دوشنبه ۲۵ فروردیین 99:
تصویر پرستارانی که اثر ماسک صورتشان را مچاله کرده است، می‌بینید؟ هر جا خواستند تصویر فرشته نقاشی کنند، باید این شکلی بکشند. این نمای واقعی و بی‌روتوش پری‌هاست.
خدا حفظش کند این آقای حریرچی را. گفته واکسن برای کرونا پیدا نشود باید زندگی مسالمت‌آمیز با کرونا را یاد بگیریم. یکی روی دریا چیزی دید. فکر کرد آدمه. رفت نجاتش بدهد. ملت دیدند خودش در حال غرق شدن است. گفتند، ول کن بیا. گفت نهنگه. من ول کردم اون ول نمی‌کنه. حالا قربانت بشم. ما مسالمت‌آمیز. اون ول نمی‌کنه. این چه حرفیه آخه؟
در موقع موشک‌باران تهران، روز عید فطر دیدار امام‌خمینی بودیم. من مدیر رادیو ایران بودم. بعد مراسم در همان نزدیک حسینیه، منزل آقای صدوقی. برای تاسیس مجمع روحانیون رفتیم. صدای دوتا موشک آمد.یکی خورده بود بغل وزارت ارشاد. آقای خاتمی وزیر بود. زنگ زد. مواد شیمیایی ظهور فیلم‌ها ریخته بود بیرون. چه سخت فیلم می‌ساختند. ولی می‌ساختند.
دیدن فیلم‌های قدیمی ایرانی در این کرونا مزه متفاوتی دارد.
تو قرنطینه بعضی کر و مشنگ‌ها اسم هال را گذاشتند بیرون. اتاق را می‌گویند خانه. دختر خانم ساعت ۱ نصف شب از هال میومد بره تو اتاق، باباش هم که خیلی وقت بود مراسم ابهت اجرا نکرده بود، می‌گفت: میشه بگی تا ساعت ۲ نصف شب کجا بودی. معمولا یک ساعتی هم اضافه می‌گویند. دیدین دیگه؟
در اجلاس کنفرانس اسلامی تهران، قطر و سوریه می‌خواستند میزبان جلسه بعدی باشند.خیلی امیر قطر زور زد. سه بار من و آقای خرازی رفتیم پیش اون و حافظ اسد مرحوم. آخرش قطر رییس شد. بعد از مدتی حادثه ۱۱سپتامبر پیش آمد و کلی کار و تلاش و اسلام‌هراسی و اینها. آن وسط‌ها در یک سفری امیر درشت‌هیکل قطر را دیدم. گفت کاش آن روز زبانم بریده شده بود و اصرار نمی‌کردم که رییس کنفرانس اسلامی شوم.
با این رکورد بلا در دوره روحانی فکر کنم، زبان حال ایشان هم همین باشد.
سریال چیزهای عجیب را تمام کردم. علمی، تخیلی، ترسناک با فیلمنامه درهم پیچیده غریبی بود. برای ایام کرونا عالی بود.
آخرای ماه شعبان است. در مناجات شعبانیه می‌خوانیم: خدایا گویی من با همه وجودم در پیشگاهت ایستاده‌ام. جز تو کسی را ندارم. حالت امروز بشریت است.
هوای بارانی و بهاری امسال دیگه دونفری نیست. سه نفره شده. من و کرونا و عزرائیل. تا فردا.
* منتشر شده در کانال شخصی
