علیرضا تابش

اگر به این قائل باشیم که سینما، هنری‌ست که بر ذهن و دل مخاطب تأثیری شگرف می‌گذارد، باید به این هنرصنعت پیچیده و جریان‌ساز به عنوان پدیده قرن حاضر بر جوامع و افکار عمومی بیشترین اثرگذاری را داشته، بیش از پیش اهمیت دهیم.
زبان سینما، یک زبان جهانی است. زبانی برای همه آدمیان. به همین دلیل است که افراد توانخواه و دارای معلولیت‌ هم می‌توانند با آن ارتباط برقرار کنند و در جستجوی اتوپیای خود باشند.
بر اساس آخرین آمار منتشره، تعداد روشندلان کشور حدود ۱۵۰ هزار نفر تخمین زده شده که این افراد حدود ۲۰ درصد کل معلولان جسمی، حرکتی و ذهنی کشور را شامل می‎شوند. بر همین اساس، با احتساب افراد کم بینا، این رقم به ۷۵۰ هزار نفر می‌رسد که به درجات مختلفی اختلال بینایی دارند. و این، یعنی یک جامعه هدف مخاطب متمرکز و بالقوه که نیازمند محتوای فرهنگی هنری مطلوب هستند.
یکی از وظایف تشکل‌های مردم‌نهاد، خدمت رسانی به این قشر از جامعه است و «سوینا» امکان متفاوتی است که با نیتی انسانی و خالصانه توانسته در کوتاه‌مدت، مخاطبان خاموش ایرانی را با جادوی سینما پیوند بزند و گامی مهم در توانمندسازی اجتماعی و فردی روشندلان بردارد.
روشندلان همانقدر عاشقانه درباره فیلم‌های برتر تاریخ سینما و ستاره‌های بازیگری سخن می‌گویند که مخاطبی دیگر چنین حسی را از خود بروز می‌دهد، چه بسا آنها، احساسی‌تر با هنر و سینما و عاشقانه‌هایشان برخورد می‌کنند.
سینما با تجسم، تخیل و پرواز ذهن مرتبط است و «سوینا» این امکان را به مخاطب نابینا و کم‌بینای سینمای ایران می‌دهد که بی‌واسطه‌تر از قبل در این میهمانی جادویی، شرکت کند.
این روزها درست یک سال از نخستین اکران رسمی سوینا (سینمای ویژه نابینایان) در پردیس سینمایی چارسو می گذرد. یک‌سالگی سوینا را که به همت هنرمند گرامی خانم گلاره عباسی و همراهی خالصانه جمعی از هنرمندان و متخصصان و مشارکت جدی روشندلان داوطلب، راه‌اندازی شده و در این مدت جای خود را در قلب مخاطبانش باز کرده، صمیمانه شادباش می‌گویم و امیدوارم مسیری را که در توضیح‌دار کردن آثار سینمایی، انتشار کتاب‌های گویا، پادکست (رادیو سوینا) و … در بستر شبکه های اجتماعی ، سالن سینما و پلتفورم های پخش و نمایش فیلم آغاز کرده، محکم‌تر از پیش ادامه دهد.
اتفاقی مبارک و خدمتی ارزشمند و از سر وظیفه، که بی تردید در آینده با همراهی مخاطبان هنردوستش توسعه خواهد یافت .