پنهان کردن بیماری کووید ۱۹ آن‌قدر فراگیر شد که در برهه‌ای سخن از مجازات زندان و پرداخت دیه به میان آمد. اما این حربه‌ها نتوانست مبتلایان را قانع کند که بیماری خود را پذیرفته و با رعایت اصول بهداشتی از سرایت ویروس  به سایرین جلوگیری کنند.

بسیاری از مبتلایان با ناوگان حمل‌ونقل عمومی تردد می‌کنند و زمانی که سرفه‌های ممتد و نگاه خسته‌ای به چشمان خیره دیگران می‌اندازند تنها به گفتن جمله «کرونا ندارم، سرما خوردم!»  بسنده می‌کنند. اما این پنهان‌کاری که می‌تواند جان خانواده و عزیزان‌ فرد مبتلا را به خطر بیندازد، از چه عواملی ناشی می‌شود؟ دکتر نیما نهاوندی روانشناس معتقد است: این پنهان‌کاری در تاریخ و در فرهنگ انسانی ریشه دارد و دلیل اصلی آن ترس از طرد شدن و تنها ماندن و سرزنش شدن است.

وی طاعون سیاه را شاهدی بر این ادعا معرفی کرده و گفت: به گواه تاریخ در زمان همه‌گیری طاعون در اروپا خانواده افراد مبتلا شده _ و فوت‌شده چراکه عده کمی جان سالم به درمی‌بردند _  چنانچه زنده می‌ماندند، به‌شدت منزوی می‌شدند و حتی اقوام و همسایگان هم از آن‌ها فراری بودند و گاهی به مناطق دیگر مهاجرت می‌کردند تا بتوانند زندگی اجتماعی خود را ادامه دهند. آبله هم‌چنین وحشتی در میان مردم ایجاد کرد و همین عادی‌سازی بیماری صدها میلیون نفر را به کشتن داد.

وی در گفتگو با خبرنگار ما به همه‌گیری ویروس کرونا در دنیا پرداخته و گفت: افرادی که ابتلای خود به کووید ۱۹ را پنهان می‌کنند، به همان میزان که دیگران را در معرض خطر قرار می‌دهند به خود نیز آسیب می‌زنند؛ چراکه درمان این بیماری درگرو سیستم ایمنی قوی است و یکی از اصلی‌ترین عوامل ضعف سیستم ایمنی بدن، اضطراب و استرس است که به‌واسطه پنهان‌کاری و ترس از انتقال بیماری به همکاران و اعضای خانواده به وجود آمده و درمان بیماری را به تأخیر می‌اندازد.

وی ادامه داد: عبارت فاصله‌گذاری اجتماعی که بهترین راهکار عبور از بیماری است به معنای طرد کردن و قطع ارتباط نیست؛ فاصله‌گذاری اجتماعی به این معناست که من شما را دوست دارم و ازآنجایی‌که احتمال می‌دهم ناقل ویروس باشم به شما نزدیک نمی‌شوم که خدای‌نکرده مبتلا نشوید.

درصورتی‌که بعضی افراد فاصله‌گذاری اجتماعی را به‌اشتباه طرد کردن و انگ زدن تعریف می‌کنند و به افرادی که احتمال دارد به دلایلی همچون کهولت سن، بیماری زمینه‌ای و … مبتلا و یا ناقل  ویروس باشند، برچسب کرونایی زده و به‌گونه‌ای رفتار می‌کنند که گویا فرد کار خطا و اشتباهی انجام داده و به سبب آن به این بیماری مبتلا شده است. به همین جهت برای در امان ماندن از قضاوت  افراد،  بیماری خود را پنهان می‌کنند.

به اعتقاد این کارشناس، روحیه دادن و حمایت از افراد مبتلا سبب می‌شود، این بیماری افراد کمتری را درگیر کرده و شیب ابتلا نزولی شود. البته رعایت بهداشت فردی، استفاده از ماسک، شستشوی مداوم دست‌ها و ضدعفونی کردن آن‌ها و از همه مهم‌تر رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی همراه با عشق مضاعف باعث می‌شود به‌سرعت و با تلفات کمتری از این شرایط عبور کنیم.