نیمه های جمعه شب بود که بهداد سلیمی یک استوری در اینستاگرامش منتشر کرد. خیلی زود، زودتراز این که خیلی ها حتی فرصت دیدنش را پیدا کرده باشند، سلیمی آن پست را حذف کرد و به دلیل خیلی از حرف هایی که زده بود از مردم عذرخواهی کرد. پاداش های هزار دلاری برای فوتبالیست ها آن هم پس از ناکامی در جام ملت‌های آسیا بهانه انتشار این پست بود. اما این حرف خیلی از ورزشکاران غیر فوتبالی است که بارها و بارها از تبعیض حرف زده اند. از نابرابری ها گفته اند و جوایزی که هنوز به دست خیلی های شان نرسیده است.
کم هم نیستند. مجتبی عابدینی، احسان حدادی، حسن یزدانی و بقیه کشتی گیران. حتی بسکتبالیست ها و خیلی از والیبالی ها. با این حال این بار نوبت بهداد بود تا شاید برای دقایقی از کوره در برود، یاد زانوی مصدومش و وزنه هایی که زده بیفتد و شاید یاد حقی که باید در ریو به آن می رسید و نرسید. همان شبی که پاهای میلیون ها ایرانی زیر وزنه هایی که زده بود لرزید. بهداد درست یا غلط انتقادی را مطرح‌کرد اما خیلی زود پشیمان شد و هم پست قبلی اش را حذف کرد و هم با یک متن از مردم عذر خواهی کرد تا شاید حرف‌هایی که زده را کمی تلطیف کرده باشد.
همه انسان ها در زندگی اشتباهاتی می کنند، از خیریت مهدی طارمی گرفته تا همین آخری در جام ملت ها که هوار شدن سر داور استرالیایی که در سوت خودش ندمیده بود آرزوی میلیون ها ایرانی را بر باد داد. اشتباه اشتباه است. سلیمی از فدراسیون جهانی عذرخواهی کرد اما اگر اواین کار را نمی‌کرد چه اتفاقی می افتاد؟ آیا غیر از این بود که ممکن بود وزنه برداری ایران که یکی از مدال آورترین ها در المپیک است را محروم کنند؟ عذرخواهی کردن هیچ ایرادی ندارد و اتفاقا کسانی که پس از یک رفتار اشتباه عذرخواهی می کنند شهامت زیادی دارند. قصد، به هیچ عنوان توجیه رفتار بهداد نیست اما رفتار هماهنگ فوتبالی ها که مدتی است باب شده هم هیچ جای توجیهی ندارد. بارها و بارها شده که آنها یا پست های اینستاگرامی خودشان را پاک کرده اند و یا در مدح سرمربی یک پیام مشترک را منتشر کرده اند! ابزاری برای رسیدن به خواسته های جمعی که تکرارش ممکن است ضربه های بدتری را به خودشان و دیگران بزند. رفتار اشتباه را نباید با اشتباه پاسخ داد. سلیمی حالا گوشه رینگ افتاده و مشت می خورد اما قطعا او هم نوع بیانش طور دیگری بوده و هرگز نمی خواسته در مسیری قدم بردارد که فوتبالی ها را بی غیرت یا با الفاظی این چنینی خطاب کند. بهداد خودش دوستان فوتبالی زیادی دارد و بارها برای تماشای تیم های محبوبش به ورزشگاه رفته است. بدون شک او با گل هایی که دوستانش زده اند بالا و پایین پریده و حتما قلب دوستانش در تیم ملی فوتبال هم با وزنه های سنگینی که زده است به لرزه در آمده است. بدون شک همه ورزشکاران چه وزنه برداران، چه فوتبالیست ها و …که زیر پرچم ایران تلاش می کنند غیرت دارند که با کمترین امکانات و در سخترین شرایط دل مردم را شاد می کنند.
