محمدهادی کریمی در روزهای سوت و کور سینما ترجیح داده که فیلمش را راهی اکران آنلاین کند. او که خود پزشک است و در این روزهای کرونایی در مسیر مطب بیمارستان در تردد، خیلی خوب شرایط جامعه و نگرانیها را درک میکند و اتفاقا شاید همین مسئله او را بیشتر به اکران آنلاین ترغیب کرده باشد چرا که با وجود رعایت بیشتر توصیههای بهداشتی نکات دیگری را هم در نظر دارد.
کریمی در این باره بیان کرد: به نظرم بیماری ناشی از کرونا یک طرف قضیه است و ترس از ابتلاء به آن هم یک بیماری شایعتر و خطرناکتر. بسیار کسانی هستند که دچار وسواس فکری شدیدی نسبت به این موضوع شده و ترس از حضور در جامعه پیدا کردهاند که نمیتوان آن را به راحتی فوبیا قلمداد کرد و بیمارگونه خواند، چون رفتارهای ویروس کاملا شناخته شده نیست و پروتکلهای بهداشتی هم گاه به یک حداقل بسنده میکند. در چنین شرایطی فیلم دیدن در سینما علیرغم رعایت همه پروتکلها برای کسانی که میخواهند از دیدن فیلم لذت ببرند چندان میسر نخواهد بود چرا که ذهن پیشاپیش درگیر مسائلی است که فرصت اشتراک ذهن با پرده را از دست میدهد.
به همین دلیل فکر میکنم تا عادی شدن کامل وضعیت جامعه لذت تماشای فیلم در سینما به مخاطب باز نخواهد گشت، حتی اگر سالن سینما نسبت به جاهای دیگرِ پرتردد امنتر باشد. البته مقایسه سالن سینما با مترو و اتوبوس و … قیاس معالفارقی است، چون اگرچه معتقدم سینما امنتر است اما استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی یا شرکت در سالن آزمون سراسری و … برای یک عده ضرورت است.
کارگردان فیلم «برف روی شیروانی داغ» در ادامه درباره بازخورد مخاطب فیلم «پسر کشی» در اکران آنلاین گفت: استقبال از این فیلم فوقالعاده خوب بوده و بازتابهای مثبت فراوانی داشتهایم، از رضایت بالای هفتاد درصدی کاربرانی که آنلاین فیلم را دیده و در نظر سنجی شرکت کردهاند تا توصیههای سینماگران مختلف در صفحات شخصیشان و نقدهای مثبت نویسندگان و منتقدین، اما اینها همه یک تشفی خاطر است که آن غم پیدا و نهان از اینکه نمیتوانیم در سالن سینما و کنارهم فیلم ببینیم را فراموش کنیم.
وی خاطرنشان کرد: اگرچه مشکلات اکران نوپای آنلاین مثل قاچاق فیلم، نمایشهای متعدد ماهوارهای، نادیده گرفته شدن این نوع اکران توسط تلویزیون در زمینه تبلیغات و آگهیهای بازرگانی، فراگیر نبودن تعداد کاربران پلتفرمها با توجه به جمعیت کشور و حتی ایرانیان خارج از کشور، کندی سرعت اینترنت و … همه سرجای خود برقرار هستند، اما بالاخره باید از این نوع اکران حمایت کرد، آن را به عنوان یک جایگزین اکران سینمایی تقویت کرد و اشکالاتش را مرتفع ساخت. باید عزم جدی برای این قضیه باشد و گام اول هنگامی برداشته میشود که تلویزیون خود را رقیب پلتفرمها نداند.
کارگردان فیلمهای «بشارت به یک شهروند هزاره سوم » و «کمدی انسانی» در پایان اضافه کرد: دلیل استقبال از «پسرکشی» شاید دراین نکته هم باشد که یک قصه معمایی پرتعلیقی برای بیننده بازگو میکند که مخاطب نمیتواند به سادگی آن را حدس بزند. ضمن اینکه تماشاگر در طول روایت داستان تشویق و ترغیب به حدس و دعوت به مشارکت میشود. علاوه براینها قصه برای چند نسل در یک خانواده میتواند جذاب باشد و افراد سالمند نیز بخشی از زندگی خود را در آن ببینند.
۲۴۱۲۴۱