کشف گروه‌های مختلف بافتی و اختراع سیستم HLA توسط پروفسور ژان دو سه برندهٔ جایزهٔ نوبل، امکانات پیوند را در سال ۱۹۵۸ فراهم کرد. در سال ۱۹۶۲ در شهر بوستون در ایالات متحده امریکا، پزشکی به نام مالت موفق شد بازوی قطع شده یک پسر جوان را پیوند بزند. اگر برایتان جالب است که پیوند هر یک از اعضای بدن انسان اولین بار چه زمانی انجام شد، ادامه مطلب را بخوانید.
تزریق یاخته به درون مغز (۱۹۸۲)
در ژانویه ۱۹۸۲، گروه پزشکی دکتر اریک اولاف باکلوند و گروه پزشکی دکتر آکا زیگر موفق شدند یاخته‌های مغز غده فوق کلیه‌ای را درون مغز موش صحرایی تزریق کنند. آزمایش این گروه‌ها همراه با موفقیت و دریافت جایزه بود. این آزمایش راه درمان بیماری پارکینسون را می‌گشود. همچنین کمیتهٔ اخلاقی پارلمان سوئد به دکتر بکلوند این مجوز را اعطا کرد که در موارد بسیار ضروری این نوع پیوند را در انسان‌ها هم انجام بدهد.
پیوند یاخته‌های جنین (۱۹۷۴)
در سال ۱۹۷۴، پروفسور ژان-لویی تورن فرانسوی موفق شد یاخته‌های تیموس پیوند بزند و در سال ۱۹۷۶ یاخته‌های کبد و تیموس را به کودکان مبتلا به نوعی بیماری (بولا) پیوند زد. این کودکان دچار نارسایی شدید دستگاه ایمنی یا نارسانی جزیی آنزیمی بودند.
کاشتن یا پیوند مو (۱۹۵۹)
در سال ۱۹۵۹ ان. اورنیتچ امریکایی، روش کاشتن مو را ابداع کرد. برای این کار مو‌ها را از قسمت‌های پشت سرکه معمولا طاس نمی‌شود بر می‌دارند و در قسمت‌هایی از سرکه طاس شده است می‌کارند.
پیوند قلب (۱۹۶۴)
در روز سوم دسامبر ۱۹۶۷، دکتر کریستیان بارنارد در بیمارستان گروت شوور واقع در افریقای جنوبی، نخستین عمل پیوند قلب انسان را بر روی لویی واشکانسکی (۵۴ ساله) انجام داد، واشکانسکی ۱۸ روز پس از عمل زنده ماند.
نخستین عمل پیوند قلب که با موفقیت کامل همراه بود در روز ۲۷ نوامبر ۱۹۶۸ انجام گرفت. در طی این عمل قلبی به جای قلب امانوئل ویتریا پیوند زده شد. وی همچنان به زندگی خود ادامه می‌دهد (جراحی که امانوئل ویتریا را عمل کرد چند سال پیش در اثر حملهٔ قلبی درگذشت).
پیوند دریچهٔ آئورت (۱۹۶۹)
در سال ۱۹۶۹ جراح فرانسوی به نام کارپانتیه و جراح انگلیسی به نام ادواردز دریچهٔ آئورت قلب یک خوک را به قلب انسان پیوند زدند. در سال ۱۹۷۱ دو امریکایی به نام ایونسکو و شیلی همین عمل را با استفاده از آبشامه قلب گوساله انجام دادند.
پیوند قلب-ریه (۱۹۶۸)
در روز ۱۵ سپتامبر ۱۹۶۸، دکتر دنتون ای. کولی عمل پیوند قلب و ریه را در بیمارستان کودکان تگزاس در شهر هوستون، بر روی یک کودک ۲ ماه و نیمه که مبتلا به نارسایی شدید قلب و افزایش غیرعادی فشار خون ریوی بود، انجام داد. این قلب و ریه به صورت کامل از بدن کودک یک روزه مبتلا به انسفالی (فقدان مغز) خارج شده بود. دخترک فقط حدود ۱۱ ساعت پس از عمل زنده ماند.
پیوند قرنیه (۱۹۱۴)
نخستین عمل پیوند قرنیهٔ چشم در سال ۱۹۱۴ توسط دکتر الشویک در شهر پراگ انجام شد. این پیوند با تکیه به تجربیات کیسام (اواخر قرن نوزدهم) و زیژم (۱۹۰۶) عملی گردید.
پیوند غده‌های درون ریز
هیپوفیز: در سال ۱۹۴۲، روشا، هیپوفیز نوزادی را که مرده به دنیا آمده بود به یک دختر جوان ۲۳ ساله مبتلا به بیماری شیهان پیوند زد.
لوزالمعده: پیوند لوزالمعده یا پانکراس برای درمان بعضی از بیماران مبتلا به دیابت (بیماری قند) انجام می‌گیرد. نخستین بار این عمل پیوند در ماه دسامبر ۱۹۶۶، توسط ریچارد لیل‌های و ویلیام دی، کلی در امریکا صورت گرفت.
در ماه اکتبر ۱۹۷۶، پروفسور ژان دو برنار در فرانسه لوزالمعده‌ای را پیوند زد که قبلا مجرا‌های ترشح شیرهٔ لوزالمعده آن توسط یک نوع کائوچوی مصنوعی مسدود شده بود و بنابراین فقط انسولین ترشح می‌کرد.
غدد فوق کلیه‌ای: در سال ۱۹۳۵، بیلی وکیل، غدد فوق کلیه‌ای یک نوزاد مرده را به یک زن مبتلا به بیماری آدیسون پیوند زدند.
تیروئید: در سال ۱۹۳۵، پی و تورپن عمل پیوند تیروئید را انجام دادند.
پیوند کبد (۱۹۶۳)
در روز پنجم ماه مه ۱۹۶۳، دکتر تام ای. استارلز امریکایی نخستین عمل پیوند کبد را بر روی یک بیمار ۴۸ ساله انجام داد. وی ۲۳ روز با کبد پیوندی زندگی کرد. در سال ۱۹۶۶، درشهر پاریس، یک زن ۲۹ ساله که توسط پروفسور گارنیه عمل پیوند کبد شده بود، ۴۲ روز پس از عمل زنده ماند.
پیوند دست، پا یا انگشتان (۱۹۶۲)
میان سالهای ۱۹۷۴ تا ۱۹۸۳ در بخش نجات و کمک رسانی فوری برای پیوند دست، دکتر ویلن ۶۷ عمل پیوند اندام‌های قطع شده از جمله بازو، ساعد، دست و ۳۵۰ انگشت یا قطعه‌ای از انگشتان را انجام داد.
پیوند مغز استخوان (۱۹۵۷)
در روز ۱۷ اکتبر ۱۹۵۸، شش متخصص فیزیک اتمی یوگسلاوی (یکی از شش تن یک بانوی متخصص بود) که در مرکز هسته‌ای ونکا کار می‌کردند و تصادفا تحت تابش پرتو قرار گرفته بودند به بیمارستان پی یر کوری در شهر پاریس منتقل شدند. ۵ نفر از این متخصصان توسط دکتر ژرژ ماته، ریمون لاتارژه و هانری ژامه نجات داده شدند (ولی یک نفر پس از یک ماه درگذشت). پزشکان برای نجات این مصدومان از عمل پیوند استخوان یاری گرفتند. یکی از کسانی که مغز استخوان خود را برای پیوند اهدا کرد پروفسور لئون شواتزنبرگ بود. پس از چهار ماه متخصصان فیزیک اتمی تندرستی کامل خود را بازیافتند.
پیوند عصب (۱۹۰۹)
در روز ۷ ژوئیه ۱۹۰۹، دکتر والتر یاکوبی در مونیخ یک قطعه عصب ۵٫۴ سانتیمتری را که با لیوفیلیز کردن نگهداری می‌شد، به دست راست یک کارگر خراط ۳۵ ساله به نام هلموت میشکسه با موفقیت پیوند زد.
پیوند ناخن (۱۹۸۰)
در روز ۲۹ مارس ۱۹۸۰ در بخش نجات و کمک رسانی فوری برای پیوند دست در استراسبورگ، دکتر گی فوشه، ناخن انگشت پای یک نوجوان ۱۲ ساله به نام کریستف کمپف را به انگشت شست دستش که در اثر التهاب و اهمال در درمان از بین رفته بود، پیوند زد، یک سال بعد این پیوند از برکت بخیه‌های بسیار ریز که در طی جراحی میکروسکوپی مویرگ‌های انتهایی قطع شده بستر ناخن را به هم دوخته بودند به خوبی گرفته بود.
پیوند گوش (۱۹۰۴)
پردهٔ صماخ: در سال ۱۹۵۳ دو آلمانی به نام‌های زولکر و والشتین مبتکر عمل پیوند پردهٔ صماخ شدند. در سطح استخوانچه‌های گوش یادآور می‌شویم که ابتکار عمل پیوند استخوان رکابی متعلق به پرتمن در سال ۱۹۶۱ انجام داد و پیوند استخوان چکشی در سال ۱۹۶۷ توسط ژان مارکه صورت پذیرفت. او در سال ۱۹۷۰ به عمل پیوند همگون (هوموگرافت) در سطح پرده صماخ و استخوانچه‌ها دست زد.
پیوند پوست (۱۸۶۹)
در روز ۸ دسامبر ۱۸۶۹ جراحی از اهالی ژنو به نام ژاک لویی رو وردن نخستین عمل پیوند پوست انسان را بر روی یک زخم انجام داد.
پیوند ریه (۱۹۶۳)
در سال ۱۹۶۹ دکتر فیتز دروم بلژیکی یک معدنچی بلژیکی به نام لوئیس وریکن را مورد عمل جراحی پیوند ریه قرار داد. وی ۱۰ ماه پس از عمل زندگی کرد. ولی از آن پس چنین به نظر می‌رسد که این عمل پیوند منسوخ شده است.
پیوند استخوان (۱۹۵۰)
روبر و ژان ژوده نخستین پیوند همگون استخوان را در سال ۱۹۵۰ عملی ساختند.
پیوند طحال (۱۹۶۳)
در ۱۹ ژانویه ۱۹۶۳، توماس استارزل امریکایی عمل پیوند طحال را در مورد یک کودک مبتلا به بیماری هموفیلی انجام داد.
پیوند کلیه (۱۹۵۰)
نخستین موفقیت در این زمینه به دنبال یک پیوند جور (یا ایزوگرافت) حاصل شد که در روز ۲۳ دسامبر ۱۹۵۴، در بیمارستان پیتر برنست بوستون انجام گرفت. در این روز دکتر جی. پی مریل و گروه پزشکی وی، کلیه‌ای را به بیماری ۲۳ ساله به نام ریچارد هر یک پیوند زدند. این کلیه از سوی برادر دوقلوی ریچارد اهدا شده بود. این دو برادر دوقلو از دوقلو‌های یک تخمکی یعنی دوقلوی حقیقی بودند. بیمار توانست ۹ سال با این کلیه به زندگی ادامه بدهد. پس از آن تاریخ، موفقیت‌های بی شماری در این زمینه نصیب دنیای پزشکی شد، ولی مسئله اساسی که امروزه در این زمینه وجود دارد کمبود کلیه برای پیوند است.
پیوند بیضه (۱۹۲۰)
در سال ۱۹۷۷، دکتر شرمن سیلور در بیمارستان سن لوگ واقع در ساکرمنتو (امریکا)، یکی از بیضه‌های تری تومی را به برادرش تیموتی که بدون بیضه به دنیا آمده بودف پیوند زد.
