مورد دهم
مهارت حرف‌زدن یک شگفتی است. برای تولید یک عبارت، تقریباً ۱۰۰ عضله در سینه، گردن، فک، زبان و لب‌ها باید با هم همکاری کنند. هر عضله دستهای متشکل از صد‌ها یا هزاران فیبر است. برای هماهنگی این عضلات، نورون‌هایی بسیار بیشتر از حد لازم برای پای یک ورزشکار لازم است تا این عضلات را منقبض کنند. فقط هر یک نورون حرکتی می‌تواند حرکت را در ۲۰۰۰ فیبر عضلانی موجود در عضله ساق تحریک کند. اما نورون‌هایی که تار‌های صوتی یا حنجره را کنترل می‌کنند، می‌توانند فقط به یک تا دو-سه سلول عضلانی بچسبند.
مورد نهم
هر کلمه یا عبارت کوتاهی که بر زبان می‌آید با الگوی حرکت عضلانی خاص خود همراه است. کلیه اطلاعات لازم برای بر زبان آوردن یک عبارت مثل «حال شما چطور است؟» در مغز در قسمت گفتار ذخیره می‌شود. اما این برنامه ثابت نیست. اگر دچار زخمی در دهان باشید که مانع تلفظ عادی کلمات شود، این حرکات تغییر می‌کنند و به شما این امکان را می‌دهند کلمات را تا حد امکان نزدیک به حالت عادی بر زبان آورید.
مورد هشتم
یک کلمه ساده «سلام» می‌تواند اطلاعات زیادی را منتقل کند. تن صدا نشان می‌دهد که گوینده شاد است، خسته است، ناراحت است، عجله دارد، عصبانی است، ترسیده است، خشن است و شدت این حالات، کنایه، توجه و مهربانی، حمایت یا شوخ‌طبعی آن را نیز مشخص می‌کند. حس یک عبارت ساده می‌تواند برحسب مدت حرکت هر عضله، با سرعت حرکات و کسری از ثانیه تغییر کند.
مورد هفتم
انسان‌ها می‌توانند حدود ۱۴ حرکت در هر ثانیه تولید کنند درحالیکه بخش‌های جدا از دستگاه گفتار مثل زبان، لب‌ها، فک و سایر قسمت‌ها قادر نیستند بیشتر از ۲ حرکت در ثانیه ایجاد کنند.
مورد ششم
اولین زبان سمبلیک ۲٫۵ میلیون سال پیش پدیدار شد که انسان شروع به ساختن اولین ابزار‌های سنگی کرد. این توانایی مطمئناً نقش مهمی در رشد و پیشرفت ارتباط سمبلیک داشته است. صحبت کردن صحیح و کامل ۱۵۰٫۰۰۰ سال پیش اتفاق افتاد که انسان صدایی مشابه با آنچه انسان مدرن به زبان می‌آورد از خود تولید کرد.
دهان، بینی و حنجره به یک دستگاه تبدیل شدند که در آن هوا به خاطر وضعیت بهتر زبان و لب‌ها، به حروف صدادار و بی‌صدا تبدیل می‌شد. علاوه براین، یادگیری دستورزبان و صرف‌ونحو درنتیجه یک فرایند تکاملی پدید آمد درحالیکه توانایی نوشتن برآمد تفسیر آوایی آیکون‌های اولیه بوده است.
مورد پنجم
گفتارزاده شده یا یاد گرفته شده است؟ موارد مشهور از گم شدن کودکان در جنگل قبل از سن سه سالگی (که زبان عمدتاً یادگرفته می‌شود) و پیدا کردن آن‌ها در سال‌ها بعد نشان داده است که طی آن دوران توانایی محدودی در یادگیری زبان انسانی داشته‌اند و یادگیری زبان نیاز به ایجاد رابطه با دیگران دارد. به نظر می‌رسد که مغز دوره‌ای دارد که در آن گفتار را یاد می‌گیرد و اگر این دوره نادیده گرفته شود، فرد بعد‌ها قادر به کسب مهارت گفتار نخواهد بود. مهارت گفتار فقط با حضور در یک اجتماع و در سن رشد مغزی ایجاد می‌شود.
مورد چهارم
همین نیمکره چپ حرکات دست راست را کنترل می‌کند و ۹۹ درصد از انسان‌ها راست‌دست هستند. نیمکره چپ همچنین مرکز تفکر تحلیلی است که با توانایی‌های منطقی در ارتباط است.
مورد سوم
با ظهور زبان حدود ۵۰٫۰۰۰ سال پیش، تحول و پیشرفتی ناگهانی در تکامل گفتار پدید آمد. گفته می‌شود که ۶۰۰۰ زبان مدرن دنیا همه ریشه در یک زبان مادر واحد داشته‌اند زیراکه ۵۰٫۰۰۰ سال پیش انسان‌ها جمعیتی بسیار اندک و فقط حدود ۱۰۰۰ نفر بوده‌اند. امروز، سه خانواده بزرگ از زبان‌های انسانی وجود دارد.
مورد دوم
به بسیاری از میمون‌ها از نژاد‌های بومبو، شمپانزه، گوریل یا اورانگوتان، زبان علامات یا اداره علامت‌های گرافیکی یا کامپیوتری آموزش داده شده است. برخی از آن‌ها قادر بوده‌اند تا ۱۰۰۰ کلمه را یاد بگیرند (روزانه ۴۰ کلمه تازه)، اما آگاهی موقت آن‌ها پوچ است. درنتیجه، همه این‌ها به توانایی‌های مغز برمی‌گردد.
مورد اول
الف) خوردن سیلوسایبین که یک آلکالوئید روان‌گردان موجود در برخی قارچ‌ها است توسط انسان‌های اولیه که می‌توانسته بخش‌های تکامل‌یافته مغز مثل منطقه بروکا را تحریک کرده باشد. نقاشی‌های عصر نوسنگی بر روی دیوارها، انسان را با دستهای پر از قارچ نشان می‌دهد که بازگو کننده این تئوری است.
ب) مبحث تکاملی درمورد ابداعات مغز، مکانیزم‌هایی که موجب یک رشد مشخص شده‌اند، صحبت می‌کند. ممکن است پیشرفت گفتار به‌خاطر باروری یا بقای انسان صورت گرفته باشد.
ج) ممکن است فقط یک جهش یا تحول توانایی گفتار را ایجاد کرده باشد. زبان‌های انسانی ساختاری یکسان دارند که می‌تواند ذاتی و از ویژگی‌های گونه‌ها انگاشته شوند. محققان آمریکایی در سال ۲۰۰۱ روی کروموزم ۷، ژنی کشف کردند که نبود آن بین اعضای یک خانواده موجب بروز دشواری‌هایی برای تولید کلمات و درک آن‌ها شود، حتی اگر آن افراد، انسان‌هایی واقعاً باهوش بوده باشند. این نشان می‌دهد که زبان به هوش کلی ارتباطی ندارد و همچنین بیانگر این واقعیت است که گفتار پایه و اساسی ژنتیکی دارد.
