به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، در آخرین روز بهمن، کنسرت «پرواز همای» در دومین سانس از شب آخر جشنواره موسیقی فجر برگزار شد؛ با سالنی مملو از جمعیت و تقریبا بدون صندلی خالی.

 تفاوتی که در کنسرت همای با سایر کنسرت ها احساس می شود، این است که ترانه‌ها پرمحتوا هستند و شاعر برای جور کردن قافیه، واژه‌های بی‌ربط را کنار هم قرار نداده است. ترانه‌ها واقعا معنا دارند و افرادی که به کنسرت این گروه می‌روند، ترانه را طوری با خواننده زمزمه می‌کنند که گویی حرف دلشان را می‌زنند.

 احتمالا هم به دلیل معناگرا بودن ترانه‌هاست که خوانند گروه تاکید می‌کرد بعضی از آثار را نمی‌تواند در جشنواره بخواند. زمانی که بعضی از حاضران در سالن، نام قطعه مورد نظر را فریاد می‌زدند تا همای بخواند، درخواست آن‌ها با لبخندی معنادار از سوی اعضای گروه پاسخ داده می‌شد و در میانه کنسرت هم وقتی که این درخواست‌ها بیشتر شد، خواننده گروه با لبخند گفت: «آثاری که نمی‌شود اینجا خواند را درخواست نکنید.»

آنجا که خواننده می‌خواند: «دزد با دریایی از ثروت به شهری امن رفت» یا وقتی که می‌خواند: «من نمی‌خواهم نصیحت بشنوم، آی مردم پنبه در گوشم کنید»، مردم تکرار می‌کنند؛ با صدای بلند؛ از اعماق وجود؛ انگار مدت‌ها بوده که می‌خواستند این حرف را به کسی بزنند و حالا فرصتش پیش آمده است!

۲۵۸۲۴۵