساب می‌آید. از همان ابتدا که مصطفی دنیزلی ترکیه‌ای با سابقه قهرمانی در فنرباغچه و گالاتاسرای یکی از سرمربیان سرشناس خارجی حاضر در لیگ برتر ایران لقب گرفت تا همین چند وقت پیش که برانکو ایوانکوویچ برای دومین بار از ایران رفت، فوتبال داخلی ما حضور چهره های مختلفی با ملیت‌های مختلف را تجربه کرده است.
بدون شک بین همه مربیان خارجی حاضر در ایران، کروات‌ها علاوه بر اینکه سهم بیشتری در تعداد حضور داشتند، در زمینه کسب قهرمانی هم موفق‌تر بوده اند. نکته قابل‌توجه در خصوص هجده دوره لیگ برتر این است که طی همه این دوره‌ها سه مربی خارجی موفق به کسب عنوان قهرمانی در لیگ برتر شده‌اند که اتفاقا همه آنها کروات بودند. ملادن فرانچیچ با فولاد، زلاتکو کرانچار با سپاهان و برانکو ایوانکوویچ با پرسپولیس (3بار). این اتفاق حتی در زمان برگزاری جام آزادگان هم تکرار شده بود. پیش از اینکه دوره اول رقابت‌های لیگ برتر از راه برسد، استانکو پوکله‌پوویچ اهل کرواسی دو بار با پرسپولیس به قهرمانی لیگ آزادگان رسیده بود.البته اگر قرار باشد جام تخت جمشید یا جام منطقه ای را هم در این گزارش بیاوریم باید نام آلن راجرز(سرمربی پرسپولیس)و رایکوف(سرمربی استقلال) را هم اضافه کنیم.
برخلاف کروات‌ها که دوران بسیار خوب و درخشانی را در ایران و در تیم‌های باشگاهی لیگ برتر پشت سر گذاشتند، سرمربیان پرتغالی بزرگ در ایران نتوانستند حضور موفقی از خودشان به ثبت برسانند. البته که در این گزارش ما به بررسی سرمربیان تیم‌های لیگ برتری می‌پردازیم و عملکرد کارلوس کی‌روش پرتغالی که هشت سال روی نیمکت تیم‌ملی ایران حضور داشت قابل مقایسه با پرتغالی‌های دیگر مثل مانوئل ژوزه یا نلو وینگادا نیست. ژوزه و وینگادا هرکدام در مقاطع کوتاهی هدایت پرسپولیس را بر عهده گرفتند و حاصل حضور آنها فقط شکایت‌های دردسرساز از باشگاه بود. می‌توان گفت تنها پرتغالی موفق در لیگ برتر ایران تونی اولیویرا بود. کسی که تراکتورسازی را به قهرمانی لیگ برتر نزدیک کرد و در جام‌حذفی هم این تیم را به قهرمانی رساند.
برخلاف کشورهای پرتغال، کرواسی و حتی برزیل، کشورهای دیگری هم بودند که تعداد مربیان کمتری در لیگ برتر داشتند. از آلمان که وینفرد شفر را چند فصل به عنوان نماینده در فوتبال ایران داشت تا کشور بلژیک که در فصل گذشته جرج لیکنز را به عنوان سرمربی تراکتورسازی به فوتبال ایران معرفی کرد. حتی کشور ولز هم مقطع کوتاهی با حضور جان توشاک در تراکتورسازی دارای نماینده در فوتبال ایران بود.
وضعیت برای استراماچونی ایتالیایی اما نسبت به سایر اسم‌هایی که تا الان گفتیم متفاوت است. او به عنوان اولین ایتالیایی وارد ایران شده و همه منتظر عملکردش در قامت سرمربی تیمی هستند که چند فصلی است منتظر دوباره از راه رسیدن روزهای خوب مانده.
251257
