از جمله این مناسبت‌ها، روز جهانی کارگر هست که در ایران هم هر سال این روز گرامی داشته می‌شود. اما آنچه که مهم است اینکه آیا این گرامیداشت روز به گرامیداشت واقعی کارگران هم ختم می‌شود؟
پاسخ این است که به‌رغم هم تلاش‌ها اینگونه نیست. نیم‌نگاهی به وضعیت کارگران، شاخص‌های حوزه کارگران در حوزه‌های رفاه، سلامت، آسیب‌های اجتماعی، اختلالات روانی و…اگر داشته باشیم، به این اذعان خواهیم کرد که به‌رغم اینکه بخشی از چرخه توسعه و بخش مهمی از چرخه تولید ما وابسته به کارگران هست اما برخورداری‌شان از سلامت روانی، اجتماعی متاسفانه آنگونه که باید مورد توجه قرار نگرفته.
تاملی بر آمار شیوع‌شناسی اعتیاد در جامعه کارگری، عدد تقریبا 27 درصد و آماری است که سازمان‌های مختلف ارائه کرده بودند و در حوزه اختلالات روانی هم بیشتر از میانگین کشوری باز هم براساس آماری که مراجع رسمی ارائه کرده‌اند، است. خود اینها نشان می‌دهد که ما کارگران را آنگونه که باید تکریم نکرده‌ایم. جمعیت حدود 10 میلیونی با بُعد خانوار تقریبا چیزی نزدیک به نیمی از جمعیت کشورما با حوزه کارگری ارتباط مستقیم دارند و این یک واقعیتی است که نمی‌شود از آن چشم‌پوشی کرد و به همین دلیل فکر می‌کنم سرمایه‌گذاری روی جامعه کارگران، سرمایه‌گذاری روی بخش عمده‌ای از جمعیت کشور خواهد بود.

حالا این کارگرانی که برخوردار از حقوق واقعی‌شان نیستند و ممکن است محیط کار ایمنی را نداشته باشند و دسترسی‌شان به خدمات عمومی و بهداشتی و خدمات مربوط به حوزه سلامت همه جانبه‌شان آنگونه که باید باشد، نیست. هرسال در اسفندماه که گاهی مواقع هم به فروردین می‌کشد، جنگی بین دولتمردان، کارفرمایان و جامعه کارگری را شاهدیم که برای متناسب‌سازی حقوق‌شان و آنچه که باید باشد، صورت می‌گیرد. خودِ این نشان می‌دهد که ما داریم می‌جنگیم تا کارگران را به حقوق خودشان تا آنجا که باید نرسانیم! درست است جامعه تصمیم‌گیر یا ترکیب پیش‌بینی شده همه ملاحظات را باید داشته باشند اما فراموش نکنیم که اگر ما نتوانیم در حوزه حداقل‌های زندگی‌شان برنامه‌ریزی درستی داشته باشیم، طبیعتا عوارض زیادی را روی جامعه خواهد داشت. کارگران را تکریم کنیم، آنها را گرامی بداریم و به خانواده‌هایشان احترام بگذاریم که همه سختی‌ها و نامرادی‌ها را تحمل می‌کنند تا سرپرستان و فرزندان و اعضای خانواده‌شان در چرخه تولید کشور دارند تلاش می‌کنند. آنچه که فکر می‌کنم مهم است از واقعه حیطه کاری خودم بگویم این است که قوانین نباید کارگرستیز باشد.

قوانین باید مدافع حقوق کارگران باشد و فکر می‌کنم این موضوع بسیار جدی است. همینطور موضوع دیگری که جامعه سیاستگذار حوزه جامعه کارگری و حتی کارفرمایان نباید از آن غفلت کند، تسهیل دسترسی کارگران به خدمات عمومی مرتبط با حوزه سلامت روانی، اجتماعی است. موضوعی که به نظر می‌رسد مستلزم یک بازنگری جدی است گرچه اقداماتی را معاونت اجتماعی- فرهنگی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی چند سالی است که شروع کرده و به‌نظرم شایسته تقدیر است ولی فکر می‌کنم همه این برنامه‌ها فقط به یک معاونت در مجموعه یک وزارتخانه برنمی گردد. کارفرمایان هم در راستای ایفای مسئولیت اجتماعی خودشان، موضوع سلامت اجتماعی محیط‌ های کارگری و جامعه کارگری را باید جدی بگیرند.
لذا داشتن یک برنامه در این حوزه می‌تواند بسیار تاثیرگذار باشد. مجددا این روز را به همه کارگران و خانواده‌هایشان تبریک می‌گویم و بابت تلاش‌های صادقانه‌شان در راستای کمک به جامعه برای تولید بیشتر سپاسگزاری و تقدیر می‌کنم.

* رئیس انجمن مددکاران اجتماعی
* منتشر شده در روزنامه آرمان