مردم دلائل زیادی برای نارضایتی دارند و ناهنجاری‌های فراوانی در روابط متولیان نظام و مسئولین دستگاه‌ها مشاهده می‌نمایند، وقتی ابتدایی‌ترین مشکل آنان یعنی مشکل معیشت اقتصادی و سفره غذا و سبد کالاهای اساسی شان، حل نمی‌شود بلکه روز به روز آزار دهنده‌تر می‌شوند، دیگر چگونه می‌توانند نیازهای بزرگتر و والاتر خود همچون رفع تبعیض و فساد، حل مشکل بیکاری و اعتیاد و مهاجرت جوانان و بوروکراسی کلافه‌کننده در ادارات و رانت خواری را مطالبه نمایند؟

مناسبات بین‌المللی و تحریم‌ها ودشمن تراشی‌های مداوم از سویی و ادامه جنگ قدرت و فساد در داخل و بداخلاقی حتی برخی منتخبین خود همین مردم در مجلس و دستگاه‌های دیگر جای خود دارد.
آنچه باید دلسوزانه به مسئولین و نخبگان کشور تذکر داد و بر آن تاکید کرد. هشداری است از نشانه‌های تضعیف اعتماد ملی و چاره اندیشی فوری برای آن. راه حل ما مشخص است هم درد معلوم است و هم دوا، پس باید ترمیم اعتماد و باور عمومی بویژه جوانان و شناخت نیازهای آنان اولویت اول حکومتگران باشد.

این، نوعی خود فریبی است که برخی مناسبت‌های مردمی مثل روز قدس یا ۲۲ بهمن و اربعین و امثال آنرا که متاسفانه با دخالت‌های افراطی رسانه ملی دارد شکل حکومتی پیدا می‌کند را به حساب رضایت و اعتماد مردم از عملکرد خودمان بگذاریم و به آن دلخوش شویم. چشم‌های تیزبین باید نظاره گر دقیق لایه‌های پنهان جامعه باشد.

۲۳۳۰۲