ترجمه اختصاصی نوریاتو: برای قرن‌های متمادی پاریس یکی از قطب‌های اصلی خلاقیت و نوآوری بوده است. این شهر که هنرمندان زیادی داشته است، از موزه‌هایی مانند موزه اورسی، برای به نمایش گذاشتن هنر آن‌ها استفاده می‌کند.

موزه اورسی (Musée d’Orsay) با تمرکز روی هنر فرانسه از اواسط قرن ۱۹ تا ابتدای قرن ۲۰، برخی از مشهورترین آثار هنری دنیا را در خود جای داده است. از آن‌جایی که ساختمان این موزه قبلا به عنوان ایستگاه قطار مورد استفاده قرار می‌گرفته است، علاوه بر کلکسیون مشهوری که دارد، به خاطر تاریخچه معماری خودش مشهور است.

به همین دلیل ساختمان این موزه به عنوان اولین کار هنری در موزه اورسی به حساب می‌آید.

تاریخچه

در سال ۱۹۰۰ شرکت راه‌آهن اورلئان زمین‌های کنار رودخانه سین پاریس را به Gare d’Orsay (ایستگاه اورسی) تبدیل کرد. این مکان که قبلا با نام قصر اورسی شناخته می‌شد (یک ساختمان که توسط ناپلئون ساخته شده بود و در سال ۱۸۷۱ توسط گروه پاریس تخریب شد)، بهترین مکان برای ساخت یک ایستگاه قطار بود.

این ساختمان که توسط معمارهای فرانسوی امیل بنارد، ویکتور لالو و لوسین مگن در سال‌های آرامش پس از جنگ جهانی اول ساخته شد هنرهای زیبا را با تکنولوژی‌های برتر تلفیق کرده است. تکنولوژی‌های استفاده شده در این ساختمان، عبارت بودند از آسانسور، پله برقی، رمپ چمدان و مسیرهای الکتریکی. قرار بود آغاز به کار این ایستگاه با نمایشگاه ۱۹۰۰ پاریس همزمان باشد. این نمایشگاه جهانی قرار بود خلاقیت و ابتکاری که در ابتدای قرن در حال تغییر جهان بود را به تصویر بکشد.

ایستگاه اورسی برای چهاردهه به عنوان ایستگاه نهایی خطوط قطار فرانسه مورد استفاده قرار می‌گرفت. در سال ۱۹۳۹ مشخص شد که سکوی این ایستگاه برای قطارهای جدید که بلندتر بودند خیلی کوچک بود و به تدریج کارایی خودش را به عنوان یک ایستگاه قطار از دست داد. در قرن بیستم نیز این ایستگاه مصارف مختلفی داشت. یک دوره کوتاه این ایستگاه به عنوان هتل استفاده شد و برای مدتی هم از آن به عنوان مرکز پذیرش زندانی‌های آزاد شده جنگ جهانی دوم استفاده می‌شد.

سال ۱۹۷۷ در نهایت دولت تصمیم گرفت این فضا را به موزه تبدیل کند. سازمان معماری ACT برای انجام این پروژه انتخاب شد و مقرر شد “در عین احترام به معماری لالو، با توجه به کارایی جدید ایستگاه آن را بازطراحی کند”. با حفظ ظاهر اصیل خودش (سقف شیشه‌ای، تالار خمیده هوایی و ساعت‌های بزرگ)، این موزه در سال ۱۹۸۶ بازگشایی شد.

کلکسیون

پس از افتتاحیه بزرگی که داشت، کلکسیون بزرگی از نقاشی، عکاسی، مجسمه‌سازی و هنرهای تزئینی را جمع‌آوری کرد. فضای نمایش، به صورت خلاقانه‌ای در تمام نمایشگاه که متشکل از ۴ طبقه است، گسترده شده است.

آثار هنری که طی سال‌های ۱۸۴۸ تا ۱۸۷۰ تولید شده‌اند را می‌توانید در طبقه همکف ببینید. بخش عمده‌ای از کلکسیون مجسمه این موزه در سالن مرکزی قرار دارد و آثار قبل از امپرسیونیسم و مبلمان در گالری‌های مجاور قرار دارند. در طبقه بعدی آثار نقاشی و پاستل شمال و مرکز اروپا، انگلستان و ایالات متحده، در کنار اشیا تزئینی هنر نو به نمایش گذاشته شده‌اند. از آثار برجسته این بخش، می‌توان به نقاشی‌های هنرمند اتریشی گوستاو کلیمت و ادوارد مونک نروژی اشاره کرد.

در طبقه بعدی، کارهای پست امپرسیونیسم هنرمندانی مانند پائول گاوگین، وینسنت ون گوگ و پاوول سئورات به نمایش گذاشته شده است. این طبقه یک تراس هم دارد که آثاری از آگوست رودین و دیگر مجسمه‌سازها در آن قرار گرفته است. این آثار سه‌بعدی به گونه‌ای در اینجا قرار گرفته‌اند که با نقاشی‌های پست امپرسیونیسم در ارتباط هستند.

در طبقه آخر موزه، مشهورترین آثار موجود در موزه قرار گرفته است: نقاشی‌های امپرسیونیت. به عنوان بزرگترین مجموعه امپرسیونیسم در دنیا، این نمایشگاه برخی از مهم‌ترین شاهکارهای این جنبش، مانند Bal du Moulin de la Galette اثر پیر آگوسته رنویر، لندن، خانه‌‎های پر از مجلس اثر کلاود مونه و رقصنده کوچک ادگار دگاس حضور دارند.

با اینکه مرکزیت این طبقه کارهای هنری است، شما می‌توایند یکی دیگر از نقاط برجسته موزه را در این طبقه ببینید: پنجره ساعت. این ساعت مربوط به زمانی است که این ساختمان به عنوان ایستگاه قطار فعالیت می‌کرده است و برای این ساخته شده است که مسافران زمان را از دست ندهند. این ساعت‌ها در دو طرف طبقه آخر وجود دارند و بازدیدکنندگان می‌توانند با استفاده از آن‌ها یک نمای پانورامیک خیلی زیبا از پاریس داشته باشند.

نوشته تاریخچه موزه اورسی اولین بار در مجله نوریاتو | رسانه جامع هنرهای تجسمی پدیدار شد.