اسباب خجالت و تاسف است که با ۳۰ سال سابقه مدون در کشور ( مدیریت بحران زلزله در ایران/ چاپ ۱۳۷۵ / ناشر، پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله/ مولف: بنیانگذار مدیریت بحران در ایران، فریبرز ناطقی الهی) هنوز در سطوح مختلف دولت، مسئولان، صدا و سیما، خبرگزاری ها و … برای فعالیت های صورت گرفته در سیل اخیر عبارت جامع “مدیریت بحران” را استفاده می نمایند.
تا زمانی که مدیریت امداد و نجات و تا حدودی بازیابی شرایط حادث از یک سانحه را “مدیریت بحران ” که شامل یک سیکل کاملی از فعالیت های قبل، حین، و بعد از بحران را شامل می شود بدانیم هیچ وقت پیشرفتی در وضعیت مدیریت سوانح نا مطلوب در کشور نخواهیم داشت. مروری بر مقالات، گزارشات، مصاحبه ها و نوشته های حقیر در مکتوبات سی سال گذشته که به سادگی قابل جستجو می باشد، باید به بنده حق داد که در این موارد دیگر هیچ نگویم ! چقدر باید گفت که نگرش ما به مدیریت بحران همان امداد و نجات است و امروزه در دنیا منسوخ است، ۳۰ سال پیش که بنده بیمقدار به استناد مکتوبات موجود،این بحث را در کشور مطرح کردم “منسوخ ” بود چه برسد به امروز. ! مگر عزیزان مسیول، همان ساختار حقیر را ملاک عمل برای مجلس قرار ندادند و مصوبه ای از مجلس برای عملکرد جامع و اهمیت دادن به مسایل قبل از بحران نگرفتند؟ پس چرا عمل نمیکنیم تا کی ما باید بگویم و عزیزان در جلسات بما “احسنت” بگویند و در عمل بی توجه باشند! چرا؟
مدارک پیوست که نشانگر کلیه موارد ذکر شده در متن فوق می باشد جهت استحضار. امید دارم حداقل از امروز دیگر عبارت مدیریت بحران در صدا و سیما استفاده نشود و مسیولان نیز عبارت کلی مدیریت بحران را برای یک قسمت ناچیز از سیکل بحران بکار نبرند که این تفکر و نگرش خود بسیار بازدارنده برای برنامه ریزی های قبل از بحران که ضرورت مقابله با بحران می باشد را کم رنگ ننماید. ایا ضرورت پیشگیری قبل از سوانح، بعد از هر زلزله ای یا سیلی، … بخصوص بعد از سیل اخیر دیده می شود یا نه ! این مدیریت بحران نیست
(صد باره یادآور می‌شوم، هزار سیل همانند انچه در کشور متاسفانه در روزهای اخیر تجربه شد، به اندازه یک زلزله درتهران خسارات جانی، مالی و …. نخواهد داشت )
مجددا؛ این مدیریت بحران نیست !
*استاد نمونه کشور در مهندسی زلزله و مدیریت بحران
۴۲۴۲
