البته ظرفیت سابق شوروی این امکان را فراهم می‌کرد تا در این باره به رقابت با آمریکا بپردازد و چنین ادعایی داشته باشد. حتی شوروی می‌خواست تا سازمان ملل به مسکو منتقل شود و یا در یکی از شهرهای مهم روسیه مثل سوچی جای بگیرد. اما به طور سنتی آمریکا به دلیل استفاده از هژمونی قدرت نظامی‌و استفاده از سلاح اتمی، جنگ جهانی دوم را به پایان رسانده بود و در هرصورت به عنوان فاتح جنگ تلقی می‌شد. ازهمین رو این کشور همواره این حق را برای خود قائل بود که مقر سازمان ملل در آمریکا و نیویورک باشد. سال‌هاست که بسیاری از کشورهای همسو با شوروی سابق و هم پیمانان امروز روسیه آرزو دارند که مقر سازمان ملل به کشوری بی طرف منتقل شود تا مسائل جهان بدون هیچ گونه اعمال فشار بررسی شود. اما آمریکا چنین اجازه‌ای را نخواهد داد، یکی از دلایل این موضوع آن است که هزینه سازمان ملل سالانه به ده‌ها میلیاد دلار می‌رسد که بخش مهمی‌از آن را آمریکا پرداخت می‌کند. از سویی هیچ کشوری حاضر به پرداخت چنین هزینه‌ای برای سازمان ملل نیست. روسیه امروز هم شوروی سابق نیست که بتواند ادعای تغییر مقر سازمان ملل را به کشور خود به همان شکل سابق داشته باشد.
البته آمریکا در طول سال گذشته قوانین و آیین نامه‌های داخلی سازمان ملل و منشور ملل متحد را برای کشورهای مخالف سیاست‌های خودش مثل چین، روسیه، ونزوئلا، مکزیک و ایران و… به طور گزینشی انجام داده است.
همان طور که شاهد بودیم حمید ابوطالبی را که به عنوان نماینده ایران در سازمان ملل معرفی شده بود به این دلیل که پیشتر در اشغال سفارت آمریکا حضور داشته در این نهاد نپذیرفت و یا برای دیپلمات‌های ما در سازمان ملل محدودیت‌هایی ایجاد
کرده است.
منع عیادت ظریف از تخت روانچی که اخیرا در بستر بیماری است به این بهانه که وزیرخارجه ایران محدودیت حضور در نیویورک دارد، نشان می‌دهد آمریکا این قوانین سازمان ملل را که به این نکته اشاره دارد نباید مشکلات آمریکا با یک کشور به سازمان ملل تسری یابد، نادیده
گرفته است.
اما علی رغم همه این‌ها انتقال مقر سازمان ملل از نیویورک به کشورهای دیگر همچنان به عنوان یک رویا باقی خواهد ماند، هرگز عملیاتی نخواهد شد و آمریکا نیز چنین اجازه‌ای را نمی‌دهد، ضمن اینکه سایر کشورها این ظرفیت را ندارند که بتوانند یک چنین سازمان بزرگ و بسیار مهمی‌را در کشور خودشان جای دهند.

* منتشر شده در روزنامه آفتاب