سینماسینما، محسن جعفری راد
جالب است ؛ منتقدی در اکران جشنواره فجر یک فیلم، به طور همه جانبه از آن تعریف می کند اما چند ماه بعد در اکران عمومی، دقیقا همان حرف های خودش را وارونه جلوه می دهد. مثلا اگر می گوید بازی کودک و نوجوان فیلم قصر شیرین (رضا میرکریمی) خیلی خوب است و چه شخصیت های خوبی دارند و جزو بهترین بازیگران کودک و نوجوان یک دهه اخیر هستند، ناگهان می شود اینکه این دو بچه اهل کجا هستند و اصلا هویتی ندارند و بازی شان هم معمولی است(نقل به مضمون) چه اتفاقی افتاده؟! در چند ماه، جهان بینی یک منتقد عوض شده، در شب های جشنواره جو زده شده، حالا به اشتباه خودش پی برده یا نه همان متفاوت نمایی و «شو اجرا کردن» دوباره سراغش آمده است؟!
جناب فراستی، حتی کسی که فیلم میرکریمی را دوست ندارد، اذعان دارد که بازی بازیگران کودک و نوجوان عالی هستند. خودتان هم گفته بودید عالی هستند. چه شد که تصمیمتان عوض شد؟! اینها آیا شائبه و سوتقاهم ایجاد نمی کند؟! که منتقدی گاهی کیفش کوک است و گاهی نه و گاهی تعریف می کند و گاهی نکوهش؟! یا شاید حافظه تاریخی مخاطب را آن هم در حد چند ماه فرسوده فرض کرده اید!
واقعا حواستان هست که با یک کلیک، تمام حرف های شما قابل مشاهده است، پس چطور زیر حرف خود می زنید؟! کاری که با فیلم طلا (پرویز شهبازی) در زمان جشنواره هم کردید؛ اول گفتید خیلی خوب است و بعد هم وقتی منتقدان «خودی» برنامه تان، ضعف هایش را گفتند، گفتید فیلم متوسطی است (نقل به مضمون) و این تناقضات همچنان ادامه دارد.
البته تغییر موضع منتقد بعد از یکی دو دهه نسبت به یک فیلم کاملا موجه است،مثل تغییر موضع درباره فیلم هایی هامون، شب های روشن و … اما در فاصله چند ماه و آن هم تا این حد رو و نخ نما، تا حالا ندیده بودیم.
در یادداشت های گذشته ، بارها خطاب به شما گفتم که نام فیلم ها و فیلمسازها را حداقل به خاطر بسپارید یا روی کاغذ بگذارید و انقدر غلط نگویید که مثلا ادای این را در می آوربد که «اصلا مهم نیستند که به خاطر بسپارید!» که در جشنواره فجر نام اغلب را یا نمی دانستید یا کلا اشتباه گفتید. از بابک حمیدیان و هوتن شکیبا که نمی شناختید! تا همایون غنی پور! یا اسم فیلم روزهای نارنجی (آرش لاهوتی) را می گفتید نارنجی پوش (داریوش مهرجویی) و …
حالا مثل این اینکه این آلزایمر ، به موضع خودتان در مواجه با یک فیلم هم سرایت کرده و ابتدا کلی تعریف می کنید و بعد، برعکسش می کنید. در واقع آلزایمر از نوع سینمایی نداشتیم که حالا به یمن حضور شما فراهم شد!
خب جالب است دیگر،نیست؟ محمد تقی فهیم ، منتقدی که در این برنامه آن هم در ساعت یک بامداد، تمام داستان یک فیلم روی پرده را لو می دهد (اغلب منتقدان برنامه این کار را می کنند) و جالب تر اینکه اوج تحلیل فیلم از زبان ایشان،این گونه است: « دو کودک فیلم قصر شیرین که در نقش بچه های این طبقه هستند، کالری زمان بارداری مادرشان پر نشده و به سه هزار کالری نرسیده، پس نمی توانند چنین ضریب هوشی داشته باشند و این شخصیت ها جعلی و جعل در سینماست» ! در واقع معیار من درآوردی هم به اصول نقد اصافه می کند، آن هم منتقدی که فیلمی مثل اخراجی ها (مسعود ده نمکی) جزو فیلم های محبوب عمرش است! و دیگری یعنی جناب فراستی، حرف های خودش را انگار تکذیب می کند و انگار، نه صاحب میز نقد که صاحب برنامه هفت هم هست و همه، دورهمی حال می کنند. شما مشکلی دارید؟!
