۱- سندرم قورباغه در آب جوش

این مسأله در مورد انسان‌ها هم صدق می‌کند. وقتی دچار گرفتاری‌ای می‌شویم، ترجیح می‌دهیم مشکلاتی که هنوز اندک هستند را تحمل کنیم و این مسأله آنقدر ادامه پیدا می‌کند که وضعیت به بدترین حالت ممکن می‌رسد. روابط ناخوشایند و شغلی که به آن بی علاقه هستیم، هر دو تله‌هایی هستند که به خاطر بی میلی به تغییر وضعیت، خود را گرفتار آن‌ها می‌کنیم.

۲- تفکر محافظه کارانه

وقتی اوضاع بد می‌شود، در بیشتر مواقع دلمان نمی‌خواهد که از مشکلات خود چیز زیادی بدانیم و وارد جزئیات شویم، مثل شترمرغی که سرش را در شن‌ها پنهان می‌کند. ما اطلاعاتی که ناراحت مان می‌کنند را نادیده می‌گیریم و ترجیح می‌دهیم به مشکلاتمان فکر نکنیم. مثل دوران مدرسه که اگر معلم هنوز برگه‌های امتحان را تصحیح نکرده بود خوشحال می‌شدیم، چون نمی‌خواستیم نتیجه‌ی امتحان مان را بدانیم.

۴- اثر نقطه‌ی کور

شاید متناقض به نظر برسد، اما عدم توانایی ما در دیدن تعصبات شناختی خودمان، خود نوعی تعصب محسوب می‌شود. اثر نقطه‌ی کور هم به همین شکل است. آدم‌ها مشکلات رفتاری دیگران را می‌بینند، اما حتی واضح‌ترین عیب‌های خودشان اصلا به چشمشان نمی‌آید. تحقیقات نشان داده است که هر کسی دست کم یک بار این پدیده را تجربه کرده است.

۵- خطای تمرکز بر اطلاعات در دسترس

گاهی ارزیابی ما از ارزش اطلاعات در دسترس مان بیشتر از ارزش واقعی آن‌ها است. این مسأله به ویژه زمانی رخ می‌دهد که می‌خواهیم تصمیمی بگیریم. برای مثال، کسی که از عادت بد خود دفاع می‌کند، می‌گوید که کسی را می‌شناسد (یا ممکن است اصلاً او را شخصاً نمی‌شناسد و فقط در موردش شنیده است) که روزی سه پاکت سیگار می‌کشید، اما صد سال عمر کرد. مغز ما نه فقط احتمال وقوع چنین نمونه‌ منحصر به فردی، بلکه احتمال صحت نداشتن آن را هم در نظر نمی‌گیرد. در نتیجه، شخص به طور خودکار این نمونه‌ی خوب را به شرایط خود ربط می‌دهد و اصلاً احساس نگرانی نمی‌کند.

۶- اثر دانینگ-کروگر

ما وقتی کار جدیدی را یاد می‌گیریم، در مورد تصوری که از استعداد خود پیدا می‌کنیم دچار تعصب می‌شویم، که نتیجه‌ی آن به وجود آمدن اعتماد به نفس کاذب خواهد بود. به همین دلیل است که افراد تازه کار و بی تجربه به همکاران با تجربه‌ی خود توصیه‌های به زعم خودشان ارزشمندی می‌کنند، در حالی که اشتباهات خود را اصلاً نمی‌بینند. هر چه تجربه‌ی بیشتری کسب کنیم، بیشتر متوجه می‌شویم که هنوز چیز‌های زیادی وجود دارد که بلد نیستیم و خودمان را خوب نمی‌شناسیم.

۷- ترجیح دادن ریسک صفر

تحقیقی نشان داده است اگر از آدم‌ها بخواهید بین اینکه ریسک پایینی را به صفر برسانند یا اینکه ریسک بالایی را به میزان چشمگیری کاهش دهند، اکثریت مورد اول را انتخاب می‌کنند، حتی اگر نتیجه‌ آن زیان بخش باشد. مثلاً ترجیح می‌دهید ریسک پایین سوانح هوایی به کل از بین برود یا تصادفات رانندگی زیادی که رخ می‌دهد به میزان چشمگیری کاهش پیدا کند؟ در اغلب موارد، ریسک صفر برای مغز گزینه‌ی جذاب تری است.

۸- اثر خرچنگ‌ها در سطل

این اثر هم تأثیر گذاری زیادی دارد و هم بسیار خطرناک هست. این پدیده باعث جذابیت اطلاعات مبهم و مشکوک برای عموم مردم می‌شود. علت این مسأله کاریزما است. بیشتر مردم حرف‌های یک گوینده‌ خوش بیان را باور می‌کنند و در اغلب موارد متوجه منطقی نبودن یا حتی اشتباه بودن حرف‌های او نمی‌شوند. در عین حال، هر چه صلاحیت گوینده بیشتر، اما در ظاهر کمتر ترغیب کننده باشد، حرف‌های او کمتر مهم به نظر می‌رسد. به همین دلیل است که حتی امروزه هم فرقه‌ها و علوم جعلی طرفداران زیادی دارند.

۱۰- پیش بینی احساسی

تصور کنید که رابطه‌ی عاطفی جدیدی را شروع کرده اید و احساس می‌کنید که شیفته‌ شریک عاطفی تان شده اید، اما در واقع احساس تان را با عشق اشتباه گرفته اید. مغز شما عروسی‌تان در آینده را تصور می‌کند و شما در مورد زندگی زیبایی که در کنار هم خواهید داشت خیالبافی خواهید کرد. با این حال، وقتی این احساسات اولیه از بین برود، ممکن است احساس کنید که شریک عاطفی‌تان انتظارات شما از یک زیبا را برآورده نمی‌کند و از او ناامید شوید. این مسأله در مورد هر چیز دیگری هم که انتظار بالایی از آن داشته باشید صدق می‌کند. هر چه بیشتر برای چیزی صبر کنید و هیجان بیشتری قبل از وقوعش داشته باشید، در نهایت وقتی انتظار به پایان برسد کمتر احساس خوشحالی خواهید کرد.