باید زودتر دست به کار شوند. باید راهی پیدا کنند و اگر راهی نبود، باید آن را بسازند تا هوادار فوتبال آرامش و آسایش نداشته باشد، به ویژه اگر پرسپولیسی باشد. باید مهندسی کنند. مهندس ها اگر راهی نیابند، راهی می سازند. این جمله خیلی معروف است.

اصلا چه معنی دارد. هواداران تراکتورسازی استقلال و سپاهان زانوی غم بغل گرفته باشند و ما پرسپولیسی ها خوشحال باشیم؟! مگر فرق ما با آنها چیست؟ یک دبل قهرمانی ناقابل؟! این که دیگر خوشحالی ندارد.

به نظر ما اصلا بلد نیستیم شاد باشیم یا از داشته ها لذت ببریم. اگر کسی هم کاری به کارمان نداشته باشد. بالاخره یک بهانه ای پیدا می کنیم. فرق نمی کند صحبت از فوتبال باشد یا زندگی و کارمان. بعضی از ما اینطور خلق شده ایم. به نظر می رسد درصد این بعضی در جامعه ایرانی زیاد باشند. با کفران نعمت اخت شده ایم و می ترسیم که همین، نعمت را از کف ما بیرون کنند.

آنچه می بینیم قطعا اسمش آینده نگری نیست. باید فکری به حال خودمان کنیم با این شدتی که احساسات مان دارد. در این روزهای اخیر رسما به جان هم افتاده بودیم و همه اش هم به اسم پرسپولیس. قطعا یک جای کار می لنگد. راستی چه قشنگ بود که در این چند روز که بعضی فکر می کردند برانکو نمی آید یا می خواستند این را القا کنند تا شاید که بشود. دشنامش برای عده ای خاص بود ولی وقتی معلوم شد، اینطور نبود و برانکو ماندنی شد، تعریف و تمجیدش هم برای همان ها نبود.

ما ایرانی ها قطعا استاد بهانه جویی هستیم. بهانه برای هر چیزی. از کم کاری و اشتباهات خودی و غیرخودی گرفته تا شکنجه دادن خودمان و دیگران.

پول برانکو آماده شد و یکی باید برود تحویل بگیرد. حال باید دنبال سوژه جدیدی بود. نمی دانیم اول خودمان یک چیزی پیدا می کنیم یا دیگران راهی می یابند و ما را در آن قرار می دهند. خلاصه اینکه درست نیست از خوشی هایی که داریم خوشحال باشیم و پرسپولیس هم بشکن بزند.

با توجه به مجموعه این مسایل به نظرمان رسید، یک فراخوان داشته باشیم برای اینکه برای پرسپولیس حاشیه ای پیدا کنیم. فراخوان برای پیدا کردن دلیل یا حداقل بهانه ای برای حمله به پرسپولیس و آدم هایش، حالا می خواهد هیات مدیره و مدیرعامل باشد یا مربی-بازیکن و حتی هوادار!!

به هر حال هر قدر فکرهای بیشتری درگیر موضوع شود تنوع روش ها و راه های رسیدن به آنها بیشتر خواهد بود.

از بعضی هواداران که در این عرصه ها فعال هستند تا آنها که چشم دیدن شادی همین هواداران پرسپولیس را دارند، تقاضا می کنیم، راهکارهای خود را ارایه کنند. جایزه بهترین ایده این است که شاهد حرص خوردن هواداران باشند. به نظر می رسد از نظر بعضی بسیار خوشایند است که حتی یک لحظه از آن غافل نمی شوند. حالا که موضوع برانکو حل شد، شاید بتوان روی ایجاد اختلاف بین او و بعضی بازیکنان کار کنیم. ایده بهتر این است که بین او و مدیریت فاصله بیندازیم. دعوا بین بازیکنان و باشگاه هم بد نیست. الا ماشاءا… دستاویز هم می توان جور کرد. یک حرفی را می اندازی و باقی کار را حرف های این و آن انجام می دهد آن هم با این فضای مجازی بی در و پیکری که ما داریم.

غیر از برانکو می توان روی سایر موارد کار کرد. مثلا روی بودیمیر و به خاطرش به برانکو یا حتی  به باشگاه حمله کرد. یا مثلا ماجرای بشار رسن را به تابویی تبدیل کنیم که پرسپولیس را پیش عام و خاص تابلو کند.

گزینه محمد نادری هم بد نیست و با بیرانوند و شاید هم علی علیپور!

یک ایده خوب دیگر هم داریم. یکسری اسم منتشر کنیم و بگوییم پرسپولیس آنها را می خواهد، بعد بدون توجه  به درستی یا نادرستی خبر با بولدوزر از روی باشگاه رد شویم که چقدر بی عرضه اید که آنها را نگرفتید. یا با غلتک از روی برانکو بگذری که چرا نگذاشتی برگردند؟! اصلا می شود بنویسیم باشگاه مامور است خودش را بدبخت کند و با نگرفتن این نفرات می خواهند برانکو و پرسپولیس را زمین بزنند!

ایده خوب دیگر این است که روی باشگاه به قدری فشار بیاورید که چند قرارداد بد حتی اگر شده با انتخاب های خوب بندد و تخم فتنه و اختلاف را در تیم بکارد.

می توانیم هر بازیکنی را که باشگاه خواست، طوری در بوق و کرنا کنیم و جوری چماق را بالای سر آن نگه داریم که طرف یک میلیارد را به چند میلیارد بدل کنیم.

می توانیم سراغ اسپانسر باشگاه هم برویم. نباید خسته بشویم. باید آنقدر به آنها بد و بیراه بگوییم تا آنها از ادامه همکاری خسته شوند بعد یک نفر را بیاوریم که بلد باشد در کار باشگاه دخالت کند.

اینها البته فقط چند ایده بود برای اینکه اتاق فکرها، شکل بگیرد.

هشدار می دهیم زمان در حال از دست رفتن است تا دیر نشده بجنبید سوژه های جدید پیدا کنند تا پرسپولیس به حاشیه برود و هوادار پرسپولیس، روی خوشی را نبیند.

255 251