اهالی روستای کِسپدوسا دِ تورمس در غرب اسپانیا دیگر علاقه‌ای به روش‌های قدیمی زندگی ندارند ولی خوان مانوئل کاسترو پریتو می‌خواهد خاطرات فراموش‌شده‌ای که او را به روستای اجدادی‌اش متصل نگه می‌دارد حفظ کند.
خوان مانوئل کاسترو پریتو (حتی پس از نیم قرن) هنوز هم می‌تواند رازهایی که پدربزرگش پابلو در مورد گندم به او آموخته بود را به یاد بیاورد. آن روزها کِسپدوسا دِ تورمس روستای پدری‌اش از همان روش‌های قدیمی برای کشاورزی استفاده می‌کنند. این روش‌ها سخت‌کوشی و قدرت یک ورزشکار المپیکی را نیاز دارند. بذرها با دست کاشته می‌شوند و برداشت توسط داس انجام می‌گردد. جداسازی دانه از کاه نیز با کمک باد خنکی که قبل از سپیده‌دم می‌دمد انجام می‌شود. خوان مانوئل با پدربزرگ‌اش پابلو زیر ستاره‌ها کمپ می‌زدند و منتظر نسیم جادویی می‌ماندند. این نسیم کاه سبک را بر‌می‌داشت و دانه‌ها که سنگین‌تر هستند باقی می‌ماندند تا آن‌ها از روی زمین بردارند.
برداشت گندم فقط یکی از جنبه‌های زندگی در کسپدوسا بود که الهام بخش این جوان بود و او را تبدیل به یک عکاس کرد تا روستای خودش را نجات دهد.
مطالعه بیشتر: پیشرفت چگونه به نظر می‌رسد؟
تئاتر، کسپدوسا، اسپانیا، ۲۰۰۹
پنجم ۲۰۰۹، اسپانیا، یک جشن سالیانه که در بیشتر شهرهای اسپانیا برای جوانانی که تازه ۱۸ ساله شده‌اند برگزار می‌شود. این جشن با نام “پنجم” شناخته می‌شود.
گواپاتو، اسپانیا، ۲۰۰۷
او علاقه زیادی به گذراندن تعطیلات زمستان و تابستان در استان سالامانکا داشت. والدین او به خاطر بزرگ کردن سه فرزندشان، به مادرید که در فاصله دو ساعتی از این شهر قرار دارد رفته بودند. دویدن در جاده‌های کنار روستا، حمام کردن در سوراخ‌های آب، بالارفتن از کوه‌های باستانی، ماهیگیری، الاغ سواری، مشاهده مراسم‌های کریستمس چیزهایی بودند که روح هنری او را بیدار کردند.
مطالعه بیشتر: عکس‌های خودمانی از چهره‌های مشهور
کاسترو پریتو می‌گوید: “در حالی که داشتم به یک نقطه دور از دسترس در افق نگاه می‌کردم، آرزو می‌کردم که وقتی بزرگ شدم یک دوربین بخرم تا بتوانم توسط آن از روشنایی میکا در میان سنگ‌های مادرید، بلوط‌های افتاده در میان برگ‌های هولم‌اوکز و گاوهایی که در حال چرا در مراتع هستند، عکاسی کنم.”
کسپدوسا آقای کاسترو پریتو که در سال ۲۰۱۶ توسط وزارت فرهنگ فرهنگ، هنر و ورزش اسپانیا به چاپ رسیده است، یک مستند است که جشن گرفتن یک روش زندگی طی مراسمات خاص و در مکان خاص را مانند یک پرتره از یک هنرمند و یا تجلیل از بشریت به نمایش می‌گذارد. بسیاری از مکان‌هایی که در عکس‌های این مجموعه مدت زمان زیادی است که نابود شده‌اند ولی عکاس به خوبی توانسته است کاری که از کودکی برای انجامش مصمم بود (نجات خاطرات کسپدوسا) را انجام دهد.
اسپانیا، کسپدوسا، ۲۰۰۷
جشن تولد خوزه و ویسن، اسپانیا، ژوئن ۲۰۱۶
پیک‌نیک در لاس‌هوئرتاس، لاس‌هوئرتاس، اسپانیا، ۲۰۰۹
مطالعه بیشتر: هنر پس از جنگ‌جهانی اول
اولین باری که او از لنز دوربین به دنیای اطراف خودش نگاه کرد، طی یک باران تابستانی بود که مردم ، مکان‌ها و اشیاء کسپدوسا به شکل دیگری بودند. بیشتر از ۴۰ سال بعد، به عنوان یک عکاس ۴۰ ساله، آقای کاسترو، به سرتاسر دنیا سفر کرد و بر روی پروژه‌های بزرگی در پرو، اتیوپی و دیگر کشورها کار کرد. ولی ارتباط پایدار او با روستای اجدادی‌اش به عنوان یک علاقه هنری باقی ماند منجر به ساخت خاطرات خراق‌العاده‌ای شد. هزاران عکس از اولین روزهای شروع عکاسی‌اش به عنوان یک عکاس حرفه‌ای که با یک دوربین آنالوگ بزرگ شروع شد، تا سال‌های اخیر که به عکاسی رنگی دیجیتال روی آورده بود باعث یک انفجار رویایی و دقیق از مکان و زمان شده بود. جزئیاتی از زندگی روزمره که با مهارت‌های عکاس تقویت شده است.
او می‌گوید: “من برای چهل سال در کسپدوسا عکاسی کرده‌ام در ابتدا نمی‌توانستم بگویم که یک پروژه دارم. در ابتدا به صورت کاملا متلاطم عکاسی می‌کردم تا هیچ خاطره‌ای از لنز دوربین جا نماند. پس از مدتی به عکاسی سازمان‌یافته و با هدف روشن روی آوردم.”
ولی پروژه هیچ‌وقت تمام نشد.
سوفیا، کسپدوسا، اسپانیا، ۲۰۰۸
قلب مقدس، اسپانیا، ۲۰۱۵
کسپدوسا، اسپانیا، آگوست ۲۰۱۰
کاسترو پریتو گفت:” در واقعیت، این یک ‘رودخانه پروژه’ است که لحظات زیادی را ثبت می‌کند و تکنیک‌های زیادی می‌خواهد. این موضوع با همان ریتمی که من به عنوان یک عکاس و به عنوان یک شخص، درحال تغییر هستم، در حال تغییر است.”
مطالعه بیشتر: نمایش برخی از برجسته‌ترین عکس‌های سال ۲۰۱۸ به همراه شرح واقعه از طرف عکاس‌ها – قسمت اول
همانطور که او به عنوان یک کودک می‌دانست، کسپدوسا که در روح او جریان دارد، در دنیای واقعی، در حال نابودی است. او می‌گوید: “رشته‌هایی که من را به روستا متصل می‌کرد در حال بریده شدن هستند و فقط خاطراتی که در عکس‌ها و در ذهن من ثبت شده‌اند باقی مانده‌اند.”
والنتین و آلیشیا، اسپانیا، ۲۰۰۹
مطالعه بیشتر: بهترین عکس من: جان مینیهان
خاطره، جان‌پدرو، اسپانیا
دوستان آوازه‌خوان، اسپانیا، ۲۰۰۹
دیگو و خورخه، اسپانیا، سپتامبر ۲۰۱۱
راهپیمایی باکره، اسپانیا، سپتامبر ۲۰۱۱
نوشته خاطرات فراموش‌شده اولین بار در مجله نوریاتو | رسانه جامع هنرهای تجسمی پدیدار شد.
